Buzëqeshja fëmijëve. Çfarë duhet të kenë parasysh prindërit

Grupi Straumann në bashkëpunim me AkademiNë Italiane të Osseointegrimitkanë krijuar një manual informativ për prindërit me këmbanat paralajmëruese dhe veprimet që duhen marrë parasysh për buzëqeshjen e fëmijëve të tyre, që nga lindja deri në adoleshencë (dhe më tej). Dokumenti mund t'i vijë në ndihmë stomatologëve dhe higjienistëve dentarë për rritjen e ndërgjegjësimit dhe për rëndësinë e ruajtjes së shëndetit të mirë oral.

Roli i dentistit

Një tregues themelor, shpesh i nënvlerësuar, është planifikimi i vizitës së parë te dentisti, veçanërisht te pedodonti dhe ortodonti (i specializuar në kujdesin e fëmijëve), në moshën 4 vjeçare, edhe në mungesë të patologjive. Kontrolli i shëndetit të dhëmbëve, në fakt, duhet të jetë pjesë e rutinës së zhvillimit dhe kontrollit të rritjes së fëmijës, por edhe një kontroll i përgjithshëm i të rriturve: në fakt, do të ishte mirë të vizitonit karrigen e dentistit të paktën dy herë në vit dhe gjithmonë të kërkoni ndihmën e profesionistit për cdo dyshim, pyetje ose bezdi. Në këtë mënyrë fëmijët mësohen me mjedisin dhe personelin e klinikës dentare dhe do të jetë më e lehtë, nëse shfaqen probleme, t'i trajtojnë ata me qetësinë më të madhe të mundshme.

Vështirësitë në përtypje dhe tingujt e pasaktë

Disa nga shenjat që prindërit duhet të monitorojnë janë kafshimi i hapur, ose kur, me dhëmbë të shtrënguar, inçizivët e sipërm dhe të poshtëm nuk qëndrojnë në kontakt, një lëvizje e gabuar e gojës ose një vështirësi e mundshme në përtypje për shkak të lodhjes ose dhimbjes së muskujve dhe së fundi, dislalitë e mundshme, pra shqetësime në shqiptimin e një ose më shumë fonemave. Këto simptoma në fakt mund të jenë tregues të gëlltitjes atipike (e quajtur edhe infantile), një gjendje fiziologjike deri në moshën 6 vjeç, e cila, në disa raste, mbetet patologjike edhe te adoleshentët. Ky çrregullim që konsiston në shtyrjen e gjuhës kundër dhëmbëve të përparmë gjatë gëlltitjes (dhe jo lart e mbrapa drejt qiellzës), në afat të gjatë mund të përcaktojë deformimin e kockave të nofullës, zhvendosjen e dhëmbëve dhe rrjedhimisht një malokluzion. Këto gjendje, nëse diagnostikohen në mënyrë të hershme, mund të korrigjohen, varësisht nga rasti, përmes teknikave tradicionale ortodontike (aparatë), ortodoncisë së padukshme (maskerina transparente), ortodoncisë funksionale (aparatë të lëvizshëm) dhe ndonjëherë me ndihmën e logopedit.

Vrimat e ngushta të hundës, buzët e thata dhe infeksionet e veshit

Një zakon tjetër që mund të çojë në malokluzione është frymëmarrja orale, e cila për rrjedhojë zhvillohet vetëm përmes gojës dhe mund të çojë në një zhvillim joharmonik të skeletit të fytyrës. Simptomat për t'u kontrolluar mund të jenë vrimat e hundës, të cilat, nëse janë veçanërisht të ngushta, mund të tregojnë një pengesë të nazofaringit (ndër shkaqet e frymëmarrjes së gabuar), praninë e rrathëve të zinj shumë të theksuar ose një frekuencë e pazakontë e buzëve të thara dhe të plasaritura që nuk prekin kurrë njëra-tjetrën ose, rinitit, bajame ose infeksionet e veshit shumë të shpeshta. Ndonjëherë raportohen probleme në shkollë (shpërqëndrim, performancë e dobët) të cilat lidhen me mungesën e oksigjenimit të gjakut për shkak të frymëmarrjes nga goja.

Thithja e biberonit dhe e gishtit të madh, kufiri i moshës

Te fëmijët, përdorimi i biberonit duhet të ndërpritet në moshën 3 vjeçare. Nëse zgjatet, në fakt, bëhet një zakon i gabuar që mund të çojë në probleme të zhvillimit të dëmtuar të nofullave, keqpozicion të dhëmbëve dhe malokluzione. Vazhdimi i kësaj praktike përtej 3 vjetësh, si dhe në jetën e mëvonshme, kafshimi ose thithja e buzës së poshtme, kafshimi i thonjve ose kafshimi i kyçeve të gishtave mund të vështirësojë zhvillimin e duhur të gojës, duke çuar në shtrembërim të dhëmbëve dhe me diastema të dukshme, pra hapësira të mëdha midis dhëmbëve fqinjë.

Dhimbjet e nofullës acarimi, dhimbja dhe ënjtja në cep të nofullës, të kombinuara me një vështirësi të pazakontë në hapjen e gojës, janë shenja që nuk duhen nënvlerësuar

Simptomat e këtij lloji mund të jenë për shkak të një erupsioni të ndryshuar: për këtë arsye dhëmbët mund të mos dalin ose të mos dalin plotësisht jashtë gengivave. Një shembull tipik mund të jetë dhëmbi i mençurisë, i cili nëse del vetëm pjesërisht, mund të çojë në inflamacion të gengivave dhe abscese. Në raste të tjera, mungesa e dhëmbëve në hark, për shkak të ndryshimit të eruptimit ose agjenezës (dhëmbi i përhershëm nuk formohet), lë një hapësirë boshe që do të zënë dhëmbët ngjitur dhe kjo çon në keqpozicion dhe malokluzion.

