Kur teknologjia mund të ndikojë produktivitetin. Vlerësimi për realizimin e kurorave nëpërmjet skanimit intraoral dhe teknologjive CAD/CAM

Bëhet fjalë për një analizë retrospektive që parashikon ndërhyrjen në një dataset të të dhënave të përditësuara nga profesionistët e klinikës dentare në ushtrimin e detyrave normale të përditshme.

Bëhet fjalë për një analizë retrospektive që parashikon ndërhyrjen në një dataset të të dhënave të përditësuara nga profesionistët e klinikës dentare në ushtrimin e detyrave normale të përditshme. Qëllimi i artikullit është që të gjendet një lidhje midis kohës së punimit klinik (punimet okluzale dhe cementimi) dhe teknologjisë prodhuese të përdorur për realizimin e punimit të kurorave. Janë mbledhur treguesit për 532 kurora të prodhuara nga klinika.
Kohëzgjatja e mbledhjes së të dhënave: tre vjet. Mundësia e ofruar nga teknologjitë dixhitale është projektimi dhe kryerja e një workflow që lejon reduktimin e hapave në brendësi të ciklit tradicional të prodhimit të një punimi me dorë. Ndërsa në fluksin e punimit tradicional merret një masë negative e formave të prekura nga prodhimi që pastaj do të kthehet në pozitiv me një model në shkumës, në fluksin e punës dixhitale format përpunohen menjëherë në pozitiv duke siguruar në kohë reale, një model virtual tridimensional pa kalimin negativ/pozitiv tipik në rastin e parë. Verifikimi i cilësisë së procesit të marrjes së masës kryhet menjëherë dhe në mënyrë kontekstuale në marrjen e të njëjtës masë me një avantazh të madh produktiv.
Vlerësimi i parametrit "kohë/punime okluzale/cementim."
Në fushën klinike, kërkohet të operohet një vlerësim i prodhimit, duke zbuluar të dhënat e marra nga koha e punimeve okluzale dhe e cementimit të modeleve të punuara.
Janë vënë në dispozicion të dhënat që i përkasin sasisë e kohës që është shpenzuar nga pacientët të ulur në poltron në fazën përfundimtare të punimit. Në këtë pikë modeli provohet, rregullohet dhe cementohet.
Mesatarja e kohës pashmangshmërisht priret të bjerë duke treguar një rënie konstante të kohës operative. Duke analizuar në mënyrë makroskopike shpërndarjen e vlerave të kohës, vihen re tre zona të mëdha shpërndarjeje në të cilën identifikohet një farë homogjeniteti i sjelljes së vlerave të zbulura.

Faza 1
Marrja e masës me materiale tradicionale me skanim intraoral dixhital; kohët fillestare janë të mbivendosura.

Faza 2
Teknologjia monolitike parashikon eliminimin e shtresëzimit të një nënstrukture nga ana estetike.

Faza 3
Në fazën e fundit, futet një teknologji në gjendje për të kontrolluar, nëpërmjet artikuluesit virtual, funksionin që modeli duhet të kryejë në zgavrën orale të pacientit. Reduktohen në minimun ose eliminohen plotësisht punimet okluzale.

Përfundime
Teknologjia monolitike lejon prodhimin e një modeli tek i cili projektimi, kontrolli i funksionit dhe realizimi bëhen plotësisht në mjedis dixhital. Eliminimi i disa hapave midis një punimi dhe tjetrit lejojnë optimizimin e fluksit dhe shmangien e rritjes së gabimit natyrisht të lidhur me çdo hap. Teknologjitë e reja të llojit dixhital, në përgjithësi janë në gjendje të ofrojnë një avantazh të rëndësishëm në termat e besueshmërisë produktive.

Nën kujdesin e: Michele Rossini, stomatolog.

Përktheu: Valbona Spahia