Alternativat ndaj amalgamës dentare

Për prof. Mangani, amalgama nuk ka më kuptim të përdoret sepse ka alternativa shumë të vlefshme. Ja disa prej tyre

Në 23 shkurt Ministria e Shëndetësisë në Itali publikoi Planin Kombëtar për eliminimin e përdorimit të amalgamës dentare, largimi i këtij materiali të planifikuar për në dhjetor 2024 po afron. Përdorimi i merkurit tregon nevojën e përdorimit të materialeve alternative më të sigurta. Për të kuptuar se çfarë janë, flet ne këtë intervistë presidenti i Akademisë Italiane të Konservimit, prof. Francesco Mangani.

E nisim me legjislacionin evropian: çfarë mendoni?

Besoj se duhet të rikujtojmë se Rregullorja Evropiane që rregullon përdorimin e merkurit dhe rrjedhimisht amalgamës dentare ka kryesisht qëllime mjedisore dhe asgjësimin e tyre. Dëmtimi i mundshëm i amalgamës, në thelb për shkak të pranisë së merkurit dhe metaleve të tjerë të rëndë në përbërjen e tij, është një temë që është debatuar për disa kohë, por që bazohet në elemente që kanë shumë pak prova shkencore. Debati lindi në dritën e një sërë faktorësh, duke filluar nga iniciativat politike të lidhura me lëvizjen e gjelbër në Evropën Veriore deri te një kërkesë estetike gjithnjë në rritje duke filluar nga vitet 1990. Duhet gjithashtu të theksohet se në rast të përdorimit të amalgamës rreziku real nuk do të ishte aq shumë i pacientëve, të cilët mesatarisht kanë marrë x numër mbushjesh gjatë gjithë jetës së tyre, por më tepër i stomatologut që e ka përdorur materialin çdo ditë për vite me radhë dhe akoma më shumë atë të profesionistëve të brezit tim të cilët për një kohë të gjatë kanë prodhuar amalgamë direkt me përdorimin e pestelit por edhe kur ajo ka kaluar në kapsula të mbyllura, të cilat sapo janë hapur kanë lëshuar avuj të padukshëm: duke thënë këtë, unë nuk e di që ka pasur një masakër për shkak të amalgamës në popullatën dentare. Deri më sot, megjithatë, përdorimi i amalgamës është krejtësisht anakronike, edhe sepse është zhdukur nga tregu mjaft i devijuar: jo sepse dikush ka vendosur "nga sot nuk përdor më amalgamë", nuk ishte një zgjedhje por një ndryshim i qëndrimit që ndodhi pa e vërejtur ne. Në thelb ishte një "revolucion i heshtur".

Cilat janë alternativat?

Kërkimet, që nga vitet 1970, kanë filluar të investojnë në zhvillimin e materialeve më të larmishme alternative si kompomerë, çimento jonomere qelqi, etj. Megjithatë, këto të fundit theksuan kufizimet e tyre duke mos përmbushur plotësisht kërkesat e nevojshme, për konsum të shpejtë, duke mos poseduar karakteristikat fiziko-mekanike të nevojshme për t'u përdorur në sektorët e pasmë, por edhe më shumë për parashikueshmërinë e ulët të rezultatit. Për më tepër, nuk duhet të harrojmë se, duke mos qenë në gjendje të llogarisim në ngjitësa smalt-dentinal me cilësi të lartë si ato aktuale, mund të themi se "perëndimi i diellit" i tyre është shkruar që nga shfaqja e tyre në treg. Por për fat të mirë kërkimi ka vazhduar të eksperimentojë edhe në sajë të bashkëpunimit me profesionistë dhe sot sigurisht mund të themi se alternativa për stomatologjinë e drejtpërdrejtë restauruese janë rrëshira të përbërë që mund të përdoren në një mënyrë të shkëlqyeshme dhe të përsëritur logjikisht pas një trajnimi shumë rigoroz siç e dimë sa jashtëzakonisht të varura nga operatori janë këto materiale.

Bëhet fjalë për materiale që vazhdojnë të evoluojnë dhe përmirësohen?

Patjeter qe po. Falë hulumtimit, nga përbërësit kimikë të polimerizimit të orës së parë, ne shpejt kaluam te kompozitat me një polimerizim të shkaktuar nga drita, duke u përpjekur të zgjidhim të gjitha ato kufij fillestarë që lidhen me rezistencën e tyre dhe mbi të gjitha me tkurrjen e materialit sapo të bëhet procesi i polimerizimit ishte induktuar. Duke qenë se edhe sot tkurrja konsiderohet proporcionale me masën e materialit të përdorur, qëllimi i hulumtimit është që të kemi mundësi që të kemi materiale që mund të përdoren me trashësi shumë më të mëdha sesa ato që përdoren normalisht (maksimumi 2 mm për mbushës), në mes zgavrave të mëdha ku zakonisht një shtresim në shtresa konsiderohet ende sistemi më i besueshëm për t'iu kundërvënë kësaj tkurrjeje. Ndër gjeneratat e fundit të përbërjeve në treg, për shembull, ekzistojnë "mbushjet me shumicë" të cilat falë kimisë së tyre mund të kenë trashësi nga 4 deri në 6 mm dhe falë futjes së fibrave brenda tyre kanë një elasticitet më të madh dhe një tkurrje më të vogël dukuria: të përdorura në një rritje të vetme, ato duken se janë më të thjeshta. Sidoqoftë duhet thënë se për momentin këto materiale ende nuk e gjejnë pranimin univokal midis operatorëve që mbase prisnin prodhuesit.

