|

Efektet e trajtimit ortopediko - funksional në dimensionet sagitale faringeale tek individët me shqetësime respiratore gjatë gjumit dhe malokluzion të Klasës II

Elisabetta Cretella Lombardo

Sleep disordered breathing (SDB) është një term që i referohet të gjitha problematikave respiratore të gjumit. Bëhet fjalë për një sërë shqetësimesh të frymëmarrjes që paraqiten me simptomatologji të ndryshme dhe që vijnë duke u përkeqësuar në lidhje me shkallën e bllokimit të rrugëve të sipërme të ajrit (Nazali 2005).
Në harkun e viteve të fundit interesi kundrejt këtyre shqetësimeve në moshën pediatrike është rritur në mënyrë të konsiderueshme për shkak të serisë së implikimeve që kjo problematikë sjell në shumë nivele nëse nuk trajtohet paraprakisht (Caroll 2003).
SDB në fakt përfshin gërhitjen e thjeshtë gjatë natës, por edhe kushtet patologjike me rëndësi të madhe si apneat obstruktive të gjumit (OSA) (Katidis 2016). Faktorët që duket se kontribuojnë në patofiziologjinë e SDB janë strukturat anatomike, toni neuro-muskular dhe gjendjet inflamatore (Sinha 2010). Pra bëhet fjalë për një patologji të tipit multifaktorial dhe prania e karakteristikave të caktuara kranio-faciale paraqet një faktor të rëndësishëm risku për zhvillimin e këtij shqetësimi. Për këtë qëllim roli i ortodontit bëhet thelbësor, qoftë në ndalimin e parakohshëm të kësaj problematike qoftë në trajtimin e këtyre ndryshimeve kranio-faciale, duke reduktuar kështu riskun e fillimit të kësaj patologjie. Së fundmi është propozuar përdorimi i aparaturave të ndryshme oropediko-funksionale te fëmijët me qëllim që të pozicionohet mandibula më përpara, të rritet volumi i rrugëve të sipërme të ajrit dhe në këtë mënyrë të përmirësohet funksioni respirator (Villa 2012).
Qëllimi i këtij studimi ka qenë ai i vlerësimit të ndryshimeve kranio-faciale që shkaktohen nga terapia funksionale e avancimit të mandibulës me referim të veçantë në dimensionin sagital të rrugëve të ajrit, të sipërme dhe të poshtme, në pozicionin e kockës hioide dhe në dimensionin e gjuhës tek individët me SDB dhe malokluzion të Klasës II, të krahasuara me një grup kontrolli me Klasën II të patrajtuar.

Materiale dhe Metoda
Në studimin tonë janë seleksionuar 51 pacientë (27 meshkuj dhe 24 femra), me një moshë mesatare 9.9 ± 1.3 vjeç, të trajtuar në Departamentin e Ortodoncisë në Universitetin "Tor Vergata" të Romës. Të gjithë pacientët paraqisnin një malokluzion dento-skeletik të Klasës II, divizioni I, të trajtuar më pas me një Monoblock të Modifikuar (Figura 1).

Figura 1

Bëhet fjalët për një pajisje me rezinë akrilike që pozicionon mandibulën nga ana anteriore, derisa arrin një raport "kokë më kokë" të incizivëve qendrorë (Cozza 2004). Pacientët janë instruktuar që të vendosin aparaturën ditën dhe natën për një kohë jo më të shkurtër se 14 orë. Të gjithë individët paraqisnin shqetësime respiratore, të konfirmuara me raport diagnostikues nga otorinolaringologu dhe nëpërmjet përdorimit të versionit italian të Pediatic Sleep Questionnaire, në 22 artikuj (PSQ-SRBD Scale) (Fig. 2) (Chervin 2000, Ranieri 2016).

Figura 2

Grupi i trajtuar është krahasuar me një grup kontrolli të patrajtuar me 31 pacientë (15 meshkuj dhe 16 femra; me moshë mesatare 10.1 ± 1.1 vjeç) me të njëjtin malokluzion por pa problematika respiratore, të observuar në të njëjtin Departament. Çdo pacienti i janë kërkuar dy teleradiografi në projektime latero-laterale, një në fillim të trajtimit (T1) dhe tjetra në fund të trajtimit (T2). Është përdorur një software  (Viewbox, version 4.0, dHAL Software, Kifissia, Greqi) për dixhitalizimin e pikave cefalometrike dhe për analizën cefalometrike të vlerave dento-skeletike, të rrugëve të ajrit, të kockës hioide, të gjuhës, të qiellzës së butë dhe të faringut (Fig. 3) (Pracharktam 1994, Tangugsorn 1995).

Figura 3

Rezultate
Nga ky studim del se:
• Pas terapisë ortodontike observohet një reduktim i simptomave të SDB te rreth 50% e pacientëve, siç është vendosur nga PSQ
• Vlerat sagitale, qoftë këndore qoftë lineare të mandibulës, tregojnë përmirësime të konsiderueshme në fund të trajtimit (fig. 4)
• Kocka hioide përshtat një pozicion më anterior dhe inferior (Fig. 5)
• Dimensioni i rrugëve ajrore të sipërme dhe të poshtme rritet në mënyrë të konsiderueshme (Fig. 6) me reduktimin e trashësisë adenoide (Fig. 7)
• Gjuha përshtat një pozicion më të ulët dhe më anterior me reduktimin e dukshëm të gjatësisë së saj (Fig. 8)

Figura 4

Figura 5

Figura 6

Figura 7

Figura 8

Konkluzione
Trajtimi me aparatura funksionale, jo vetëm përmirëson raportet midis maksilës dhe mandibulës, por redukton edhe riskun për kolaps të rrugëve ajrore (Fig. 9)

Figura 9

Spostimi anterior i mandibulës influencon pozicionin e kockës hioide dhe pozicionin e gjuhës, duke rritur hapërsirën ndërnofullore në të cilën mbështetet kjo e fundit dhe duke përmirësuar morfologjinë e rrugëve ajrore të sipërme (Schütz 2011).

Punimi është vlerësuar me çmim si posteri më i mirë i Kongresit të 4° ANDI Roma Giovani .

Përktheu: Valbona Spahia

Për të votuar duhet të vendosni kredencialet tuaja në Medikey

Interesant ( 87 votim / mesatar 3 )