Efekti i barnave antihipertensive në trashësinë e kockave mandibulare

Është vërtetuar tashmë se hipertensioni kronik ka një efekt negativ në densitetin e kockave, duke çuar në një rrezik të shtuar për fraktura.

Studimet e fundit kanë treguar një lidhje midis marrjes së klasave të shumta të barnave antihipertensive dhe densitetit mineral të kockave. Në mënyrë të veçantë, bllokuesit e kanalit të kalciumit (CCBs), frenuesit e enzimës konvertuese të angiotenzinës (ACE-Is), bllokuesit e receptorëve të angiotenzinës (ARBs), diuretikët tiazidë dhe beta-bllokuesit janë treguar se zbutin humbjen e densitetit kockor të lidhur me moshën dhe zvogëlojnë rrezikun e frakturave të ijëve.

Megjithatë, kjo çështje mbetet ende e diskutueshme. Aktualisht janë të pakta studimet në lidhje me ndikimin e mundshëm të barnave antihipertensive në densitetin kockor dhe/ose arkitekturën e kockave në nivel maksilar.

Tipologjia e kërkimit dhe modaliteti i analizës

Në një studim retrospektiv ndër-seksional, të botuar në Oral Surgery Oral Medicine Oral Patology Oral Radiology, autorët kanë hetuar lidhjen midis marrjes së barnave antihipertensive dhe trashësisë kortikale mandibulare dhe u përpoqën të përcaktojnë nëse mosha e pacientit mund të jetë një modifikues i efektit.

Studimi përfshiu një kampion prej 169 pacientësh 40-69 vjeç. U ekzaminuan skanimet e tomografisë së kompjuterizuar të tyre dhe u mat trashësia kortikale bukale e ramusit mandibular.
Pjesëmarrësit u caktuan në grupin e kontrollit (pa antihipertensivë) ose në grupin eksperimental (po antihipertensivë) bazuar në marrjen e barnave antihipertensive. Rezultati primar ishte trashësia kortikale mandibulare.

Të dhënat u analizuan me një analizë të njëanshme të kovariancës (ANCOVA) për të hequr efektin e moshës në variablin e rezultatit. Grupet u ndanë sipas gjinisë së pacientëve.

Rezultatet

Në studim u përfshinë 169 pacientë, me moshë mesatare 52.1 vjeç, 54% e të cilëve ishin femra; Nga këta, 67 pacientë ishin pjesë e grupit eksperimental që merrnin barna antihipertensive (39.6%).

U vu re një ndryshim mesatar prej 0,21 mm (P = 0,0010, 95% CI 0,09, 0,34 mm). Diferenca vazhdoi pas rregullimit të moshës me testin ANCOVA me një drejtim (P <.001). Shpërndarja gjinore e pacientëve ndërmjet grupeve ishte jo domethënëse nga testi i saktë i Fisherit (P = 0,87).

ANOVA njëkahëshe demonstroi një lidhje të rëndësishme midis përdorimit të barnave antihipertensive dhe trashësisë kortikale (F=11.2, P =.001).

Testi ANOVA zbuloi gjithashtu një lidhje të rëndësishme midis moshës dhe marrjes së barnave antihipertensive.

Për të llogaritur ndikimin e moshës në trashësinë kortikale, u krye një test ANCOVA me një drejtim me moshën si një variant dhe demonstroi një lidhje të rëndësishme midis përdorimit antihipertensiv dhe trashësisë kortikale (F = 17.2, P = .00005). ANCOVA zbuloi gjithashtu një lidhje të vazhdueshme midis moshës dhe trashësisë kortikale kur konsiderohej përdorimi i antihipertensive (F=8.9, P =.003). Kjo sugjeron që përdorimi i antihipertensivëve dhe mosha ndikojnë në trashësinë kortikale.

Regresioni linear u krye për të ekzaminuar lidhjen midis moshës dhe trashësisë kortikale si për grupin eksperimental ashtu edhe për grupin e kontrollit. Ekziston një tendencë drejt uljes së trashësisë kortikale në pacientët e moshuar, megjithëse ky efekt duket se zbutet nga përdorimi i antihipertensivëve.

Testi ANCOVA tregoi një lidhje të vazhdueshme midis përdorimit antihipertensiv dhe trashësisë kortikale për të dy gjinitë, meshkuj dhe femra. Më pas u kryen regresione të veçanta lineare për pacientët meshkuj dhe femra për grupet e kontrollit dhe të studimit, dhe një prirje drejt një uljeje më të madhe të trashësisë kortikale të lidhur me moshën u gjet në pjesëmarrëset femra që nuk merrnin antihipertensivë.

Konkluzionet

Nga të dhënat e këtij studimi, të cilat duhen konfirmuar edhe në punime të tjera të ngjashme, mund të konkludohet se mund të ketë një lidhje midis marrjes së antihipertensivëve dhe trashësisë së korteksit mandibular. Mosha mund të jetë një modifikues i efektit me një rritje në pacientët e moshuar.

Implikimet klinike

Barnat antihipertensive kanë një efekt pozitiv në trashësinë e kockave mandibulare dhe mund të veprojnë si një faktor parandalues kundër uljes së trashësisë kortikale të lidhur me moshën te të rriturit e moshuar.

Këto gjetje, nëse vërtetohen nga studime të mëtejshme, mund të kenë disa implikime për shërimin pas procedurave kirurgjikale në nofulla.

Studime të mëtejshme të ardhshme mund të shqyrtojnë ndikimin e përdorimit të antihipertensivëve në rezultatet klinike të rëndësishme si fraktura e nofullës, suksesi/dështimi i implantit dentar, stabiliteti primar i implantit dhe shërimi pas procedurave të ndryshme kirurgjikale.

Për më shumë informacion:

Brett Spenrath, Antonia Kolokythas. Do antihypertensive medications effect the mandibular cortical bone thickness? A study using cone beam computed tomography images. Oral Surg Oral Med Oral Pathol Oral Radiol dicembre 2022;134:687-94.