Një metodë e re për heqjen e biofilmit me pluhur eritritoli drejtuar nga detektori i pllakës bakteriale

HYRJE
Parandalimi primar dhe sekondar bashkë me terapinë periodontale aktive, përfaqëson themelin e periodontologjisë. Pjesë shumë e rëndësishme e seancave të profilaksisë dhe terapisë mbështetëse është faza motivuese dhe e instruksioneve për higjienën orale në shtëpi që rezulton e lidhur ngushtë me suksesin dhe mirëmbajtjen afatgjatë të shëndetit periodontal. Të gjesh metoda të rehatshme të trajtimit, të shpejta, efikase dhe të sigurta për heqjen e biofilmit dhe të tartarit të mundshëm të pranishëm është e rëndësishme, pra për të fituar besimin e pacientit e stimulojmë që të rikthehet kur e njoftojmë, pa pasur frikë se do të ndiejë dhimbje dhe për t'i garantuar kështu higjienistit dentar kohën e nevojshme për grumbullimin e të dhënave klinike që nevojiten për vlerësimin e riskut, në identifikimin e problematikave të mundshme që mund të lindin përsëri dhe për motivimin e instruksionet.
Heqja profesionale mekanike e pllakës (Professional Mechanical Plaque Removal, PMPR) lejon shpërbërjen e depozitave qoftë supragingivale qoftë subgingivale me pasojë stabilizimin e ekuilibrit midis popullsisë bakteriale dhe përgjigjes së bartësit. Metodika aktuale bazohet në përdorimin e instrumenteve mekanike dhe/ose manuale për heqjen e pllakës dhe tartarit dhe lustrimit me koka gome dhe pastë abrazive. Përdorimi i këtyre instrumenteve mund të shkaktojë largimin e indeve të forta si cementi dhe dentina. Kjo përcakton disa problematika si shtimi i ashpërsisë së sipërfaqes së trajtuar, recesioni, hiperndjeshmëria dhe bezdia gjatë trajtimit. Prania e këtyre efekteve negative ka çuar në kërkimin e një qasje të ndryshme për eliminimin e biofilmit.
Bikarbonati i natriumit me granulometri të lartë (40-105 µm) lejon heqjen e pllakës bakteriale dhe të njollave mbi gingiva por rezulton shumë agresiv për sa i përket indeve të buta dhe të forta. Janë futur më vonë pluhura me bazë abrazive si glicina dhe më pas eritritoli (përkatësisht 25 dhe 14 µm), që përdoren për trajtimin si supragingival si subgingival. Përdorimi i pluhurave të tillë ka sjellë avantazhe të ndryshme ndër të cilat zvogëlimi i bezdisjes dhe sikletit të provuara nga pacienti, koha më e shkurtër për kryerjen e trajtimit, mundësia për të pastruar zonat me akses të vështirë dhe mbi të gjitha një dëm më i vogël në nivelin e indeve të buta dhe të forta.
Megjithatë është provuar se eritritoli zotëron një strukturë interferuese me formimin e mikrostrukturës së biofilmit të Streptococcus gordonii dhe Porphyromonas gingivalis.
Objektivi i studimit është ai i krahasimit të efikasitetit të protokollit të ri (Erythritol Poëder Air Polishing Therapy, EPAPT) që parashikon heqjen e biofilmit supra dhe subgingival nëpërmjet pluhurit të eritritolit krahasuar me metodikën tradicionale (PMPR).

MATERIALE DHE METODA
Është përzgjedhur një paciente nga ana sistemike dhe periodontologjike e shëndetshme, jo duhanpirëse, ndjekur nga ana periodontike për seanca profilaksie.
Pas kryerjes së sondazhit periodontal për të përjashtuar praninë e xhepave, pseudo xhepave dhe gjakrrjedhjes margjinale të përhapur dhe pasi është kryer një shpëlarje me klorheksidinë 0,12% për reduktimin e ngarkesës mikrobike në aerosol të induktuar nga trajtimi, është pozicionuar një retraktor i tipit Optra-Gate® (Ivoclar Vivadent Manufacturing Srl, Naturno, Bolzano) për të mbrojtur buzët, për të shtyrë mënjanë indet e buta dhe për të bërë të mundur aplikimin e detektorit të pllakës pa interferenca.
Terapia është zhvilluar në split-mouth: kuadrantet 2 dhe 3 me metodikën PMPR, kuadrantet 1 dhe 4 me metodikën EPAPT.
Janë kryer fotografi klinike (frontale, linguale, palatale të sestinës anteriore superiore dhe inferiore) para trajtimit (fig. 1a-c) dhe pas pozicionimit të detektorit të pllakës bakteriale (Mira-2-Ton® , likuid detektues, flakon prej 60 ml, Hager & Werken GmbH, Duisburg, DE) për të vlerësuar indeksin e pllakës bakteriale fillestare (Fig. 2a-c).
Në kuadrantet në të cilët është praktikuar PMPR (sektori 2 dhe 3) është përdorur fillimisht një handpiece piezoelektrike me majë Perio Slim (PS®, EMS SA, Nyon, CH).

