Degradimi i ndërfaqes së restaurimeve në kompozitë. Një studim in vitro e ka analizuar

Degradimi i ndërfaqes së restaurimeve adezive në kompozitë është rezultat i shumë faktorëve të kombinuar bashkë. Në bazë, është kontraktimi nga polimerizimi tipik i materialeve kompozitë, i cili mund të çojë në formim e gap dhe microgap, në nivel të ndërfaqes dhëmb/kompozitë, i mundur me infiltrim të fluideve orale, acideve, metabolitëve dhe kolonizimit bakterial që prej shumë kohësh lidhen me streset mekanike, kimike dhe biologjike, tipike të pranishëm në mjedisin oral dhe mund të çojnë në degradimin e ndërfaqes dhe si pasojë, në formimin e kariesit sekondar. Edhe nëse degradimi i ndërfaqes dhe kariesit sekondar mund të zhvillohen kudo në nivel dentar, studime të literaturës kanë raportuar se kariesi sekondar, për më tepër, verifikohet në margon gingivale të restaurimeve të klasës II dhe klasës V [Mjor 1985, 2005].

Kjo, me shumë mundësi, është shkak i grumbullimit të pllakës bakteriale superiore në këto njësi me një përshtatje jo të plotë të materialeve dhe të adezionit të dobët. Megjithatë, restaurimi në kompozitë i klasës II mundëson një model të përshtatshëm për të studiuar efektet e kombinuara të ngarkesës mekanike dhe të biofilmit bakterial.

Pjesa më e madhe e faktorëve të përfshirë në degradimin e ndërfaqes janë studiuar zakonisht në literaturë, në izolim, por në realitet në mjedis oral ata nuk gjenden kurrë të izoluar por gjithmonë të kombinuar midis tyre.

Në një studim in vitro të publikuar në Journal of Dentistry, nëntor 2017, ekzaminohet efekti i kombinuar i ngarkesës mekanike i simuluar në prani të biofilmin artificial në prani apo në mungesë të sakarozës, mbi integritetin e ndërfaqes së restaurimeve në kompozitë të klasës II, të kryera në dhëmbë të ekstraktuar. Autorët kanë kryer restaurimet MOD të klasës II në molarët e tretë sipas protokolleve të paracaktuara. Gjysma e kampioneve (n = 27) i është nënshtruar 200.000 cikleve me ngarkesë mekanike duke përdorur një mjedis oral artificial (ART). Të gjithë kampionet (që i janë nënshtruar cikleve të lodhjes apo jo) janë ndarë në tre nëngrupe:

• pa biofilm (grupi i kontrollit)
• biofilm pa sakarozë (BNS)
• biofilm me sakarozë (BWS).

Grupet BNS dhe BWS janë izoluar me një inokul bakteriale me shumë specie. Grupi BWS është kontaminuar me sakarozë 5 herë në ditë. Kontaminimi me biofilm është përsëritur në mënyrë sekuenciale për 12 javë. Janë monitoruar dhe ndryshimet e pH për të gjithë kampionet dhe grupet.

Së fundmi kampionet janë ekzaminuar me micro-CT për të vlerësuar demineralizimin e mundshëm dhe i janë nënshtruar testit të frakturës me ngarkesë.

Rezultatet e përftuara në studim kanë qenë si vijon: demineralizimi pranë restaurimeve ka rezultuar i dallueshëm vetëm te dhëmbët në grupin me biofilm dhe sakarozë (BWS). Vlerat e frakturës nga ngarkesa kanë rezultuar në mënyrë domethënëse të reduktuara te kampionet me biofilm dhe sakarozë, pavarësisht faktit se i janë nënshtruar cikleve të lodhjes apo jo. Ngarkesa ciklike ka reduktuar vlerat e frakturës në të gjitha kushtet, por reduktimi nuk ka qenë domethënës na ana statistikore.

Nga të dhënat e këtij studimi in vitro mund të konsiderojmë se sheqeri, si sakaroza, në mjedisin oral (në lidhje me biofilmin dhe ngarkesat mastikatore) luan një rol të rëndësishëm në degradimin e ndërfaqes adezive të restaurimeve në kompozitë dhe në formimin e kariesit sekondar.

Nën kujdesin e: Lara Figini, Koordinatore Shkencore Odontoiatria33

Për më tepër:
• I.A. Mjor, Frequency of secondary caries at various anatomical locations, Oper. Dent. 10 (1985) 88-92.
• I.A. Mjor, Clinical diagnosis of recurrent caries, J. Am. Dent. Assoc. 136 (2005) 1426-1433.
• Carrera CA, Li Y, Chen R, Aparicio C, Fok A, Rudney J.Interfacial degradation of adhesive composite restorations mediated by oral biofilms and mechanical challenge in an extracted tooth model of secondary caries. J Dent. 2017 Nov;66:62-70.

Përktheu: Erjola Taga