Vlerësimi i efikasitetit të dy pajisjeve njëpërdorimshme për higjienën orale

M. Migliario, F. Giarda, M. Mosca, L. Rimondini

Hyrje
Pllaka bakteriale është faktori etiologjik primar për fillimin dhe zhvillimin qoftë të kariesit qoftë të sëmundjes parodontale. Së fundi janë publikuar studime të shumta klinike dhe eksperimentale që tregojnë një provë shkencore bindëse mbi lidhjen e sëmundjes parodontale dhe sëmundjeve të ndryshme sistemike, qoftë nëpërmjet rrugës direkte qoftë nëpërmjet rolit negativ të ushtruar nga inflamacioni sistemik. Sëmundjet oro-dentare mund të parandalohen dhe kontrollohen me një heqje të saktë mekanike nga pllaka dentare. Heqja e pllakës bakteriale me furçë manuale paraqet metodën më të përdorur për higjienën orale personale. Autorë të shumtë kanë evidentuar kolonizimin mikrobik të furçave të dhëmbëve pas përdorimit dhe zhvendosjes së baktereve kariogjene dhe parodontapatogjene ndërmjet pjesëve të ndryshme orale. Duke qenë se kontaminimi i furçave është i sigurt, autorë të ndryshëm kanë ekzaminuar metodika të ndryshme të dekontaminimit, duke përdorur antiseptikë, pasta dhëmbësh ose metoda të tjera pastruese që, nëse mund të praktikohen në shtëpi, nuk janë praktike te pacientët e shtruar në spital dhe tek ato që janë të pavarur. Nga kjo vjen nevoja për të përdorur mjete njëpërdorimshme për higjienën orale për të hequr mbetjet e ushqimeve dhe shpërbërjen dhe heqjen e pllakës.
Qëllimi i studimit tonë është që të testojë efikasitetin e dy mjeteve njëpërdorimshme për higjienën oro-dentare personale të përditshme, të përdorur nga pacientë të shëndetshëm dhe të stërvitur, në parashikimin e një përdorimi të tyre në fushën spitalore.

Materiale dhe Metoda
Një studim eksperimental i kontrolluar i kryer në një grup test, që ka përdorur dy mjete njëpërdorimshme (furçë dhëmbësh në polietilen me densitet të ulët, sfungjer) dhe grupi i kontrollit që ka përdorur një furçë tradicionale. Dy operatorë të kalibruar kanë llogaritur treguesin e pllakës bakteriale siç përshkruhet nga Dababneh (NMPS) dhe treguesin gingival duke përdorur metodën Löe dhe Silness (GI), në fillim të studimit (T0) dhe pas 48 orësh (TI).

Rezultate
Në grupin e testit pas 48 orësh është vëzhguar një rritje e konsiderueshme e treguesit të pllakës bakteriale midis përdoruesve të mjeteve njëpërdorimshme, dhe treguesi ka qenë më i vogël për përdoruesit e furçës njëpërdorimshme në krahasim me grupin e kontrollit (ANOVA me një rrugë).

Konkluzione
Furça njëpërdorimshme është më efikase se sfungjeri përsa i përket shpërbërjes dhe heqjes së pllakës dentare, por sfungjeri mund të përdoret me efikasitet për spastrimin e mukozave.

Artikullin e plotë mund ta lexoni duke klikuar këtu.

Përktheu: Valbona Spahia