A është aspekti njerëzor ose ndryshe aftësia e operatorit, ende vendimtare?

Është vendimtare për faktin e thjeshtë se këto janë procedura shumë të ndjeshme; ai që është mbase momenti më aktual i një restaurimi estetik me rrëshira të përbëra - duke supozuar se të gjitha procedurat e mëparshme janë kryer në një mënyrë punuese - është ngjitja, një fazë në të cilën zakonisht ndodh një rënie e vëmendjes. Ne e dimë që vlerat e ngjitjes zvogëlohen si në smalt dhe dentin, ashtu edhe në këtë të fundit edhe më shpejt. Prandaj, vëmendja e kushtuar të gjitha hapave individualë dhe pajtueshmëria me kohën e aplikimit, shpesh të shpërfillur, janë thelbësore ... Më lejoni të marr një shembull klasik: gdhendja e smaltit ose dentinës me ngjitësa me 3 hapa Etch dhe Rinse, gjë që kërkon një kohë të caktuar. Unë gjithmonë i këshilloj studentët dhe kolegët e mi që të ndjekin me përpikmëri udhëzimet, dhe në fakt, për argëtim, gjithmonë u them atyre se aty ku nuk respektohen të gjithë hapat individualë, është më mirë të mos shpenzoni para sepse rezultati do të jetë i njëjtë, ose një dështim! Ështe absolutisht logjike që ajo që do të bëjë ndryshimin do të jetë qasja e klinicistit i cili do të vendosë të investojë aftësi dhe kohë me qëllim që të vazhdojë me një restaurim të saktë, domethënë për të rivendosur një gjendje shëndetësore dhe funksionalitet korrekt i cili më pas përfaqëson qëllimin përfundimtar të punës sonë.

A mund të jenë ndihmë për klinicistin teknologjitë e reja CAD / CAM?

Përdorimi i softuerit, skanerëve, frezëve është absolutisht i pashmangshëm, ne nuk mund ta fshehim kokën në rërë, por të marrim parasysh faktin se e ashtuquajtura "e ardhme" është tashmë këtu me ne. Nuk dua të them se restaurimi i drejtpërdrejtë i bërë manualisht nga dentisti do të zhduket, por do të zvogëlohet më tej kur të mbyllen boshllëqet ekonomike dhe trajnuese të lidhura me këtë evolucion dixhital. Në fakt, tani hapi i domosdoshëm është arritja ekonomike e këtyre teknologjive: për një praktikë të mesme dentare, të kesh numrat e nevojshëm për të amortizuar kostot është akoma e vështirë; e kundërta është e vërtetë, për shembull, për objektet publike duke pasur parasysh numrin e madh të pacientëve që trajtojnë. Prandaj, ne mund të hipotezojmë në klinikat e ardhshme dentare publike ku ka klinikë të trajnuar posaçërisht për të menaxhuar teknologjitë e reja të cilët do të jenë në gjendje, në një seancë të vetme, të vazhdojnë me të gjitha hapat e nevojshëm për rehabilitimin e pacientit, duke ulur kështu edhe kostot e struktura. aspekti që duhet adresuar është ai formues. Si mësues universiteti, pendohem thellë që edhe sot nuk ka mësime themelore specifike mbi teknologjitë dixhitale. E gjithë kjo rezulton të jetë një fakt krejt anakronik në ditët e sotme. Të rritesh në këtë fushë, në fakt, trajnimi u delegohet masterve ose kurseve të avancuara, por personalisht në vend të kësaj unë besoj fort se sa duhet të konsiderohen lëndë themelore dhe jo krah për krah që dentistët e rinj janë tashmë të përgatitur dhe të gatshëm të ndërfaqen me të gjitha evolucionet e këtyre sistemeve. Sidoqoftë, është logjike që dora e njeriut do të drejtojë gjithmonë makineritë që duhet të jenë në shërbim të njohurive të stomatologut dhe teknikut dentar.

Për t'iu kthyer amalgamës, sindikatat shpesh kanë theksuar se për disa lloje të restaurimeve ajo është ende materiali më i përshtatshëm. Ju jeni dakord?

Kjo është një deklaratë që nuk ka asnjë vlerë. Sot antagonist i përbërësit nuk mund të konsiderohet amalgama e cila, objektivisht, nuk ka më kuptim të ekzistojë, por të gjitha ato materiale të përdorura si një alternativë kur klinicisti vendos të kryejë restaurime të pjesshme konservatore me teknika indirekte. Mendoj se mund ta them këtë sigurisht jo sepse amalgama nuk ishte një material i jashtëzakonshëm, por sepse është e padobishme mbetet e lidhur me të kaluarën. Unë kam ngrënë "bukë dhe amalgamë" për dy dekada të mira dhe e kuptoj që veçanërisht ata të brezit tim e kanë të vështirë ta braktisin atë dhe të kalojnë në kompozita ose materiale të tjera alternative, por rritja ndodh në mënyrë të pashmangshme dhe është e kotë të jesh romantik. Për shembull, ende më pëlqen të bëj disa veshje ari për pacientët që mund të kenë inlaj të tjerë të ngjashëm; Unë e di shumë mirë që po ofroj më të mirën, por jam gjithashtu i vetëdijshëm që nëse punoj me të njëjtën vëmendje maksimale duke përdorur një përbërës, unë jam akoma në gjendje të garantoj rezultate të shkëlqyera.