Halitosis, një problem social i nënvlerësuar. Si mund të ndërhyjnë mjeku, dentisti dhe higjenisti

Halitosis është një problem shumë i njohur nga dentistët por jo aq i marrë në konsideratë nga qytetarët që, shpesh, nuk e lidhin “erën e keqe të gojës” me probleme të shëndetit oral.

Halitosis, një problem social i nënvlerësuar. Si mund të ndërhyjnë mjeku, dentisti dhe higjenisti
Halitosis është një problem shumë i njohur nga dentistët por jo aq i marrë në konsideratë nga qytetarët që, shpesh, nuk e lidhin "erën e keqe të gojës" me probleme të shëndetit oral.
"Halitosis është një term përgjithësisht i përdorur për të treguar erën e pakëndshme ose të keqe që vjen nga shkaqe fiziologjike ose patologjike, orale ose sistemike", shpjegon Silvio Abati - Profesor i Sëmundjeve Odontostomatologjike - DISS - Universiteti i Milano - s dhe Drejtor i SSD Qendra DH Diagnoza Orale - AO San Paolo.

"Që në kohët antike" - "vijon prof. Abati - "është përmendur halitosis dhe masat e mundshme për ta larguar: është e mundur të gjesh shkrime mbi shkaqet dhe kurat për erën e keqe të gojës që nga koha e Grekëve të lashtë dhe Romakëve dhe ekzistojnë referime për këtë patologji, si për shembull në tekstet e shenjta hebraike, islamike dhe në Bibël."

Pavarësisht se është një problem "antik" dhe jashtëzakonisht i bezdisshëm, prof. Abati kujton sesi "mbi këtë temë shumë aspekte janë ende pak të njohur, por rëndësia shëndetësore dhe socio-ekonomike e problemit është sigurisht e rëndësishme, jo vetëm për përhapjen e saj të gjerë por edhe përsa i përket testeve dhe kurave mjekësore dhe stomatologjike por edhe për konsumin e produkteve të përgjithshme ose specifike, si shpëlarës goje, pasta dhëmbësh, furça, çamçakëzë dhe karamele."
Era e pakëndshme që vjen nga goja ka ndikime të rëndësishme individuale dhe sociale: shpesh është shkak për shqetësim në momentet kur ndërmerren raporte sociale ose miqësore.
"Shqetësime", thekson Abati, "që mund në disa raste të bëhen ose të maskojnë një shqetësim të madh psikiatrik derisa shfaqin simptoma fobike serioze (halitofobia) ose psikoza me delire që kanë si referim nuhatjen."

Një qasje multidispilinore e mjekut, stomatologut dhe higjenistit dentar që duhet të zhvillohet, këshillon prof. Abati, kryesisht me katër veprime:
1) Një qasje e përshtatshme empatike.
2) Një diagnozë e kujdesshme.
3) Një terapi e shkaqeve orale të mundshme.
4) Këshillimi i informuar që përfshin jo vetëm kontrastin e faktorëve lokalë specifik, por një marrje në konsideratë të përshtatshme për patologjitë orale që kontribuojnë, si kserostomia, zakonet dhe stilet e jetesës jo shumë të shëndetshme, si duhan pirja, konsumi i tepërt i pijeve alkoolike, dieta e pasur me yndyrna dhe proteina shtazore duke mos hequr plotësisht mbetjet e ushqimeve në gojë, periudha të gjata pa ngrënë gjatë ditës të shoqëruar me dehidratim nga mungesa e lëngjeve, konsumi i pamjaftueshëm i probiotikëve, frutave dhe zarzavateve të freskëta.

Përktheu: Valbona Spahia