Rehabilitimi mbi implante i maksilës edentule, avantazhet e implanteve ekstra të shkurtër. Rasti klinik

Silvio Tascheri

Një femër 76 vjeç paraqitet pranë nesh duke shfaqur një riabsorbim të rëndë në nivelin e maksilës (lartësia kockore e mbetur 5 mm).
Pacientja ishte edentule në harkadën e sipërme, përveç pranisë së elementit dentar 27, ndërsa në harkadën inferiore ishin të pranishëm 4 incizivë.
Elementi 33 rezultonte i përdorur si një monkon për një protezë fikse në metal-rezinë që mbante një ngjitje lamelash distale, që bashkë me elementin 47 të bashkuar te kanini 43 me një shufër lamelare mbanin një protezë të skeletuar me kapje me bulon.
Në pozicionin 36 një implant me kapje në formë sfere i tipit OT-Cap Rhein pengonte kurrizin edentul që të mbingarkonte strukturën kockore.

Anamneza stomatologjike paraqiste rreth 40 vjet edentulizëm dhe pacientja, që mbante një protezë të lëvizshme, ankohej për një vështirësi gjithnjë në rritje për të duruar këtë zgjidhje protetike. Për këto arsye, në fazën e parë është zgjedhur që të kryhet terapia në harkadën e sipërme.

Një test panoramik, ndjekur nga një hetim radiologjik cone-beam (CBCT), konfirmoi atrofinë dhe praninë e zonave në të cilat ajo arrinte lartësinë e kockës së mbetur jo më të madhe se 3 mm.

Anamneza mjekësore e pacientit shfaqte një klasifikim ASA II dhe pacientja nuk dëshironte t'i nënshtrohej ndërhyrjeve të vazhdueshme kirurgjikale rehabilituese si grafti i kockës autologe dhe/apo ngritja e sinusit me rehabilitim të mëtejshëm implanto-protetik.
Gjithashtu, mosha e pacientes na çonte drejt zgjedhjes terapeutike me invazivitet dhe sëmundshmëri kirurgjikale më të vogël, duke preferuar një fazë post operatore që relativisht ndikon në jetën e përditshme të zonjës në kurim.

Trajtimi është drejtuar kundrejt rehabilitimit me një protezë me shufër që mbështetej në implante, me diametër 4 mm dhe gjatësi 6,5 mm.

Kemi vijuar me një seri të plotë fotografish intra-orale dhe ekstra-orale dhe me marrjen e disa gjurmëve për realizimin e një çamçakëzi për përtypje.
Çamçakëzi është përdorur për realizimin e marrëdhënies inter-harkadë dhe e informacioneve estetike që duhen transferuar në laborator.

Në të njëjtën seancë është vazhduar me përdorimin e harkut facial për të transferuar informacionet e pacientit në laborator për një montim korrekt të modeleve në artikulator me qëllim kryerjen e një studimi estetik dhe funksional.

Me përdorimin e stampës 3D është bërë e mundur që të realizojmë një prototip me kosto të ulët të estetikës së studiuar me qëllim vlerësimin te pacienti të rezultatit estetik para se të kryejmë çdo lloj ndërhyrje tjetër.

Në seancën e vlerësimit të prototipit estetik dhe funksional, falë tij dhe radiografisë panoramike kemi seleksionuar dy zona që duhen "sakrifikuar" për futjen e mikro implanteve Easy Pin prej 2 mm në pozicionin 21 dhe 16.

Vendosja e këtyre implanteve të veçanta lejon shumë avantazhe në krahasim me sistemet tradicionale të fiksimit për mostrën kirurgjikale.

Avantazhi i parë është futja fillestare në testin CBCT: ky test lejon realizimin e mostrës radiologjike dhe mostrës kirurgjikale që pozicionohen në mënyrë unike në gojën e pacientes duke rritur shkallën e precizionit të programimit kirurgjikal dhe të osteotomisë.

