Mbyllja e kanalit të rrënjës me MTA në ritrajtimet ortograde

Mbyllja e sistemit të kanalit të rrënjës është një pjesë integrale e trajtimit endodontik jo-kirurgjikal dhe, procedura duhet të sigurojë që i gjithë kanali i rrënjës të mbyllet pa nxjerrje të materialit mbushës të rrënjës përtej majës.

Cilësia dhe gjatësia e mbushjes së rrënjës është treguar në literaturë si një faktor i rëndësishëm prognostik për ritrajtimin jo-kirurgjikal, dhe teknikat termoplastike dhe ato të paketimit të ftohtë ofrojnë cilësi të pranueshme mbushjeje, por tregojnë rezistencë të kufizuar ndaj dëmtimit dhe mikroinfiltrimeve.

Rrjedhimisht, ngjitësit biokeramikë janë zhvilluar me qëllim të përmirësimit të aftësisë mbyllëse, efektit antimikrobik dhe biokompatibilitetit të mbushjes konvencionale.

Ndërsa këto materiale biokeramike demonstrojnë veti të avancuara mbyllëse, ato mund të mos kenë karakteristika të ngjashme me çimenton me agregat të pamodifikuar të trioksidit të mineralit (MTA), por shumë pak studime klinike kanë ekzaminuar efektin e MTA-së në rezultatet e ritrajtimit endodontik.

Tipologjia e kërkimit dhe modaliteti i analizës

Në një studim retrospektiv, që do të publikohet së shpejti në "Journal of Endodotics", autorët kanë ekzaminuar rezultatet e trajtimit në tre grupe duke krahasuar tre nivele të mbylljes së kanalit të rrënjës: mbimbushje, flush dhe nënmbushje pas ritrajtimit ortograd dhe vulosjes me MTA.

U përfshinë 250 pacientë me 264 dhëmbë të diagnostikuar më parë për periodontit apikal persistent. Të gjithë dhëmbët u mbushën me MTA dhe shkalla e nivelit të mbushjes përfundimtare u mat në lidhje me foramenin apikal.

Pas 6 muajsh ndjekje, të gjitha rastet e pashëruara u trajtuan me ndërhyrje kirurgjikale.

Përmasat e lezionit preoperativ dhe shkalla e obturimit me MTA u vlerësuan dhe u kryen ndjekjet nga 24 deri në 72 muaj.

Regresioni i shumëfishtë linear dhe analiza nga koha në ngjarje duke përdorur softuerin Stata 17 (StataCorp LLC, College Station, TX) u përdorën për të vlerësuar të dhënat.

Rezultatet

99 nga 108 dhëmbë me mbushje të tepërt (91.7%), 90 nga 103 me mbushje me flush (87.4%) dhe 10 nga 53 dhëmbë të pambushur (18.9%) u shëruan dhe u konsideruan të suksesshëm pa pasur nevojë për kirurgji brenda 48 muajve të ardhshëm.

Kur u përfshinë rezultatet kirurgjikale, shkalla e kombinuar e kurimit ishte 93.2%.

Madhësia e plagës para operacionit u zbulua se ishte një parashikues i rëndësishëm i dështimit të shërimit të ritrajtimit. Një rritje prej një milimetri në madhësinë e lezionit në bazë rezultoi në një rrezik të përllogaritur të rritur të operacionit që varion nga 11% (95% CI 1.04, 1.18) në 38% (95% CI 1.22, 1.58).

Krahasuar me mbushjen e tepërt dhe mbushjen me flush, nënmbushja u shoqërua me një rritje afërsisht trefish të nevojës për ndërhyrje kirurgjikale dhe u karakterizua nga shërim i vonuar.

Konkluzionet

Nga të dhënat e këtij studimi, të cilat duhet të vërtetohen edhe në punime të tjera të ngjashme, mund të konstatohet se mbushja me MTA është një opsion i vlefshëm ritrajtimi për dhëmbët me dështim primar të trajtimit endodontik.

Mbushjet me MTA të vendosura në rrafsh ose të tejmbushura nuk ndikojnë negativisht në rezultatet e shërimit. Megjithatë, mosmbushja me MTA rrit shanset për mos shërim dhe nevojën për ndërhyrje kirurgjikale.

Për më shumë informacion:

Yoshi Terauchi, Kingsley Wong, Mahmoud Torabinejad, George Bogen. The effect of MTA obturation levels on the outcome of endodontic retreatment: an observational study. J Endod 2023;S0099-2399(23)00214-5; https://doi.org/10.1016/j.joen.2023.04.004.