Rindërtimi me kunja endokanalare. Studimi i fundit retrospektiv vlerëson mbijetesën e tyre në 16 vjet

Nga Lara Figini

Ajo që përshkruan më së miri suksesin klinik të një trajtimi dentar qoftë ai protetik, konservativ, endodontik ose implantar është mbijetesa e tij në distancë.

Në një studim retrospektiv që përfshinte pacientë midis viteve 1995 dhe 2004, autoret hetuan mbijetesën e shtyllave të kanalit rrënjësor dhe autmenteve të tyre dhe arritën në përfundimin se indikacioni gjatë kryerjes së një rikonstruksioni të bazuar në një shtyllë endokanalare duhet të përcaktohet kryesisht nga lloji i kurorës së parashikuar për t'u vendosur mbi të dhe duhet të sigurojë një fërkim parësor të lartë për çimentimin konvencional, vetëm teknikën indirekte të prodhimit dhe jo përdorimin e lidhjeve gjysmë të çmuara.

Shumë autorë më pas në literaturë kanë studiuar ndikimin e bashkëfaktorëve në kohën e mbijetesës së kunjave, bashkëfaktorë që mund të jenë pikërisht lloji i restaurimit protetik të sipërm, lloji i dhëmbit ose materiali restaurues, efekti ferrule dhe lloji i kunjës së përdorur.

Por cilat janë të dhënat e mbijetesës së këtyre trajtimeve më të reja?

Tipologjia e kërkimit dhe modaliteti i analizës

Në një studim retrospektiv, të botuar në Journal of Dentistry, autorët shqyrtuan ndikimin e parametrave të ndryshëm në probabilitetin e mbijetesës së rikonstruksioneve të bëra me kunja endokanalare.

653 pacientë morën gjithsej 953 rindërtime kunjash gjatë periudhës së vëzhgimit midis 2004 dhe 2020.

Parametrat e mëposhtëm u analizuan, përveç demografisë së përgjithshme (mosha dhe gjinia e pacientëve):
• periudha e vëzhgimit (data e çimentimit / data përfundimtare e vëzhgimit ose e dështimit);
• statusi (sukses / dështim);
• në rast falimentimi çfarë lloj falimentimi;
• pozicioni (nofulla e sipërme / e poshtme);
• lloji i dhëmbit (anterior / premolar / molar);
• ataku kockor (fiziologjik:> 75%, patologjik: <75%);
• lloji i restaurimit protetik të mbulesës (kurorë / urë / primar me kurorë RPD);
• materiali fiksues i përdorur (çimento konvencionale / çimento ngjitëse);
• materiali i kunjës dhe mbështetëses i përdorur (aliazh me përmbajtje të lartë ari / aliazh jo i çmuar / rrëshirë e përforcuar me fibra).

Probabiliteti i mbijetesës u vlerësua duke përdorur analizën Kaplan-Meyer. Regresioni Cox u përdor për të vlerësuar rrezikun e dështimit dhe për të identifikuar bashkëvariablat e mundshme.

Rezultatet

Koha mesatare e mbijetesës së postimeve dhe mbështetësve të tyre u gjet të ishte 10.9 vjet. Shkalla kumulative e dështimit ishte 28.2%. Një ndikim domethënës në kohën e mbijetesës (analiza Kaplan-Meyer) u gjet për parametrat: lloji i restaurimit protetik, pozicioni dhe lloji i dhëmbit, materiali i shtyllës dhe abutmentit të përdorur dhe ngjitja kockore.

Analiza multifaktoriale e mbijetesës (regresioni Cox) tregoi një ndikim të rëndësishëm të moshës së pacientit në kohëzgjatjen e kunjës dhe ngjitjes kockore.

Konkluzionet

Nga të dhënat e këtij studimi, të cilat duhet të konfirmohen edhe në studime të tjera të ngjashme, mund të konkludohet se trajtimet pas rindërtimit post-endodontik pas vitit 2004 nuk çuan në kohë mbijetese dukshëm më të gjatë ose më të mirë.

Vendimi për të kryer ose jo rikonstruksionin e kunjave duhet të merret me kujdes në bazë të kurorës protetike që do të vendoset, lidhjes së kockës prezente dhe në bazë të moshës së pacientit.
Më pak e rëndësishme është zgjedhja e llojit të kunjës dhe materialit të ndërtimit pasi të gjitha materialet e studiuara në studimin aktual treguan rezultate të krahasueshme kur bëhet fjalë për mbijetesën dhe suksesin. Midis materialeve të hulumtuara, vetëm lidhjet gjysmë të çmuara duhet të shmangen për restaurimet e kunjës dhe bërthamës.

Implikimet klinike

Kur vendos nëse do të kryejë apo jo një rikonstruksion kunje dhe abutment, klinicisti duhet të marrë parasysh moshën e pacientit dhe llojin e kurorës që do të vendoset. Restaurimet pas vendosjes së kunjës duhet të shmangen në trajtimet me RPD.

Asnjë program rikujtues i rreptë, me vëmendje të veçantë ndaj ekuilibrit të ngarkesës midis dhëmbit dhe kreshtës alveolare pa dhëmbë, nuk mund të rrisë probabilitetin e mbijetesës.

Për më shumë informacion:

• Balkenhol M, Wostmann B, Rein C, Ferger P. Survival time of cast post and cores: a 10-year retrospective study. J Dent 2007;35:50-8.
• Vogler JAH, Lehmann M, Rehmann P, Wöstmann B. Survival time of post and cores: a 16 year retrospective follow-up study. J Dent 2021;117:103923.