Avantazhi i dytë është mundësia për të realizuar një mostër kirurgjikale që vidhoset në një pozicion unik në pikat e fiksimit: kjo na lejon që gjatë ndërhyrjes të heqim dhe të ripozicionojmë mostrën kirurgjikale çdo herë që i nevojitet mjekut, duke lejuar që të kryhen manovra shumë të vështira për t'u kryer me sistemet e tjera të kirurgjisë së drejtuar.

Avantazhi i tretë është mundësia për të kryer më shumë mostra kirurgjikale që lidhen me të njëjtin pacient: në rastin tonë ka qenë e mundur që të kryejmë dhe zëvendësojmë dy mostra kirurgjikale që pozicionoheshin saktësisht në të njëjtin pozicion dhe përdornin dy planifikime të ndryshme me maturinë e kirurgut.

Avantazhi i katërt është mundësia për të hequr mostrën dhe për të kryer osteotominë në zona jo të parashikuara nga planifikimi me maturinë e kirurgut dhe të vendosë më pas për të vidhosur sërish mostrën dhe të vazhdojë me ndërhyrjen e programuar.

Me kryerjen e CBCT projektohej futja implantare që parashikonte më shumë se një mundësi të ngushtë, duke parë paqartësinë e densitetit kockor, kur gjatë ndërhyrjes mund të zgjedhësh pozicionin më të përshtatshëm dhe të sigurt të implanteve. Nga projektimi në 3D kemi kaluar në prodhimin e mostrës kirurgjikale (Keys DS Via XXV Prill n. 5 24040 Fornovo San Giovanni - BG) që shfrytëzonte Easy Pin të pozicionuar paraprakisht dhe elementin dentar të mbetur për të përftuar një qëndrueshmëri dhe saktësi më të madhe.

Akti kirurgjikal ka parashikuar një fazë të parë të vidhosjes së mostrës kirurgjikale dhe një kalim të parë me frezim të kockës për përgatitjen implantare. Pasazhi i dytë ka të bëjë me heqjen e mostrës dhe në kontrollin që defekte të mundshme të precizionit për shkak të pasazheve të përshkruara paraprakisht dhe nga vetë testi radiologjik (në literaturë janë të mirë dokumentuara) mund të kompromentonin rezultatin e ndërhyrjes. Kjo manovër është gjithmonë e nevojshme në kirurgjinë e drejtuar mbi të gjitha në rastin e kirurgjive shumë "ekstreme", ku marzhi i gabimit mund të kompromentojë paqëndrueshmërinë implantare nga fraktura aksidentale e frezimit të kortikaleve.

Ky sistem "i drejtuar" me qëndrueshmëri të mostrës, do të na lejojë që të mund ta ripozicionojmë dhe të vazhdojmë me veprimet kirurgjikale që nëse nuk ka komplikime parashikojnë pasazhin me frezë të dedikuar me gjatësi të rregulluar më parë dhe stop preciz për të pozicionuar implantet.

Gjatë ndërhyrjes nëse vihet re një parregullsi në precizion, në njësinë e interesuar mund të vijojmë pa mostrën, për atë zonë specifike dhe më pas të rimontojmë mostrën dhe të vazhdojmë me përgatitjen e njësive të tjera.

Pas pozicionimit të implanteve të shkurtër 4 me diametër 4 mm dhe gjatësi 6.5 mm dhe një diametër 4 mm dhe gjatësi 10 mm (Overmed S.R.L. Via Lucania, 23, 20090 Buccianasco MI) është lënë që të kalojnë 5 muaj me qëllimin që të mundësojë një osteointegrim të përshtatshëm që më pas të vijojë me zbulimin dhe më pas me provat estetike në dorëzimin e protezës. Kjo protezë në shufër absolutisht pasive i lejon pacientit që të heqë protezën dhe ta pastrojë në mënyrë të përshtatshme çdo ditë.

Trashësia e hollë e shufrës lamelare lejon gjithashtu një akses të thjeshtë të zonave në kontakt me mukozën dhe një lehtësi ekstreme të aksesit në zonat implantare gjatë fazave të pastrimit në kushtet e shtëpisë. Kjo gjendje është e pashmangshme për mirëmbajtjen e shëndetshme të indeve perimplantare dhe prognozën e mirë të të gjithë trajtimit.