Qëndrimi ulur për një kohë të gjatë. Rëndësia e lëvizjes për të parandaluar probleme edhe serioze. Këshillat nga trajneri personal

Mendoni për ditën tuaj për shembull: 8 orë (kur nuk ka emergjenca) të ulur në karrige, ose gjatë kohës që shkoni për në punë ose laborator të ulur në makinë, pastaj kur hani drekë ose darkë dhe në mbrëmje të ulur për të parë televizor. Çdo ditë kalohet mesatarisht të paktën 10 orë ulur.
Një studim i fundit zbulon se në mënyrë statistikore një person me moshë mesatare, me një punë dhe një familje, në botën perëndimore, qëndron në pozicionin drejt vetëm 2 orë në ditë. I shtojmë 10 orëve totale kohën minimale për mëngjes dhe darkë (1orë) dhe 7/8 orë të tjera të gjumit (palëvizshmëri totale).
Si përfundim, marrim pozicionin e referimit qëndrimin drejt, për të cilin kemi evoluar, që për një pjesë pothuajse nuk ekziston gjatë ditës. Këto 18 orë totale të qëndrimit ulur ose shtrirë bëhen 90 orë nëse llogarisim 5 ditë pune përballë rreth 3 orë lëvizjeje aktive, e klasifikuar si aktivitet sportivo - rikrijues i mirëqenies së atij që e praktikon.
Specialisti i lëvizjes e konsideron qëndrimin ulur një pozicion që, si çdo aktivitet, mund të sjellë, nëse kryhet në mënyrë jo të saktë, në përshtatje negative.
Të qëndruarit ulur është klasifikuar posturë e zgjatur, sidomos nëse përshtatet në mënyrë të papërshtatshme (higjiena posturale) dhe sjell të njëjtat efekte në shtyllën kurrizore si, për shembull, të kryesh një milion herë një rrëshqitje në volejboll me një lëvizje jo të saktë (jo funksionale) duke sjellë inflamacione ose dhimbje kronike të gjymtyrëve.
Nxitja në mënyrë kronike e disa zonave specifike (në këtë rast pjesa e fundshpinës) do të humbasë saktësinë e lëvizjes.
Ja sesi!
Kur qëndrojmë ulur shpina merr formën e shkronjës C, legeni rrëshket drejt qendrës së karriges, pjesa e fundshpinës e humbet harkimin lordotik. Mendoni pastaj për krahët, shpatullat dhe kokën kur jeni duke kuruar një pacient.
Dhe ç'duhet thënë për kthimin në shtëpi me makinë? Sedilja nuk është rregulluar në mënyrë të përshtatshme nuk është pothuajse vertikale, në mënyrë që të riprodhojë harkimet fiziologjike të shtyllës kurrizore, por në 99% të rasteve është më shumë e shtyrë prapa.
Këto postura dhe lëvizje sjellin pasoja negative në shëndet. Strukturat e gjymtyrëve tona dhe muskujt që lidhen me to, në prani të një stërvitjeje jo të saktë dhe fiziologjike (vetëm vertebrat e shtyllës kurrizore janë mbi 30) pësojnë të njëjtat forca presioni që pëson një pompë ujitjeje kur, me ujin hapur, kryen harkime, ndoshta me kënd të drejtë. Presioni që gjeneron ujin mbi gomë mund të merret për shembull si linja forcash që fillojnë nga koka (ku pesha e një të rrituri është nga 3,7 deri në 5,8 kg) dhe vijojnë një rrugëtim "të gabuar" (qëndrojmë të ulur "keq") ndikojnë tek indet tona, duke i dëmtuar me kalimin e kohës.
Kështu, një mëngjes, duke u ngritur nga shtrati, do të shfaqen dhimbje shpine, gjithnjë e më të shpeshta. Atëherë do të prenotojmë një vizitë te specialisti, do të marrim anti-inflamator dhe do të jepet një këshillë: Lëviz sa më shumë!
Por çfarë lëvizjeje?
Kemi vetëm tre orë kundër 90. Specialistët e fitnesit kanë detyrë të vështirë për të kthyer funksionalitetin e plotë dhe efikasitetin e një trupi të mbingarkuar në mënyrë kronike nga lëvizjet e gabuara.
Do të rikthejnë në çdo gjymtyrë aftësinë për të kryer lëvizje të sakta, duke u marrë me rivijëzimin skeletik, duke riaktivizuar sipas funksionit çdo zonë specifike gjymtyrë - muskul, duke krijuar ushtrime në masë për çdo person.
Kjo është paradhoma e stërvitjes funksionale fjala magjike e të cilës është "Forma ndjek Funksionin. Lëvizja është Funksioni". Forma e çdo pjese të trupit tonë është e caktuar për të gjeneruar lëvizje, modifikohet pas funksionit që i japim çdo grupi gjymtyrë - muskul. Si pasojë ijët që kryejnë ushtrime funksionale, do të kenë një përshtatje të saktë plastiko - strukturore, përshtatje që truri ynë, protagonist i lëvizjes, nuk do ta ndryshojë kurrë, duke qenë se "e di" që i duhet.
E përkthyer për përdoruesin e Fitnesit, ndoshta për femrat, do të thotë parandalim për mosfunksionimet dhe problematikat në të ardhmen të ijëve dhe menjëherë një formë të jashtme të kënaqshme, sepse muskujt e vendosur në ijë, të cilët i nënshtrohen punës funksionale, do të pësojnë një ndryshim nga ana estetike pozitiv. Pra: stërvitja që siguron një marrëveshje korrekte biomekanike, duke mbajtur saktësinë e lëvizjes së gjymtyrëve të quajtur PICR (Path of istantaneous centre of rotation)
Për të arritur këtë rezultat trajneri duhet të vendosi në pozicionin drejtë personin që po ndihmon, duke i aktivizuar në mënyrë funksionale muskujt "proksimal" te gjymtyrët përgjegjëse për lëvizjen e madhe. Një përparim i kujdesshëm i ushtrimeve, pra, i strukturuar pas testit të vlerësimit që trajneri kryen në takimin e parë (k-method) do të çojë drejt objektivit.
Qëndrimi ulur çaktivizon, muskulin më të madh gluteus maximus, duke lehtësuar aktivizimin e tkurrjeve muskulore në zinxhirin kinematik të zgjerimit të ijëve. Kjo do të thotë që detyra e rëndësishme që ka gluteus maximus për të mbajtur të bashkuar dhe për të stabilizuar gjymtyrën në ijë, do të kryhet nga një grup muskujsh "larg" nga ija, duke rezultuar me një humbje saktësie gjatë procesit të rrotullimit të femurit në acetabulum (kaviteti ku rrotullohet femuri), duke filluar kështu një cikël ngjarjesh që do të shkaktojnë modifikime të indeve, nga të cilat mikrotrauma, trauma, dhimbje.
Përkthimi: Cilësia e jetës në përkeqësim që përparon!
Pra mësuam se posturat e përditshme të mbajtura për një kohë të gjatë dhe në mënyrë jo korrekte, sjellin probleme. E dimë që lëvizja që bëjmë është shumë e paktë për shkak të kohës.
Zgjidhja: Duhet të shfrytëzojmë në maksimum orët që i dedikojmë lëvizjes. Gjatë aktivitetit kujdesemi për veten, të ndërgjegjshëm që rezultati i tre orëve aktivitete nuk është në ato tre orë. Në kohën e kaluar me trajnerin, krijojmë supozime për të lëvizur më mirë, për të marrë pozicione të sakta, për të rritur cilësinë e jetës sonë, duke u bërë të vetmit protagonistë të trupit tonë.