Influenca e gjendjes periodontale dhe periapikale të dhëmbit në momentin e ekstraktimit në suksesin e implantit në të ardhmen

Nga Lara Figini

Kur një stomatolog gjendet përballë nevojës për të ekstraktuar një element dentar për ta zëvendësuar më pas me një implant në të njëjtën pjesë duhet të kihet siguria se gjendja e dhëmbit që do ekstraktohet nuk interferon aspak në suksesin e implantit të ardhshëm.

Për shembull, një burim i mundshëm i infeksionit mund të jetë prania e një lezioni periapikal në pjesën e ekstraksionit në veçanti në protokollet që parashikojnë inserimin e menjëhershëm të implantit.

Në literaturë, studimet klinike mbi argumentin kanë sjellë të dhëna kontradiktore mbi suksesin/dështimin e implanteve të vënë menjëherë në pjesët ku ishin të pranishëm dhëmbë me lezione apikale.

Tipologjia e kërkimit dhe modaliteti i analizës
Në një studim retrospektiv, të publikuar në Journal od Endodontics në maj 2019, autorët kanë vlerësuar se gjendja endodontike dhe diagnoza e dhëmbëve përpara ekstraktimit të tyre mund të kenë një impakt mbi planifikimin e trajtimit dhe mbi rezultatet e trajtimit implantar pasues.

Autorët kanë mbledhur të dhëna nga kartelat e 596 pacientëve suedezë që i janë nënshtruar terapisë implantare (2367 implante). Pacientët janë klasifikuar në bazë të diagnozës për të cilën ka rezultuar i nevojshëm ekstraktimi i dhëmbit si në vijim:
• PERIO (motivi i ekstraktimit: periodontit);
• KARIES (motivi i ekstraktimit: karies, periodontit apikal dhe/ose frakturë e rrënjës);
• TJETËR (motivi i ekstraktimit: trauma dhe motive të tjera);
• MIKS (një kombinim i motiveve të mësipërme).

Autorët, në bazë të kartelave dhe të ekzaminimit klinik, kanë regjistruar kohën e inserimit të implantit menjëherë me inserimin e fiksuesit pas <7 ditësh nga ekstraktimi, të hershëm me inserimin e fiksuesit pas 1-7 javësh, të ndërmjetëm (8-15 javë), të vonuar (16-51 javë) dhe shumë të vonuar me inserimin e fiksuesit pas 52 javë.

Janë regjistruar edhe të dhëna rreth administrimit të profilaksisë antibiotike, suksesit/dështimit implantar (humbjes së implantit të hershëm ose të vonuar dhe perimplantitit) dhe gjendja e dhëmbit në momentin e ekstraktimit (nëse është trajtuar në mënyrë endodontike: po/jo; nëse është i pranishëm një lezion apikal: po/jo).

Rezultate
Për pjesën më të madhe të pacientëve (64%), ekstraktimi i dhëmbit ishte për shkak të kariesit ose diagnozës që lidhej me kariesin. 51% e të gjithë dhëmbëve të ekstraktuar ishin të trajtuar në mënyrë endodontike.

Një e treta e tyre tregonin shenja radiografike të lezioneve apikale. Inserimi i menjëhershëm i implantit në të tilla pjesë rezultonte më pak i shpeshtë.

Gjendja endodontike përpara ekstraktimit nuk rezulton e lidhur me administrimin e antibiotikëve ose me suksesin e trajtimit implantar.

Kategoria MIKS rezulton ajo që lidhet më së shumti me humbje e parakohshme të implantit. Kategoria PERIO rezulton të jetë ajo që rrezikohet më shumë nga perimplantiti.

Konkluzione
Nga të dhënat e nxjerra nga ky studim retrospektiv, që duhet të konfirmohen me punime të tjera analoge, mund të dalim në përfundimin se gjendja endodontike përpara ekstraktimit të dhëmbit ka një impakt të limituar në planifikimin e trajtimit implantar pasues dhe nuk lidhet me humbjen e parakohshme ose të vonuar të implantit as me perimplantitin.

Inserimi i implanteve menjëherë pas ekstraktimit të dhëmbit është kryer jo shumë shpesh në pjesët në të cilat janë të pranishëm elemente dentare me lezione periapikale.

Për më tepër:
Sebring D, Kvist T, Derks J. Indications for extraction before implant therapy: focus on endodontic status. J Endod 2019;45(5):532-7.

Përktheu: Valbona Spahia