Dhimbjet në artikulacionet temporo-mandibulare

Termi TMD, nuk është diagnozë, por një term i hapur që përfshin një sërë patologjish, të tilla si dhimbja në muskujt përtypës, dhimbja e kokës, bezdisje gjatë lëvizjes së artikulacioneve...

Termi TMD, nuk është diagnozë, por një term i hapur që përfshin një sërë patologjish, të tilla si dhimbja në muskujt përtypës, dhimbja e kokës, bezdisje gjatë lëvizjes së artikulacioneve dhe tingujt gjatë hapjes dhe mbylljes së gojës.

Shkaqet e këtyre sëmundjeve/simptomave janë të panumërta dhe përfshijnë trauma dhe çrregullime sistemike, okluzale, jatrogjene, ose të një natyre psikologjike/mendore.

Ditët e sotme është e qartë se si luan shëndeti mendor/psikologjik një rol thelbësor në patogjenezën e çrregullimeve temporo-mandibulare (TMD).

Sistemi neuromuskulor përgjegjës për funksionin përtypës ka një aftësi të lartë përshtatjeje ndaj ndryshimeve. Prandaj, një disfunksion i vërtetë konstatohet vetëm kur aftësitë kompensuese të sistemit mastikues dhe neuromuskulor janë të mbingarkuara, i cili ka simptoma klinike që e shtyjnë pacientin të kërkojë ndihmë.

Dhimbja mund të shfaqet në zona të ndryshme, si për shembull te harqet dentare, veshët, tëmthat, balli, zverku, rajoni cervikal, ose te brezi i shpatullave.

Megjithatë, pavarësisht faktit që relativisht pak pacientë kërkojnë trajtim, është vënë re edhe një mbizotërim i shtuar i TMD-ve në shoqëritë e zhvilluara.

TMD-të janë një grup disfunksionet dhe çrregullimesh që lidhen me përkeqësimin e funksionit të artikulacioneve temporo-mandibulare (ATM) dhe të muskujve që lidhen me to dhe mund të shkaktojnë përkeqësimin e dhimbshëm të funksionimit të sistemit stomatognatik.

Në pjesën më të madhe të rasteve, simptomat shkaktojnë rritje të tensionit të muskulaturës së përtypjes dhe parafunksionet mund t'i përkeqësojnë simptomat. Për shkak të subjektivitetit të madh të simptomave, TMD-të janë shumë të vështira për t'u diagnostikuar, sidomos sepse pacientët zakonisht kërkojnë ndihmë nga specialistët e tjerë dhe jo dentistët (p.sh., nga neurologu, otorinolaringologu dhe okulisti).

Anomalitë e sistemit të përtypjes, duke përfshirë edhe dhimbjen e shkaktuar nga rritja e tensionit të muskujve përtypës, klasifikohen si sindroma të disfunksionit të dhimbjes gjatë përtypjes (MPDS).

Përveç dhimbjes, pjesa më e madhe e pacientëve vuan nga shenjat intraorale të disfunksionit përtypës, të tilla si: shtimi i ndjeshmërisë së dhëmbëve për shkak të abfraksionit dhe artritit patologjik, largimi i gingivave, lëvizshmëria e tepërt e dhëmbëve dhe humbja e mbështetjes kockore. Për më tepër, janë konstatuar gjurmë të dhëmbëve në indet e buta, duke përfshirë gjurmët e dhëmbëve në gjuhë dhe në mukozën e faqeve. Rritja e tensionit në muskujt e ATM-ve dhe parafunksionet ose disfunksionet bashkekzistuese mund të shkaktojnë lezione dentare jo karioze (p.sh., abfraksioni), të cilat janë karakteristika të TMD-ve.

Trajtimi i TMD-ve është i ndërlikuar dhe kërkon njohuri specifike dhe ushtrime për përforcimin e disa grupeve muskulore dhe dobësimin e disa të tjerëve, terapi me këllëfa, masazh dhe farmakoterapi. Megjithëse trajtimi duket i vështirë, pjesa më e madhe e pacientëve, që kërkon ndihmë për shkak të TMD-ve, e vlerësojnë trajtimin si të suksesshëm, edhe pse është e nevojshme që diagnostikimi të jetë i saktë, me qëllim nisjen e trajtimit të duhur.