Humbjet e jetës në stomatologji, të rralla por të mundshme. Një rishikim amerikan ka vlerësuar shpeshtësinë dhe shkaqet

Në fushën stomatologjike shpesh mund të ndodhë që të verifikohen incidente dhe komplikime që lidhen me shëndetin e pacientit ose me gabime të profesionistit, rrallë herë mund të ndodhin efekte anësore aq sa të çojnë në humbjen e jetës së pacientit.
Por cilët janë faktorët që lidhen me humbjen e jetës së pacientit që i nënshtrohet kurave stomatologjike?
Në një rishikim sistematik të publikuar në "Oral Surg Oral Med Oral Pathol Oral Radiol" të shkurtit 2017 hetohet dhe analizohet pikërisht kjo.

Rishikimi sistematik i literaturës është kryer pranë Universitetit të Kentucky Medical Center (Lexington, KY) mbi bazën e një kërkimi elektronik me PubMed, Dental and Oral Sciences Source (DOSS), Web of Science dhe Cochrane database (nga 1960 deri në tetor 2015).
Në rishikim janë përfshirë vetëm artikujt që kanë raportuar humbjet e jetës te pacientët brenda 90 ditësh nga seanca stomatologjike në klinikë ose në ambiente spitalore, me ekzekutim të procedurave dentare dhe vetëm nëse kishte të dhëna të sakta në kartelë rreth moshës së pacientit, injektimit të anestezisë, procedurës dentare të kryer dhe informacione që kishin të bënin me shkakun dhe orën e vdekjes.

Janë përjashtuar në fakt nga rishikimi artikuj editorialë, letra, udhëzime dhe studime mbi kafshët, artikuj që përfshinin pacientët me infeksione që kishin të bënin me rajonin kokë dhe qafë, me endokardit infektiv ose patologji malinje që kanë të bëjnë me kokën dhe qafën të pranishme që nga seanca e parë stomatologjike. Janë përjashtuar më pas artikujt që kishin të bënin me raste me infeksione të transmetuara ose potencialisht të transmetuara te pacienti nga personeli stomatologjik, rastet që kishin të bënin me trauma oro-faciale (p.sh. Fraktura kockore) të verifikuara para vizitës stomatologjike dhe rastet në të cilat procedurat ishin konsideruar jashtë fushës stomatologjike (p.sh. Rastet e osteotomisë, kirurgjisë ortognatike, trajtimi me operim për tumoret malinje të kokës dhe qafës, trakeotomia ose rikonstruksioni i pjesëve të kokës dhe qafës).
Në vijim të kërkimit në baza të dhënash janë evidentuar dhe analizuar 56 publikime të përshtatshme, që përfshijnë studime retrospektive dhe raporte të rasteve nga të cilat janë shfaqur 148 ngjarje me humbje të jetës. Mesatarisht janë sinjalizuar 2,6 humbje jete në vit.

Shkaku kryesor i humbjeve të jetës ka rezultuar të jetë i lidhur me komplikime që kanë të bëjnë me anestezinë / sedacionin / medikamentet (n = 70). Më pas vijnë shkaqet që lidhen me ngjarjet kardiovaskulare (n = 31), infeksionet (n = 19), komplikimet respiratore (n = 18), gjakrrjedhja (n = 5) dhe të tjera (n = 5). Janë hasur gjithashtu lidhje domethënëse midis humbjes së jetës dhe moshës së pacientit të trajtuar (P <.0001), ashpërsia e sëmundjes (p <.02), qëndrueshmëria e sëmundjes (P <.006), karakteristikat dentare (p <.05), niveli i njohjes / sedacionit (P <.02) dhe drogat e mundshme të marra nga pacienti (P <.03).
Është e mundur që nga ana e stomatologut të përftohet parandalimi i këtyre fatkeqësive nëpërmjet një vlerësimi korrekt dhe zbulimit të pacientëve me risk për patologji sistemike dhe karakteristika fizike në mënyrë që të mund të përmirësojmë menaxhimin e riskut nga ana e mjekut.

Këshilla e autorit është ajo që të stabilizohet një sistem pikëzimi i thjeshtë që mund të grupojë pacientët në kategori (në bazë të riskut, riskut të mesëm dhe riskut të lartë) për të parashikuar riskun e rezultateve negative.
Një sistem i tillë pikëzimi ose liste kontrolli, nëse bëhet i vlefshëm, mund të integrohet me udhëzimet praktike dhe mund të rezultojë të jetë një ndihmesë e madhe për të reduktuar vdekshmërinë në stomatologji në të ardhmen.

Nën kujdesin e: Lara Figini, Koordinatore Shkencore e Odontoiatria33.

Bibliografia:
Death related to dental treatment: a systematic review Nathan G. Reuter, Philip M. Westgate, Mark Ingram, e Craig S. Miller Oral Surg Oral Med Oral Pathol Oral Radiol Feb 2017;123:194-204