Marrëdhënia "inflamatore" ndërmjet ushqimit dhe shëndetit: si ta kontrollojmë

Autor: Dr. Attilio Speciani

Pacienti yt është gati për një procedurë të rëndësishme, por gjatë kontrollit të fundit të gojës së tij u vunë re gingiva të inflamuara dhe njolla të mukozitit, gjendje të pafavorshme për vendosjen e një implanti. Po, ende është e mundur që të kryhet procedura e programuar dhe gjendja inflamatore mund të influencojë rezultatet e vetë implantit dhe favorizojnë çdo reaksion të mundshëm ndaj anestetikëve ose antibiotikëve, duke interferuar me shërimin e plagës dhe kohën e rekuperimit.

Dy artikuj të ndryshëm të publikuar në 2017 te Journal of Allergy and Clinical Immunology për të njëjtën çështje, kanë shpjeguar se 62% e reaksioneve alergjike, atyre të ngjashme me alergjinë ose reaksionet inflamatore, duke qenë se nuk është kuptuar ende plotësisht origjina e tyre mund të varen nga shkaqe multifaktoriale, ku më i rëndësishmi është glikolizimi. Procesi i glikolizimit, individualisht për shkak të ngrënies së tepërt ose të përsëritur të sheqernave të ndryshëm (sukrozë, glukozë, fruktozë por edhe frutat), polioleve dhe alkoolit lidhen ngushtë me zakonet nutricionale. Matja është gjithmonë më e mirë sesa supozimi dhe në një mjedis të tillë të rëndësishëm, ndërgjegjësimi për nivelin e inflamacionit lejon çdo mjek që të përgatisë pacientët e tij, për të operuar dhe trajtuar ata në mënyrë më të sigurt, duke synuar për rezultate më të mira.

Sot, është e mundur që të maten citokinat specifike si BAFF (B Cell Activating Factor), PAF (Platelet Activating Factor), MGO (Methylglioxale) dhe GA (Glycated Albumin %), pak kohë përpara kirurgjisë së zgjedhur, për të përcaktuar strategjinë nutricionale për reduktimin e inflamacionit sistemik. Këto citokina dhe analytes kanë efekte të shumta dhe lidhen ngushtë me induktimin e kaviteteve, kandidozës, sëmundjeve autoimune, ulcerave aftoze dhe shumë gjendje të tjera. Në këtë rast, sidoqoftë, do të ishte me rëndësi që të përmendet shërimi i plagës dhe tendenca drejt infeksionit. Nivele të larta të inflamacionit përcaktojnë një kohë më të gjatë shërimi për shkak të infiltrimit makrofag në kufijtë e incizionit. Ruajtja e kësaj gjëndjeje nënkupton më shumë infeksione, më shumë komplikacione dhe ndoshta një reputacion të dobët për kirurgun.
Lajmi i mirë është që këto citokina janë të lidhura edhe me ushqyrjen dhe çdo mjek mund të masë ato për të përcaktuar mënyrën e duhur të të ngrënit në mënyrë që të përgatisë pacientin për operacionin dhe për ditët pas tij. Një plan i personalizuar ushqyerje mund të reduktojë predispozitën negative duke hequr citokinat inflamatore nga fusha e operacionit dhe mund të jetë i rëndësishëm për çdo aplikim tjetër klinik.
Rezultatet e një testi PerMè (që integrojnë predispozitën gjenetike, nivelet e citokinave inflamatore, profilin personal të ushqimit dhe efektet e sheqerit) lejojnë mjekun që të përcaktojë planin më të përshtatshëm nutricional për çdo pacient. Në një periudhë 15-20 ditore të kësaj diete, edhe nëse pacienti nuk po sheh përmirësim të përgjithshëm të stilit të jetesës së tij, reduktimi i inflamacionit është i dukshëm dhe lejon doktorin që të kryejë operacionin më mënyrën më të mirë të mundshme.
Inflamacioni që lidhet me ushqimin është njohur për një kohë të gjatë, edhe pse vetëm kohët e fundit, komuniteti shkencor ka pranuar një vlerësim të IgG ushqim-specifik si një shenjë e ngrënies së tepërt ose të përsëritur, që mund të shkaktojë inflamacion. Kjo shkon përtej konsideratave anti-shkencore të vjetëruara dhe false të intolerancave ushqimore. Ato thjesht nuk ekzistojnë. Simptomat e inflamacionit që lidhet me ushqimin në fakt janë një problem i vërtetë dhe lidhen me citokinat që mund të maten me saktësi. Njohuritë inovative të efekteve të sheqernave të ndryshëm (siç është HFCS, sukroza, fruktoza), polioleve (ksilitoli dhe sorbitoli) apo alkoolit në organizëm lejon mjekun që të kuptojë më mirë dëmtimet e tyre.

Këto efekte janë për shkak të glikolizimit jo enzimatik të proteinave, ADN-së dhe enzimave që përcaktojnë inflamacionin, rezistencën ndaj insulinës, oksidimit, mosbalancimit metabolik dhe ndërhyrjeve thelbësore me aktivitetin e makrofagëve dhe shërimin e plagës. Për herë të parë janë marrë në konsideratë dhe janë shpjeguar të treja llojet e inflamacionit.
Komuniteti shkencor ka cituar së fundmi se hemoglobina e glikuar (HbA1c) dhe glicemia esëll në mëngjes nuk janë të mjaftueshme për të evidentuar hipogliceminë e ndërmjetme (pre-diabeti). Kjo nënkupton se 32-33% e qytetarëve të Shteteve të Bashkuara të Amerikës (dhe të pacientëve që referojnë çdo praktikë mjekësore) kanë ndryshime të metabolizmit të sheqerit pa evidenca të mundshme. Këto ndryshime mund të shkaktojnë probleme të rënda të inflamacionit, infeksionit, refuzimit, komplikacioneve dhe kështu me radhë. Matja e glikolizimit (MGO dhe Albumina e glikolizuar) lejojnë mjekët ose nutricionistët që të reduktojnë konsumimin e sheqerit, frutave, alkoolit dhe substancave të tjera ëmbëlsuese në një mënyrë të personalizuar. Sheqernat nuk duhet të eliminohen por vetëm të reduktohen sipas rezultateve personale të testit.

Përktheu: Valbona Spahia