Vlerësimi i dimensioneve të frakturave të kurorës: a mund të jetë ky një element për të parandaluar frakturat radikolare?

Diagnoza e dhëmbit të krisur formulohet mbi bazën e elementeve në vijim: simptomatologjia e referuar nga pacienti (dhimbja gjatë përtypjes, ndjeshmëri e ndryshuar termike); prani e xhepave periodontal; test i përtypjes dhe perkusionit; test i vitalitetit; ngjyrim me bojë blu metileni i sipërfaqes së kavitetit pasi është ekzaminuar dhëmbi; transiluminim.
Në stadin aktual nuk ekziston një test që të mund të parashikojë nëse një dhëmb i krisur mund të zhvillojë fraktura gjatësore ireversibël afatgjatë apo jo.
Për vlerësimin e ashpërsisë së një krisje dentare ndihma e tomografisë të kompjuterizuar (CT) mund të ndihmojë shumë endodontistët që të marrin vendime mbi fatin e dhëmbit në fjalë.
Sipas një studimi kinez "in vitro" të kohëve të fundit të publikuar në numrin e tetorit 2017 të JADA në bazë të gjatësisë dhe të gjerësisë së krisjes së kurorës mund të parashikohet nëse dhe sa mund të ndikojë fraktura në porcionin radikolar të dhëmbit në fjalë.

Autorët e këtij studimi kanë marrë në konsideratë 22 dhëmbë të krisur të ekstraktuar nga 22 pacientë.
Dhëmbët janë analizuar duke përdorur tomografinë e mikrokompjuterizuar.
Gjatësia dhe gjerësia e frakturës në sipërfaqen okluzale (respektivisht LOS dhe WOS) dhe gjatësia e frakturës përgjatë sipërfaqes proksimale (LCPS) janë matur në imazhe e rikonstruksionit tredimensional.
Pas aksesit në dhomën e pulpës dhe heqjes së saj kanë vlerësuar, me mikroskop nëse fraktura do të ishte e dukshme edhe në kavitetin pulpar dhe se sa zgjerohej në dhomë.
Autorët e studimit kanë klasifikuar si "fraktura jo radikolare", ato fraktura që nuk e kalonin dyshemenë e dhomës pulpare, ndërkohë kanë caktuar si përfundim të "frakturave radikolare" ato që shtyheshin përtej dyshemesë së dhomës.

Nga rezultatet e studimit është parë se ka një korrelacion domethënës midis gjatësisë okluzale të frakturës LOS dhe gjatësisë së frakturës përgjatë sipërfaqes proksimale LCPS (koeficienti i korrelacionit, 0,782; P<0,001) dhe midis WOS dhe LCPS (koeficienti i korrelacionit, 0,651, P<0,05). Është parë që për çdo krisje prej 1mm të LOS kishte një rritje të LCPS me 1.195 milimetra, megjithatë sa më e gjerë të ishte WOS, aq më e gjatë rezultonte fraktura përgjatë sipërfaqes proksimale LCPS.
Në bazë të të dhënave të këtij studimi mund të afirmohet që nëse fraktura okluzale është e shkurtër ose e ngushtë, me shumë mundësi ka një shtrirje të limituar në planin aksial.
Kjo lloj frakture, me shumë mundësi, është e limituar vetëm në kurorën e dhëmbit pa u shtrirë në rrënjë dhe mund të ketë një prognozë të mirë. Anasjelltas, nëse fraktura okluzale është e gjatë apo kalon të gjithë sipërfaqen okluzale, me shumë mundësi ka një shtrirje të gjatë dhe në planin aksial dhe mund të shtrihet në rrënjë; si e tillë ka një prognozë jo të favorshme.

Nevojitet që të nënvizojmë dy limite të këtij studimi:
a) numri i ulët i kampioneve të analizuar, vetëm 22

b) përzgjedhja e kampioneve është e limituar për dhëmbë të ekstraktuar. Nëse është përdorur një procedurë ekstraktimi e dhëmbit minimalisht invazive, manovrat kirurgjikale të ekstraksionit mund të kenë përkeqësuar shkallën e frakturës.
Si konkluzion është shfaqur interesante të sinjalizojmë këto parametra për të kryer një analizë të parë me njohje të shkakut në elemente që kanë dëshmuar këtë lloj problematike.

Nën kujdesin e: Lara Figini, Koordinatore Shkencore e Odontoiatria33

Për më tepër:
Predicting extension of cracks to the root from the dimensions in the crown: A preliminary in vitro study. JADA ottobre 2017 vol.148 issue 10 Pages 737-742. Min Chen, Kaiyu Fu, Feng Qiao, Xu Zhang, Yi Fan, Lijun Wang, Peng Li, Zhou Wu, Ligeng Wu