Rreth e rrotull botës në kërkim të ndryshimeve të mandibulës

A ngjan mandibula e një personi kaukazian me atë të një personi me ngjyrë? 

Pavarësisht diversitetit të dukshëm të tipareve somatike nëse një banor i Afrikës konsumon produkte bujqësore përgjigjja është PO. Në fakt një studim i fundit ka dalë në përfundimin se forma e mandibulës nuk varet në mënyrë prevalente nga faktorë gjenetikë, por nga ajo që një person ha: personat që ushqehen me ushqime të buta kanë një mandibulë të shkurtër dhe të gjerë, ndërsa personat që ushqehen me ushqime më të forta, si ata në popullsitë e gjuetarëve, kanë një mandibulë më të ngushtë dhe të gjatë, që paraqet pra një hapësirë më të madhe për eruptimin e të gjithë elementeve dentarë.

Studimi i publikuar në revistën Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America, ka krahasuar kafka të shumta të 11 popullsive të së shkuarës që kanë jetuar në vende dhe klima të ndryshme; gjashtë nga këto popullsi jetonin në zona bujqësore dhe ishin të ndara në Kinë, Japoni, Itali, Mongoli, Nigeri dhe Shtetet e Bashkuara (Meksika e Re) dhe pesë prej tyre jetonin me gjueti, peshkim dhe/ose grumbullim të farave dhe frutave dhe ishin të shpërndarë në Alaskë, Groenlandia, Australi dhe Afrikën nën Sahariane.

Nga krahasimi i përmasave të shumë pikave të referimit ka rezultuar se forma e pjesëve të ndryshme të kafkës, si kurba e qafës për shembull është e ngjashme në brendësi të së njëjtës popullsi sepse varet nga faktorë gjenetikë por në të kundërt forma e mandibulës nuk përcaktohet në mënyrë prevalente nga gjenet por lidhet ngushtë me dietën: ai që ushqehet me mish dhe fruta paraqet një formë të zgjatur të mandibulës ndërsa ai që ushqehet me oriz apo grurë paraqet një mandibulë më të shkurtër.

Një studim i kryer te hundëgjatët (gjitarë të vegjël) që përdoren për eksperimente, ka treguar se të vegjlit e ushqyer me ushqime më të forta paraqesin një mandibulë me përmasa më të mëdha se 10% në krahasim me hundëgjatët e ushqyer me ushqime të buta. Në bazë të këtyre të dhënave dhe atyre që janë nxjerrë nga mbetjet e popullsive të së shkuarës mendohet se kur verifikohet një tranzicion i gjuetisë dhe grumbullimit të një jetese që lidhet me bujqësinë, modifikimet e aparatit mastikator human bëhen për një periudhë kohore relativisht të shkurtër.

Pra forma e mandibulës influencohet direkt nga dieta por jo nga faktorët gjeografikë apo klimatikë, siç ndodh për shembull për hundën: studimet kanë provuar se popullsitë që jetojnë në rajone me klimë të nxehtë dhe të lagësht, lejojnë ngrohjen e ajrit duke e bërë që të kalojë në një kavitet superior më të ngushtë dhe ta lagë duke e vënë në kontakt me një sipërfaqe më të madhe të indit mukozal në mënyrë që të mos dëmtojë indet e mushkërive.

Ashtu siç është evidentuar edhe nga kërkime të tjera "shkurtimi" i mandibulës, nga kohët e lashta e deri në ditët e sotme nuk është pa pasoja për adultët dhe fëmijët e sotëm: diferenca në formë dhe reduktimi i dimensioneve të mandibulës në fakt bëjnë që të ketë më pak hapësirë për eruptimin e të gjithë elementeve dentarë; ekspertët e lidhin këtë ndryshim me praninë më të madhe të rasteve të grumbullimit të dhëmbëve dhe malokluzionit te popullsitë aktuale ose më saktë te popullsitë që edhe sot ashtu si në të shkuarën ushqehen kryesisht me ushqime të buta.