Ekziston një përgjigje e ndryshme në testin e vitalitetit të pulpës ndërmjet pacientëve të shëndetshëm dhe pacientëve me diabet të tipit 2?

Nga Simona Chirico

Diabeti melit është një sëmundje kronike e trashëgueshme ose e fituar e shkaktuar nga prodhimi i ulët ose pamjaftueshmëria e insulinës së prodhuar nga gjëndrat e pankreasit.
Diabeti melit jo vetëm indukton ndryshime metabolike të pulpës dentare, por ka treguar se mund të influencojë qoftë strukturat ndijore qoftë ato vaskulare.
Prandaj, mund të supozojmë se diabeti mund të influencojë përgjigjet e pulpës ndaj testit të ndjeshmërisë.

Tipologjia e kërkimit dhe modaliteti i analizës
Qëllimi i studimit të publikuar në International Endodontic Journal, nga Tavakolinejad Kermani et al., ishte ai që të vlerësojë përgjigjet ndaj testit të vitalitetit të pulpës te pacientët me diabet të tipit 2 krahasuar me pacientët pa sëmundje sistemike.
Janë ekzaminuar 322 premolarë në 51 pacientë me diabet të tipit 2 dhe 347 premolarë në 53 pacientë të shëndetshëm.
Pacientët me diabet të tipit 2 paraqisnin: gliceminë esëll = 300, hemoglobinën A1C = 10, një histori të diabetit melit më të shkurtër se 10 vite dhe asnjë histori hipertensioni.
Janë kryer testi i vitalitetit të pulpës qoftë ai i tipit elektrik qoftë ai termik (ky i fundit vetëm testi në të ftohtë). Rezultatet e testit në të ftohtë janë regjistruar nga shkalla analogjike vizive Heft-Parker dhe ato të testit të pulpës elektrike janë regjistruar në bazë të gjendjes së dhënë nga testeri.

Rezultate
Nuk kishte diferenca statistikisht të konsiderueshme ndërmjet dhëmbëve premolarë superiorë dhe inferiorë tek individët e shëndetshëm në krahasim me pacientët me diabet në përgjigjen ndaj testit në të ftohtë dhe atij elektrik (P >.05).
Te pacientët diabetikë 45 vjeç, përgjigja e premolarëve të tyre superiorë ndaj testit me të ftohtë ishte në mënyrë të konsiderueshme e reduktuar.
Megjithatë, nuk kishte ndonjë lidhje të rëndësishme ndërmjet testit në të ftohtë dhe moshës te premolarët inferiorë të pjesëmarrësve qoftë diabetikë qoftë jo diabetikë (P >.05). Për më tepër, nuk kishte ndonjë lidhje të rëndësishme ndërmjet nevojës për një shkallë më të madhe korrenti, gjatë testit elektrik, për të marrë një përgjigje te premolarët maksilarë dhe mandibularë te pacientët me dhe pa diabet (P >.05).

Konkluzione
Mosha e pacientëve me diabet mund të influencojë përgjigjen e tyre në testin në të ftohtë. Në fakt, te pacientët diabetikë me moshë 45 vjeç stomatologu duhet të ketë parasysh sesi përgjigja ndaj një testi të tillë mund të jetë e reduktuar.

Për më shumë informacione:
Tavakolinejad Kermani M, Sanjari M, Nakhaei N, Parirokh M, Abbott P. Comparison of pulp sensibility tests responses in type 2 diabetes patients and healthy individuals. Clin Res 2020;46(3):364-9.

Përktheu: Valbona Spahia