Fig. 1a-c Foto para trajtimit. a) Pamje frontale: vihet re recesioni në 2.3 që përfaqëson një pikë vështirësie në përdorimin e skalerit.

b) Pamje palatale.

c) Pamje linguale

Fig. 2a-c Foto para trajtimit me detektor të pllakës bakteriale. a) Pamje frontale: vihet re detektori i pllakës bakteriale që ngjyroset në mënyrë të ndryshme sipas nivelit të tij të maturimit.

b) Pamje palatale.

c) Pamje linguale

Sipërfaqet dentare janë lustruar me koka gome të buta (koka gome palmed Krugg, ngjitja CA) dhe pasta abrazive me granulometri të ulët (Nupro® grimcuar imët, Dentsply).
Në kuadrantet në të cilët është kryer EPAPT (sektori 1 dhe 4) janë kryer pasazhet si vijon:

• Dekontaminimi i gingivës ngjitur nëpërmjet pluhurit të eritritolit (Plus®, EMS SA) me handpiece supragingival, përkulje apikale-kurorë prej 30o, me presion minimal (35% me Air Flow Master Piezon®, EMS SA) dhe lëvizje të shpejta para-pas. Irrigim maksimal
• Dekontaminimi supragingival për të hequr biofilmin dhe njollat me pluhur eritritoli (Plus®, EMS SA) me handpiece supragingival, përkulje apikale-kurorë me 45o, presion i mesëm maksimal në bazë të fortësisë së njollave të pllakës bakteriale (50-100% me Air Flow Master Piezon® EMS SA). Irrigim maksimal
• Dekontaminim subgingival i sulkusit me pluhur eritritoli (Plus®, EMS SA) në presion të ulët (35-50% me Air Flow Master Piezon®, EMS SA) në drejtim kurorë-apikal drejt sulkusit, me lëvizje para-pas me 5 mm distancë dhe për rreth 5 sekonda për njësi. Irrigim maksimal.

Trajtimet janë kryer deri në arritjen e një rezultati të kënaqshëm për profesionistin, që korrespondon me heqjen e plotë të detektorit të pllakës bakteriale. Megjithatë është shënuar koha e ekzekutimit të dy trajtimeve të ndryshme. Janë kryer fotografi të tjera pas trajtimit (fig. 3a-c). Në këtë pikë është aplikuar sërish detektori i pllakës bakteriale dhe janë shkrepur fotografitë finale pas trajtimit për vlerësimin e indeksit të pllakës bakteriale të mbetur (fig. 4a-c).
Pacientes i është dhënë një pyetësor për të vlerësuar ndjesinë e pastërtisë në të dy trajtimet. Për vlerësimin e dhimbjes është përdorur një shkallë nga 1 në 5, nga e pamjaftueshme në shumë mirë. Në fund të pyetësorit pacientes i është kërkuar që të zgjedhë trajtimin që do të kishte preferuar të merrte në seancën e ardhshme. E njëjta shkallë vlerësimi është përdorur për të kuantifikuar komfortin e mjekut në ekzekutimin e trajtimit.

Fig. 3a-c Foto pas trajtimit. a) Pamje frontale, siç shihet është hequr plotësisht pllaka bakteriale dhe tartari.

b) Pamje palatale.

c) Pamje linguale

Fig. 4a-c Vihet re diferenca e mbetjeve sipas trajtimit. a) Foto frontale pas trajtimit me detektor të pllakës bakteriale: porcionet e ngjyrosura përfaqësojnë zona në të cilat trajtimi nuk ka qenë efikas.

b) Foto pas trajtimit palatal me detektorin të pllakës bakteriale

c) Foto pas trajtimit lingual me detektorin e pllakës bakteriale

REZULTATE
Të dy metodat kanë rezultuar të krahasueshme për sa ka të bëjë me ndjesinë e pastërtisë (PMPR = 5; EPAPT = 5).
Është hasur një diferencë domethënëse për sa i përket bezdisjes së perceptuar nga pacienti: në PMPR vlera ka qenë e barabartë me 2, ndërsa në EPAPT e barabartë me 0, Kjo dëshmon komfort më të madh të pacientit gjatë trajtimit me eritritol.
Duke analizuar kohën kushtuar ajo ka qenë me 12'26'' për PMPR dhe 9' 34'' për EPAPT.
Komforti i mjekut është kuantifikuar me 4 për trajtimin PMPR dhe 5 për metodën EPAPT duke treguar një preferencë të lehtë për metodën e re.
Efikasiteti për sa i përket heqjes së pllakës bakteriale, vlerësuar duke riaplikuar detektorin e pllakës bakteriale pas terapive ka rezultuar më i lartë në sektorët e trajtuar me EPAPT.

KONKLUZIONE
Në rastin e përshkruar protokolli EPAPT ka mundësuar përftimin e rezultateve klinike më të mira me trajtimin tradicional. Avantazhet e një metode të tillë lidhen me invazivitetin që lejon një dëm më të vogël të indeve të forta dhe të buta të zgavrës së gojës, me komfort më të madh për mjekun dhe për pacientin me shpejtësinë e trajtimit dhe me mundësinë për të arritur njësi ndryshe jo të dekontaminueshme. E gjithë kjo rezulton e rëndësishme me qëllimin për të përftuar një nivel më të lartë pajtueshmërie dhe kështu një efikasitet më të lartë në ruajtjen e shëndetit oral.
Teste klinike të randomizuar të kontrolluar duhet të kryhen për të konfirmuar konkluzione të tilla.