Kariesi: Zonat e errëta te dhëmbët dhe pllaka

Pikat ose zonat më të errëta se ngjyrosja klasike e dhëmbëve mund të tregojnë praninë e një kariesi, patologjia dentare më e zakonshme te fëmijët. Për të shmangur formimin e tij, parandalimi luan një rol themelor: një dietë e saktë me një sasi të kufizuar sheqernash, për shembull, ndihmon. Në veçanti, është e rëndësishme që sheqernat të qëndrojnë në gojë për një kohë të shkurtër: prandaj preferohet të shmanget marrja e tyre në mbrëmje, momenti në të cilin mbrojtjet e pranishme në pështymë janë të pranishme në sasi më të vogla dhe për këtë arsye ekziston rreziku i uljes së tepërt të pH-së së zgavrës së gojës. Kur fëmijët janë ende të vegjël, mund të jetë e dobishme të krijoni një rutinë metodike të larjes me ta.

Ndjeshmëria dentare

Nëse fëmijët tuaj ankohen për dhimbje dhëmbi që ndihet si qepje ose kërcitje kur ekspozohen ndaj nxehtësisë ose të ftohtit dhe dhimbje në nofull ose në tempuj, ata mund të kenë pësuar humbje të smaltit dhe gërryerje të dhëmbëve, të cilat mund të jenë për shkak të shtrëngimit ose kërcitjes së dhëmbëve (një fenomen i pavullnetshëm i quajtur bruksizëm, zakonisht ndodh gjatë natës). Ky fenomen nuk duhet konsideruar domosdoshmërisht si një patologji. Brenda kufijve të caktuar në moshën pediatrike është absolutisht fiziologjik, por vazhdimi i tij në adoleshencë dhe në moshë madhore mund të shkaktojë probleme në dhëmbë, muskuj dhe kyçe.

Ndryshimet në formë, ngjyrë dhe njollat e dhëmbëve

Një këmbanë tjetër alarmi janë dhëmbët me variacione (të lehta ose të errëta) në ngjyrë dhe formë, si dhe njolla të bardha ose të verdha në nivelin e incizivëve të kombinuara me një ndjeshmëri të shtuar ndaj të ftohtit. Raste të tilla mund të jenë tregues të sëmundjeve trashëgimore të dentinës, si dentinogenesis imperfecta, që shfaqet me një anomali strukturore të dentinës - dhe hipomineralizimi i dhëmbëve, një defekt cilësor i smaltit, i cili në rastet më të rënda mund të predispozojë fillimin i kariesit dhe mbindjeshmërinë ndaj shokut termik.

Dhimbje gjatë përtypjes dhe ënjtje

Diskromitë shumë të dukshme në dhëmbë, një dhimbje në dukje e pashpjegueshme gjatë përtypjes, ënjtjet ose fistula të çuditshme mund të shoqërohen me trauma të mëparshme të dhëmbëve. Përveç frakturës, pasojë mund të jetë nekroza e nervit, e cila shpesh çon në zbardhjen e dhëmbëve, d.m.th., ndryshime ngjyrash drejt një krome më të errët.

Aftet dhe lezionet e kancerit: forma dhe ngjyra bëjnë diferencën

Nëse shihni njolla të bardha në gjuhën, qiellzën, faqet dhe mishrat e fëmijëve, me siguri keni të bëni me një rast kandidiozë orale, një infeksion që duhet të vihet në vëmendjen e dentistit dhe madje edhe para pediatrit. Për më tepër, mund të ndodhë që në zgavrën e gojës të krijohen ulcera në gojë, ulcera të vogla dhe vezikula, të cilat mund të jenë forma stomatiti ose, në rastin e variacioneve të ngjyrave dhe formave të pazakonta, manifestime të problemeve sistemike. Në përgjithësi, pra, në rast të ndryshimeve në ngjyrën dhe formën e mukozës së gojës dhe gjuhës, rekomandohet gjithmonë konsultimi me dentistin.

Çdo moshë ka "momentin" e saj. Disa momente të rritjes janë vendimtare për zhvillimin, edhe kur bëhet fjalë për shëndetin oral:

-6 muaj: shënon lindjen e dhëmbit të parë, pra momentin në të cilin fëmija fillon të përtypë dhe jo më thjesht të thithë. Flora bakteriale e gojës gjithashtu ndryshon, prandaj është e rëndësishme që në shpërthimin e parë të dhëmbëve të vendoset higjiena e përshtatshme orale.
-4 vjeç: është momenti në të cilin fëmija ka të gjithë dhëmbët e qumështit dhe është më i përshtatshmi për vizitën e parë te dentisti, edhe në mungesë të problemeve dhe pikërisht nga pikëpamja parandaluese.
-6-12 vjeç: është intervali kohor në të cilin mesatarisht fillon dhe përfundon procesi i shkëmbimit të dhëmbëve, pra kalimi nga dhëmbët e qumështit tek ata të përhershëm. Është periudha në të cilën problemet e keqpozicionimit të dhëmbëve mund të identifikohen dhe korrigjohen më lehtë.
-12 vjeç: fazë e rëndësishme për artikulacionin temporomandibular, që duhet mbajtur menjëherë nën kontroll.
-14-15 vjeç: një periudhë në të cilën formohen dhëmbët e pjekurisë, të cilët janë thelbësorë për t'u monitoruar për të ndërhyrë aty ku është e nevojshme.