Aplikimi i anestezisë te molarët maksilarë. Ja, pse mund të jetë i vështirë

Nga Lara Figini

Një nga shqetësimet kryesore të endodontistit është të jetë në gjendje të kryejë trajtimin e kanalit rrënjë me dhimbje dhe shqetësim minimal për pacientin.

Janë disa faktorët që mund të ndikojnë në shkallën e suksesit të anestezisë në dhëmbët me pulpit të pakthyeshëm, kryesisht dhimbja dhe inflamacioni para operacionit dhe pozicioni anatomik i dhëmbit.

Për shembull, dhëmbët e pasmë mandibular kanë regjistruar gjithmonë shkallë dukshëm më të larta të dështimit të anestezisë në krahasim me dhëmbët nga zona të tjera anatomike.

U tregua gjithashtu, se gjatësia e rrënjëve molare maksilare mund të ndikojë në suksesin e anestezisë dhe se dhëmbët me rrënjë më të gjata distobukale dhe palatale kanë një potencial më të madh për dështimin e anestezisë (Moradi, 2016). Për më tepër, është raportuar se rrënja palatale e molarëve maksilarë me pulpit të pakthyeshëm nuk anestezohet mirë vetëm me injeksion vestibular.

Te molarët maksilarë vendi i zakonshëm i injektimit është vestibuli dhe tretësira anestezike duhet të arrijë në rrënjën palatale duke u përhapur nga vendi i injektimit në foramenin apikal të rrënjës.

Tipologjia e kërkimit dhe modaliteti i analizës

Në një studim klinik, të botuar në Journal of Endodontics, autorët vlerësuan efektin e variablave anatomike në shkallën e suksesit të anestezisë në molarët maksilarë me pulpit të pakthyeshëm.

Ky studim përfshiu pacientë që kishin molarë maksilarë me pulpit të pakthyeshëm dhe që kishin kryer një tomografi të kompjuterizuar me rreze konike (CBCT).

Pas injektimit të infiltrimit të një solucioni anestezik, shkalla e suksesit të anestezisë u regjistrua duke kërkuar nga pacientët të vlerësonin dhimbjen e tyre gjatë përgatitjes së aksesit dhe instrumentimit të kanalit rrënjë, si dhe nevojën e tyre për injeksion shtesë gjatë trajtimit.
Distanca e rrënjës palatale nga korteksi bukal u llogaritut duke përdorur Romexis Viewer (Planmeca, Helsinki, Finlandë) dhe u morën të dyja pamjet aksiale dhe koronale.

Të dhënat u analizuan me chi-square dhe testin t.

Rezultatet

Në këtë studim u përfshinë dyzet e shtatë dhëmbë molarë të parë dhe të dytë maksilarë. Shkalla e përgjithshme e suksesit të anestezisë rezultoi të ishte 63.80%. Dhëmbët me rrënjë palatale që kishin majën të vendosur më shumë se 12.34 mm nga korteksi bukal në vijën aksiale dhe 12.46 mm në vijën koronale treguan një probabilitet më të madh të dështimit të anestezisë sesa dhëmbët me distanca më të shkurtra.

Prania e sinusit maksilar midis pllakës kortikale dhe rrënjëve nuk pati një ndikim të rëndësishëm në efikasitetin e anestezisë (P> 0,05).

Konkluzionet

Nga të dhënat e këtij studimi, të cilat duhet të konfirmohen në punime të tjera të ngjashme, mund të konkludohet se shkalla e dështimit të anestezisë gjatë trajtimit të pulpitit të pakthyeshëm në molarët mandibularë me një rrënjë palatale divergjente është dukshëm më e lartë se në dhëmbët me një distancë inferiore ndërmjet majës së rrënjës palatale dhe korteksit vestibular.

Implikimet klinike

Dentisti duhet të jetë i vetëdijshëm se molarët mandibularë me pulpit të pakthyeshëm mund të jenë problematik për t'u anestezuar vetëm me anestezi bukale për shkak të divergjencës së rrënjës palatale.
Megjithatë, prania e sinusit maksilar midis rrënjëve nuk ka një ndikim të rëndësishëm në suksesin e anestezisë.

Për më shumë informacion:

• Masoud Parirokh, Sina Kakooei, Nouzar Nakhaee, Hamed Manochehrifar, Paul Abbott. The effect of the anatomic variables on the success rate of anesthesia in maxillary molars with irreversible pulpitis. J Endod giugno 2022;48:707-13.
• Moradi Askari E, Parirokh M, Nakhaee N et al. The effect of maxillary first molar root length on the success rate of buccal infiltration anesthesia. J Endod 2016;42:1462-6.