Kanalet e patrajtuara dhe dështimet në endodonci

Simona Chirico

Një kanal rrënje i patrajtuar është një nga shkaqet kryesore të dështimit në endodonci. Mungesa e dezinfektimit dhe formësimit të një kanali rrënje mund të përcaktojë praninë e një rezervuari bakteresh, që mund të çojë në një periodontit apikal persistent dhe mund të ketë një impakt në rezultatin e trajtimit. Një kanal i patrajtuar në mënyrë endodontike mund të jetë rezultat i njohurisë së limituar të një profesionisti në lidhje me anatominë e dhëmbit, kompleksitetin në konfigurimin e kanalit ose gabimet procedurale (siç është aksesi i papërshtatshëm i projektimit të kavitetit).
Pra cila është influenca ndërmjet një kanali të patrajtuar dhe lidhja e tij me praninë e lezioneve periapikale që shkaktojnë dështimin endodontik? Baruwa et. al përpiqet që t'i përgjigjet kësaj pyetjeje, në studimin e publikuar në Journal of Endodontics në janar 2020.

Materiale dhe metoda
1160 skanime pre-ekzistuese me CBCT nga 8 qendra të ndryshme shëndetësore u vlerësuan nga janari deri në dhjetor 2018 nga 5 observues të ndryshëm të kalibruar. 2305 dhëmbë të trajtuar në mënyrë endodontike u identifikuan në një mostër prej 20,836 dhëmbësh (27,046 rrënjë). Të gjithë dhëmbët e trajtuar në mënyrë endodontike u vlerësuan për praninë ose mungesën e kanaleve të rrënjëve që mungonin dhe lezioneve periapikale.
Testi Z për proporcionet u përdor për të analizuar diferencat ndërmjet grupeve dhe një odds ratio u llogarit në mënyrë që të analizohej lidhja ndërmjet kanaleve që mungojnë dhe lezioneve. P<.05 u konsiderua i rëndësishëm në mënyrë statistikore.

Rezultate
Prevalenca e kanaleve që mungojnë ishte 12.0% dhe dhëmbët me kanale të patrajtuara lidheshin me patologji periapikale në 82.6% të rasteve. Rrënjët që kanë përqindjen më të lartë të kanaleve që mungojnë ishin 12% dhe dhëmbët me kanale të patrajtuara lidheshin me patologji periapikale në 82,6% të rasteve. Rrënja që kishte përqindjen më të lartë të kanaleve që mungonin (62.8%) ishte ajo meziobukale e molarit të parë maksilar, duke qenë se lidhet me lezionet periapikale në 75,2% të rasteve. Rrënjët meziobukale të molarit maksilar që kishin një kanal që mungonte kishin 3.1 herë më shumë mundësi që të lidheshin me patologjinë periapikale sesa molarët maksilarë me të gjitha kanalet e identifikuara dhe trajtuara.

Konkluzione
Duke marrë në konsideratë këtë studim, ka një prevalencë të lartë të lezioneve periapikale kur kemi kanale që mungojnë apo janë të patrajtuar që shkaktojnë dështim endodontik. Kjo influencon prognozën e dhëmbëve të trajtuar në mënyrë endodontike. Për këtë arsye është e rëndësishme që të kemi njohuri mbi anatominë e dhëmbëve, konfigurimet e kanalit të rrënjës dhe variacionet e mundshme, përpara se të fillojmë me trajtimin endodontik.

Për më tepër: The Influence of Missed Canals on the Prevalence of Periapical Lesions in Endodontically Treated Teeth: A Cross-sectional Study

Përktheu: Valbona Spahia