Rezistenca ndaj antibiotikëve dhe dentistët: si të veprojmë

Përshkrimi dhe përdorimi i saktë i antibiotikëve në stomatologji. Disa këshilla nga prof. Roberto Mattina

Rezistenca ndaj antibiotikëve konsiderohet si një emergjencë në kujdesin shëndetësor dhe në bankën e të akuzuarve, dentistët akuzohen për përshkrimin e tyre të shpeshtë pa arsye të justifikuara. Në lidhje me ketë temë ka folur prof. Roberto Mattina, profesor i Mikrobiologjisë në Universitetin e Milanos.

Pse problemi i rezistencës ndaj antibiotikëve prek edhe dentistin?

Rezistenca bakteriale ndaj antibiotikëve aktualisht paraqet një emergjencë serioze të shëndetit publik që rrezikon të na kthejë në epokën para-antibiotike kur vdekshmëria foshnjore nga sëmundjet infektive ishte më e lartë se 20%. Ndër shkaqet e ndryshme të këtij fenomeni sigurisht që është edhe përdorimi i tepruar i recetave të antibiotikëve nga mjekët dhe dentistët. Këta të fundit, shpesh, përshkruajnë antibiotikë edhe për të trajtuar infeksione akute, të tilla si abscesi i mishit të dhëmbëve, ose për të parandaluar infeksionet e ndryshme si rezultat i ndërhyrjeve kirurgjikale në zgavrën e gojës. Përveç kësaj, dentistët, ndryshe nga mjekët, përshkruajnë antibiotikë 12 muaj në vit, pavarësisht nga sezoni. Është e nevojshme të keni një qasje të vetme shëndetësore, siç sugjerohet nga OBSH, për t'iu kundërvënë këtij fenomeni dramatik duke përfshirë jo vetëm ata që përshkruajnë antibiotikë, por edhe farmacistë, veterinerë, mikrobiologë dhe, e fundit, por jo më pak e rëndësishmja, individë që duhet të marrin antibiotikë në mënyrë rigoroze duke ndjekur atë që këshillohet nga mjeku ose dentisti.

Për cilat patologji orale rekomandohet të përshkruhen antibiotikë?

Stomatologu duhet të përshkruaj antibiotikun në rastet e infeksionit bakterial të vazhdueshëm ose si profilaksi në ata pacientë që kanë nevojë për ndërhyrje në zgavrën e gojës të cilët janë te ekspozuar ndaj rrezikut të depërtimit të mikroorganizmave të pranishëm në zgavrën e gojës. Profilaksia antibiotike në stomatologji duhet të përfshijë administrimin e një antibiotiku që arrin përqendrime efektive në mukozën e gingivës ose kockën alveolare, në dozë të plotë ose të dyfishtë, rreth një orë më herët sesa kur është planifikuar ndërhyrja.

Cilat janë gabimet më të zakonshme që një dentist mund të bëjë kur përshkruan antibiotikë?

Në profilaksinë e antibiotikëve nganjëherë ndodh që antibiotiku të administrohet shumë më përpara se kur është planifikuar operacioni (një mbrëmje para ose një ditë më parë) ose pas operacionit. Këto dy modalitete janë të dyja të gabuara dhe, siç është thënë më parë, administrimi duhet të bëhet një orë ose dy orë para ndërhyrjes në mënyrë që të sigurohet përqendrimi më i lartë i antibiotikut.

A mund të jepni disa indikacione për një terapi antibiotike të fokusuar dhe të arsyetuar?

Stomatologu, në shumicën dërrmuese të rasteve, zbaton një terapi antibiotike të arsyetuar empirike dhe pothuajse asnjëherë nuk i drejtohet laboratorit të mikrobiologjisë i cili ka për detyrë të analizojë materialin e marrë për të identifikuar patogjenin dhe vlerësuar ndjeshmërinë e tij ndaj antibiotikëve duke kryer arsyet që dekurajojnë dentistin për të zbatuar një terapi të synuar përfaqësohen mbi të gjitha nga vështirësia e mbledhjes së një materiali të përshtatshëm që nuk është i ndotur nga bakteret e shumta të pranishme në pështymën tonë dhe pllakat dentare, për të cilat koha është ende shumë e gjatë sot (të paktën 48 - 72 orë) në mënyrë që t'i jepet një përgjigje e plotë dentistit në rezultatin e ekzaminimit mikrobiologjik dhe, së fundmi, por jo më pak e rëndësishmja, mënyra dhe koha e transportit të materialit që shpesh mund të përmbajë baktere anaerobe të detyrueshme. Prandaj terapia empirike paraqet një alternativë të shkëlqyeshme, posaçërisht për dentistin. Terapia empirike merr parasysh etiologjinë e mundshme të infeksionit dhe duhet t'i referohet, veçanërisht në këto periudha në të cilat rezistenca bakteriale rritet vazhdimisht, në trendin e rezistencës të pranishme në zonën ku stomatologu kryen aktivitetin e tij.