Rikonstruksioni i dhëmbëve të trajtuar në mënyrë endodontike në sektorët posteriorë: përdorimi i kunjave po apo jo?

Një kërkim italian i publikuar në Journal of Dentistry ka ekzaminuar shërbimet klinike të restaurimeve indirekte parciale në disilikat litiumi që janë përdorur për të restauruar premolarët dhe molarët e trajtuar në mënyrë endodontike, me ose pa përdorimin e kunjave me fibra.
Nga Lorenzo Breschi
Restaurimi i një dhëmbi të trajtuar në mënyrë endodontike është një argument shumë i diskutuar në ditët e sotme. Pjesa më e madhe e studimeve të randomizuar që janë të pranishëm në literaturë ka treguar që premolarët e restauruar me një kunj me fibra dhe kurorë kanë një mbijetesë më të lartë me kalimin e viteve.
Megjithatë, përdorimi i restaurimeve indirekte parciale në disilikat litiumi, në sektorët posteriorë, ka treguar së fundmi disa përfitime, si përgatitja dentare më pak invazive, veçanërisht në nivelin cetvikal, një pastrim më i lehtë i margove supragingivalë dhe avantazhin e një cementimi adeziv.

Tipologjia e kërkimit dhe modaliteti i analizës
Në një artikull të fundit të publikuar nga prof. Ferrari et al., te Journal of Dentistry në prill 2019, janë marrë në ekzaminim shërbimet klinike të restaurimeve indirekte parciale në disilikat litiumi që janë përdorur për restaurimin e premolarëve dhe molarëve të trajtuar në mënyrë endodontike, me ose pa përdorimin e një kunji me fibra.
Grupi i kërkimit ka seleksionuar 120 pacientë që sipas kritereve të përfshirjes janë ndarë në dy grupe (n = 60) sipas tipit të dhëmbit të restauruar:
Grupi 1 = premolarë;
Grupi 2= molarë.
Pacientët e të dy grupeve janë ndarë më tej në 2 nëngrupe (n = 30) në bazë të pranisë ose mungesës së një kunji me fibra në kanalin e dhëmbit. Ekzaminimet radiografike, klinike dhe intraorale janë vlerësuar gjatë çdo seance (6 muaj, 1, 2 dhe 3 vite). Janë aplikuar testi log-rank i Kaplan-Meier dhe analiza e regresionit të Cox (p <0,05).

Rezultate
Pas një follow up-i 3 vjeçar, autorët kanë sjellë një përqindje të mbijetesës të barabartë me 100% te molarët, si kur janë trajtuar me kunja endokanalare si kur janë trajtuar pa kunja. Dhëmbët me kunja nuk kishin komplikacione mekanike. Ndërkohë që pas 2 vitesh vetëm dy premolarë pa kunja kanë dështuar, si pasojë e frakturës së rrënjës.
Analiza e regresionit të Cox ka treguar që prania e kunjit nuk ishte një faktor i rëndësishëm për kohën e mbijetesës.
Për më tepër, grupi i prof. Ferrari ka zbuluar një lidhje ndërmjet tipit të dhëmbit të trajtuar në mënyrë endodontike që duhet restauruar dhe kohës së mbijetesës veçanërisht, risku i dështimit ishte më i madh për premolarët.

Konkluzione
Nga rezultatet e arrira nga ky studim klinik, pas 3 vitesh observime autorët kanë dalë në konkluzionin se përdorimi i kunjit me fibra nuk është thelbësor për restaurimin e molarëve të trajtuar më parë në mënyrë endodontike kur tipi i rehabilitimit të zgjedhur ka qenë nga restaurimet indirekte parciale; ndërsa për premolarët është i preferueshëm përdorimi i kunjit për të reduktuar riskun e frakturës. Sigurisht që do të jetë i nevojshëm monitorimi i rezultateve edhe gjatë viteve të ardhshme për të pasur të dhëna me një follow up më të gjerë.

Për më shumë informacione:
Ferrari M, Ferrari Cagidiaco E, Goracci C, Sorrentino R, Zarone F, Grandini S, Joda T. Posterior partial crowns out of lithium disilicate (LS2) with or without posts: a randomized controlled prospective clinical trial with a 3-year follow up. J Dent 2019 Apr;83:12-7.

Përktheu: Valbona Spahia