Odontofobia, një pengesë për trajtimet dentare

Ankthi dhe frika që lidhen me dentistin duhet të konsiderohen si një problem i vërtetë i shëndetit publik, pasi odontofobia ka implikime të rëndësishme psikosociale dhe i mban pacientët larg vizitave dhe trajtimeve dentare .

Por, cilat mund të jenë mjetet juridike ose të paktën si mund të ndihmohen pacientët për të kapërcyer fobinë nga dentisti?

Përgjigjen e kësaj pyetje e ka kërkuar një studim suedez i cili ka analizuar shkaqet për të treguar zgjidhjet e mundshme. Bazuar në klasifikimin e ofruar nga Organizata Botërore e Shëndetësisë (OBSH) dhe Shoqata Amerikane e Psikiatrisë, autorët kanë hetuar etiologjinë dhe epidemiologjinë e fobisë së lidhur me performancën dentare, duke sqaruar se si, po ashtu për shumë lloje të tjera ankthi/fobish, edhe ai dentar lidhet me faktorë të ndryshëm, për shembull një prind shumë i frikësuar apo i shqetësuar që ia "transmeton" frikën fëmijëve të tij, të cilët për këtë arsye si të rritur do të shmangin kryerjen e kontrolleve edhe të thjeshta.

Faktorë të tjerë etiologjikë janë të lidhur me pamjet klinike si depresioni ose çrregullimi i stresit post-traumatik, së bashku me kushte të pafavorshme ekonomike ose kontekste veçanërisht të vështira sociale.

Por, sa e përhapur është fobia dentare globalisht?

Sipas disa studimeve, vlerësohet se rreth 5-15% e të rriturve janë subjekt i ndjenjave të ankthit të rëndë ose frikës nga performanca dentare. Prandaj, vendosja e diagnozës së odontofobisë është thelbësore, edhe për hartimin e planeve korrekte dhe mbi të gjitha të realizueshme të trajtimit.

Në rast se pacientët vuajnë nga një fobi e "entitetit të mesëm", frika nga shërbimet dentare gjithashtu mund të kapërcehet vetëm falë komunikimit të mirë me stafin e praktikës, i cili duhet të jetë në gjendje të sigurojë informacionin e duhur në lidhje me llojet e ndryshme të trajtimit.

Në rastet më të rënda, pacientët fobikë nga trajtimet dentare mund të ndihmohen nëpërmjet terapisë së sjelljes, me ndihmën e psikologëve të specializuar, të cilët do të jenë kujdestarët e parë që do të duhet t'u qasen këtyre subjekteve.

Nëse kjo nuk mjafton, mund të "përshtaten" trajtimet me pacientët, duke përdorur teknika më pak traumatike ose manuale ose duke përdorur metoda të ndryshme qetësimi.