Përgatitja e "ferrule design effect" në dështimin e rezistencës së kurorës endodontike

Të dhënat e një studimi in vitro mbi kurorat në disilikat litiumi me përgatitje të kurorës endodontike dhe metodikës CAD/CAM

Nga Lara Figini

Veçanërisht dhëmbët në sektorin latero-posterior, pas terapisë endodontike, kërkojnë restaurime të përshtatshme për të rikthyer funksionalitetin mastikator. Këto restaurime duhet të jenë të tillë që të reduktojnë në minimum riskun e frakturës, përveçse të garantojnë një vulosje perfekte për të parandaluar kontaminimin bakterial.

Dhëmbët e trajtuar në mënyrë endodontike mund të rifitohen duke përdorur metoda të ndryshme, duke përfshirë restaurimet direkte dhe indirekte, e ndërmjet atyre indirekte renditen metodika me mbulim parcial ose total, ku kjo e fundit është mënyra e preferuar nga shumë stomatologë pavarësisht sakrificës së konsiderueshme të strukturës dentare.

Projektimi i ndihmuar nga kompjuteri (CAD/CAM) ofron një teknologji adezive që parashikon një restaurim të kurorës endodontike, të përshkruar si një restaurim me mbulim total me një përgatitje të unazës periferike si shtesë e mbajtjes qendrore që shtrihet në hapësirën e dhomës pulpare në brendësi të hyrjes kanalare.

Studime të ndryshme të literaturës sugjerojnë një përgatitje me mbajtje qendrore 2 mm për të ofruar karakteristikat e retencionit dhe rezistencës optimale të restaurimit.

Tipologjia e kërkimit dhe modaliteti i analizës
Në një studim in vitro, të publikuar në Journal of Prosthodontics në janar 2019, autorët kanë vlerësuar sesa mund të influencojë "ferrule effect" në përgatitjen periferike në rezistencën ndaj frakturës së dhëmbëve molarë mandibularë të trajtuar në mënyrë endodontike me përgatitjen e kurorës endodontike.

Autorët kanë marrë në konsideratë molarët e tretë mandibularë të ekstraktuar, të përgatitur me teknikën e kurorës endodontike dhe janë ndarë rastësisht në tre grupe (n=12). Dy grupe kanë marrë një përgatitje për unazë në sipërfaqen e jashtme të kurorës me 1 dhe 2 mm respektivisht, në pjesën periferike në drejtim apikal në lidhje me pjesën e sheshtë okluzale të kurorës endodontike. Grupi i tretë nuk ka marrë përgatitje të tjera periferike, por vetëm përgatitje të kurorës endodontike.

Përgatitjet janë skanuar dhe rehabilituar me restaurime në disilikat litiumi të cementuara me një rezinë autoadezive sipas metodikës CAD/CAM. Kampionët janë ruajtur në 37°C në 98% lagështi dhe pas 24 orësh autorët kanë testuar rezistencën ndaj frakturës duke përdorur një makinë testimit universal me pjerrësi 45° në lidhje me dhëmbin.

Rezultate
Nga rezultatet e këtij studimi ka dalë që kampionët e kurorave endodontike të përgatitur pa "ferrule effect" periferike ofrojnë një rezistencë ndaj ngarkesës së thyerjes në mënyrë të konsiderueshme më të ulët në krahasim me kampionët e përgatitur me "ferrule effect". Në të gjitha grupet është verifikuar një numër i lartë i frakturave dështuese.

Konkluzione
Në bazë të të dhënave të sjella nga ky studim in vitro mund të dalim në përfundimin se "ferrule effect" në përgatitjet e kurorës endodontike te dhëmbët e trajtuar në mënyrë endodontike paraqet një ndihmë të rëndësishme për rezistencën duke rritur vlerat e frakturës së ngarkesës.

Implikacione klinike
Për rehabilitimin protetik të elementeve dentarë të trajtuar në mënyrë endodontike që janë në sektorin latero-posterior stomatologu mund të bëjë punë për përgatitjen e kurorës endodontike me shtimin e një përgatitjeje periferike me unazë për të shmangur frakturën afatgjatë të punimit.

Janë të nevojshme studime të tjera analoge për të konfirmuar hetimet edhe për përshtatjen e restaurimit në përgatitjen dentare për të shmangur infiltrimet bakteriale pasuese dhe kariesin sekondar.

Për më tepër:
Einhorn M, DuVall N, Wajdowicz M, Brewster J, Roberts H. Preparation ferrule design effect on endocrown failure resistance. J Prosthodont 2019 Jan;28(1):e237-42.

Përktheu: Valbona Spahia