Efektiviteti i medikamenteve intrakanalare në trajtimin e biofilmit bakterial

Medikamentet intrakanalare kanë një fuqi vepruese të limituar për të kundërshtuar biofilmin bakterial: ky ka qenë konkluzioni i një rishikimi të literaturës shkencore që pasi ka analizuar studimet e disponueshme për këtë temë, nuk ka arritur të "promovojë" plotësisht efikasitetin e solucioneve irriguese.

"Kemi kërkuar në literaturën shkencore të gjitha studimet që kishin hasur këtë argument, qoftë me cilësi të lartë qoftë ata që janë publikuar ndërmjet vitit 1966 dhe 2007", tregon Carlos Estrela, nga Universiteti Federal i Goias në Brazil. "Duke ndjekur këto kritere kemi gjetur 91 kërkime të dobishme për rishikimin tonë, nga të cilat është kryer krahasimi në mënyrë kompleksive që efikasiteti i medikamenteve intrakanalare është relativ: në fakt, për aq sa janë në gjendje të reduktojnë në mënyrë sasiore praninë e baktereve, pak arrijnë që të shkëputin në thellësi biofilmin bakterial", vazhdon autori.

Në rishikimin e publikuar së fundi në "Journal of Applied Oral Science", autorët kujtojnë se biofilmi është një formë mbrojtjeje shumë efikase që mikroorganizmat përshtaten për mbijetesën e tyre, duke ngjeshur dhe duke penguar në këtë mënyrë kontaktin me agjentët mundësisht shkatërrues; pra është kundër kësaj vetëmbrojtjeje të baktereve që efekti i medikamenteve intrakanalare "humbet" pjesërisht fuqinë e veprimit.

"Në përgjithësi mund të themi se situatat e pacientëve ndryshojnë nga rasti në rast sipas kompleksitetit të anatomisë kanalare dhe të mikroorganizmave të ndryshëm të përfshirë në infeksion por pavarësisht kësaj të gjitha studimet së bashku indikojnë që agjenti përgjithësisht më efikas për këtë lloj trajtimi është hipokloruri i natriumit", shpjegon Estrela.

"Rezultatet e këtij rishikimi nuk duhet të anashkalojnë përdorimin e medikamenteve: përgatitja e kanalit të rrënjës dhe përdorimi i solucioneve irrigues mbeten instrumentet që duhen përshtatur sepse reduktojnë në një farë mase popullsinë bakteriale të pranishme por në të njëjtën kohë është e nevojshme që të dimë se efikasiteti i tyre mbi strukturën e biofilmit ka rezultuar relativ", përfundojnë autorët.