Efektiviteti i fizioterapisë në mialgjinë e muskujve mastikatorë

Nga Lara Figini

Çrregullimet temporo-mandibulare (TMD) janë gjendje të zakonshme kronike të dhimbjes muskuloskeletore në të cilat nyja temporomandibulare (TMJ), muskujt përtypës ose të dyja, përjetojnë dhimbje dhe/ose kufizime funksionale të lëvizjes së nofullës.

TMD-të kanë një prevalencë prej 5-12% dhe simptomat dhe shenjat klinike janë: dhimbje, artralgji, zhvendosje e diskut me reduktim (DDwR), zhvendosje e diskut pa reduktim (DDwoR) dhe sëmundje degjenerative të kyçeve.

Fizioterapia duhet të konsiderohet si një qasje fillestare për të përmirësuar koordinimin e muskujve, për të relaksuar muskujt e tensionuar, për të rritur forcën e tyre dhe për të zvogëluar dhimbjen e kyçeve dhe muskujve, duke rivendosur kështu lëvizjen funksionale të nofullës.

Dhimbja është simptoma më e zakonshme dhe paaftësuese për pacientët me TMD. Edhe pse dhimbja reduktohet me sukses në rrjedhën natyrale të sëmundjes në shumicën e pacientëve, ajo vazhdon për një kohë të gjatë në një numër të konsiderueshëm pacientësh.

Trajtimet fillestare konservative konsiderohen normë dhe kanë përparësi. Para së gjithash, duhen miratuar terapi joinvazive si këshillimi, terapia konjitive e sjelljes dhe fizioterapia, e ndjekur nga terapia e pllakave okluzale dhe, së fundi, trajtimi farmakologjik me NSAID dhe/ose kortikosteroide.

Tipologjia e kërkimit dhe modaliteti i analizës

Në një studim të publikuar në Journal of Oral Rehabilitation, autorët hetuan efektet e menjëhershme shëruese të fizioterapisë te pacientët me mialgji të muskujve mastikatorë. Në studim u përfshinë 59 pacientë me mialgji muskulore.

Fizioterapistët e kryenin trajtimin bazuar në ushtrime terapeutike (shtrirje e muskujve të dhimbshëm masetues dhe/ose të qafës përgjatë drejtimit të tkurrjes së muskujve) në 10 cikle tërheqëse, 10 sekonda secila.

Distanca maksimale pa dhimbje e pacientit dhe shkalla e hapjes dhe dhimbjes së gojës (vlera VAS) para dhe pas fizioterapisë u krahasuan duke përdorur testin Wilcoxon. Për nëngrupin u përdor testi Mann-Whitney U.

Rezultatet

Hapja e gojës u rrit nga 41 (IQR 38-43) në 46 (IQR 43-48) mm pas fizioterapisë dhe u pa reduktimi i dhimbjes nga 48 (IQR 31-56) në 21 (IQR 10 -56).

Asnjë nga pacientët nuk përjetoi përkeqësim të dhimbjes ose zvogëlim të hapjes së gojës pas fizioterapisë. Nuk u vërejtën dallime në distancën e hapjes së gojës bazuar në gjininë, anën dhe vendin e dhimbjes.

Reduktimi i dhimbjes ishte më i madh te pacientët me dhimbje të njëanshme (26, IQR 12-39) sesa në ata me dhimbje bilaterale (13, IQR 5-25) (p = .019).

Nuk kishte a dallime në ndryshimin e shkallës së dhimbjes sipas gjinisë, vendit të dhimbjes dhe terapistit (p> 0,05 për të gjithë).

Konkluzionet

Nga të dhënat e këtij studimi, të cilat duhet të konfirmohen edhe në punime të tjera të ngjashme, mund të konkludohet se fizioterapia mund të jetë e dobishme në trajtimin e mialgjisë së muskujve mastikatorë.

Implikimet klinike

Kufizimi i këtij studimi retrospektiv është se ai është me një krah pa një grup kontrolli; prandaj, edhe pse efektet kurative janë vërejtur menjëherë pas fizioterapisë, nuk mund të përjashtohet mundësia e një efekti placebo te pacientët pasi janë trajtuar nga terapisti.

Për më shumë informacion:

Kohei Sakaguchi, Nozomu Taguchi, Rina Kobayashi, Kei Taguchi, Kei Okada, Fumie Kinoshita, Hideharu Hibi. Immediate curative effects of exercise therapy in patients with myalgia of the masticatory muscles. J Oral Rehabil ottobre 2022;49:937-43.