Mbulimi direkt. Hidroksidi i kalciumit VS materialet adezive antibakteriale

Mbulimi direkt i pulpës së dhëmbit është një trajtim që ka si qëllim të ruajë vitalitetin e pulpës së dhëmbit.
Dështimi i këtij trajtimi i është atribuuar kontaminimit bakterial, për shkak të mikroinfiltrimit, në vend të vetive irrituese të materialeve të përdorura [Watts 1987]. Formimi i urave dentare është në të vërtetë një përgjigje e pulpës së ekspozuar në mungesë të baktereve. Pra suksesi i mbulimeve direkte bazohet në përdorimin e materialeve silantë që ndalojnë mikroinfiltrimin dhe si pasojë hyrjen e baktereve. Pra parandalimi i mikroinfiltrimit ndihmon në formimin e një ure të vlefshme dentare nën mbrojtjen e pulpës së dhëmbit që ndodhet më poshtë.

Por cili është materiali më i përshtatshëm për këtë trajtim?
Nga një studim i fundit in vitro të publikuar në Journal of Conservative Dentistry në qershor 2016 del që përgjigja inflamatore sekondare ndaj përdorimit të materialeve adezive antibakteriale është më e vogël sesa ajo që gjendet për përdorimin e hidroksidit të kalciumit, por për fat të keq edhe formimi i dentinës së reaksionit është në mënyrë të ndjeshme inferior.
Në këtë studim krahasohet përgjigja e pulpës humane pas një mbulimi direkt të kryer me hidroksid kalciumi me atë që ndiqet me një mbulim direkt të kryer me adezivë self-etch që përmban një agjent antibakterial.
Autorët kanë marrë në konsideratë 66 premolarë që kishin dalë plotësisht dhe ishin të destinuar të hiqeshin për arsye ortodontike, midis 17 individëve me moshë 15-25 vjeç.
Çdo dhëmb është ekzaminuar në mënyrë radiografike për të zbuluar kariesin proksimal dhe lezionet periapikale, është kryer testi i vitalitetit pulpar përpara procedurës eksperimentale të mbulimit dhe menjëherë pas heqjes.

Procedurat klinike ishin si në vijim:
- Kryerja e anestezisë lokale
- Realizimi i një kaviteti, me gjatësi 3 mm, gjerësi 3 mm dhe thellësi 3,5 mm, me një frezë fisur (FG-57; SSW, Lakewood) me shpejtësi të lartë nën presionin e ujit
- Është kryer ekspozimi pulpar me diametër rreth 1 mm në pjesën qendrore të kavitetit me frezë diamanti (FG-801) me shpejtësi të lartë por duke i kushtuar vëmendje që të mos penetrohet në hapësirën pulpare.
- Hemorragjia është ndaluar me një tampon steril të zhytur më parë në solucion fiziologjik.
- Në 32 dhëmbë mbulimi është përfunduar duke përdorur një adeziv self-etch që përmban një komponent antibakterial (12-MDPB) në fundin e tij (CLEARFIL PROTECT BOND, Kuraray) dhe te 32 dhëmbët e tjerë është përdorur hidroksidi i kalciumit klasik (DYCAL, Dentsply). Dy dhëmbë janë përdorur si grup kontrolli.
- Të gjithë dhëmbët janë restauruar me materiale kompozitë.
Gjysma e dhëmbëve respektivisht janë hequr pas 7 ditësh nga trajtimi i mbulimit pulpar dhe gjysma tjetër pas 30 ditësh. Si pasojë të gjithë dhëmbët ndahen dhe ekzaminohen histologjikisht në mikroskop.

Rezultatet e marra nga autorët kanë qenë si më poshtë:
Pas periudhës 7 ditore të vëzhgimit, përgjigja inflamatore e pulpës së dhëmbit ndaj adezivit self-etch që përmban një komponent antibakterial është treguar në mënyrë të konsiderueshme më e vogël se ajo që është marrë në grupin në të cilin mbulimi është kryer me hidroksid kalciumi (P<0.05). Pas 30 ditësh, reagimi inflamator te të dy grupet ka qenë i lehtë, por te kampionët e grupit në të cilin është përdorur adezivi self-etch formimi i urave dentinale ka rezultuar në mënyrë të konsiderueshme inferior në krahasim me atë të grupit të hidroksidit të kalciumit (P<0.05).

Nën kujdesin e: Lara Figini, Koordinatore Shkencore e Odontoiatria33

Bibliografia:
- Watts A, Paterson RC. Bacterial contamination as a factor influencing the toxicity of the materials to the exposed dental pulp.Oral Surg Oral Med Oral Pathol.1987;64:466-74.
- Ambalavanan Parthasarathy, Sharad B. Kamat, Mamta Kamat, e Krishnamurthy Haridas Kidiyoor . Histological response of human pulps capped with calcium hydroxide and a self-etch adhesive containing an antibacterial component. J Conserv Dent. 2016 May-Jun; 19(3): 274-279.

Përktheu: Valbona Spahia