Të riparosh apo të zëvendësosh në mënyrë integrale një restaurim të një kompoziti deficitar? Përgjigja nga një hetim në Oqeani

Restaurimet dentare kanë tendencën që të kenë një jetëgjatësi të limituar dhe më specifikisht restaurimet në kompozitë, kryesisht prej kontraktimit nga polimerizimi, me kalimin e kohës pësojnë humbje të vogla me pasojë shfaqjen e kariesit sekondar.

Arsyet biologjike, mekanike dhe estetike mund të çojnë në falimentimin e rikonstruksionit në rezinë kompozitë, duke gjeneruar nevojën e një zëvendësimi apo riparimi. Kur restaurimet në kompozitë difektoze kërkojnë një ndërhyrje, dentistët shpesh duhet të vendosin nëse është më mirë që të ndjekin zëvendësimin total të mbushjes së vjetër apo të procedojnë me riparimin parcial të saj. Megjithatë vitet e fundit ka pasur një kthesë, nëse është dukshëm e mundur që të kryhet riparimi i materialit kompozitë difektoze si alternativë ndaj heqjes klasike totale.

Motivet për të ruajtur pjesë të shëndetshme të restaurimit të vjetër janë kryesisht të llojit biologjik dhe financiar. Kjo qasje përveç se përfshin reduktimin e kostove mundëson dhe shmangien e heqjes së panevojshme të strukturës dentare të shëndetshme dhe shmangien e traumave të produkteve të përsëritura gjatë procedurave të rikryerjes së restaurimit. Vendimi midis zëvendësimit ose riparimit të një restaurimi në kompozitë difektoze është në diskrecionin e mjekut dhe shpesh bazohet në atë që atij i është mësuar.

Qasjet aktuale kanë tendencën që të jenë sa më konservatore të mundshme dhe si pasojë shumë shkolla dentare në të gjithë botën i mësojnë studentëve riparimin e restaurimeve, ndryshe nga sa ka ndodhur dekada më parë ku mësohej vetëm zëvendësimi integral.

Në një studim të publikuar në "Journal of Dentistry" në prill 2017, raportohet një hetim rreth gjendjes aktuale të mësimit të teknikave operative të riparimit dhe zëvendësimit të restaurimeve direkte në kompozitë (RCD) në shkollat e stomatologjisë në Oqeani.

Ky hetim konsiston në një pyetësor prej 14 pyetjesh që i është dërguar përgjegjësve të stomatologjisë së 16 shkollave dentare në Oqeani (Australi, Zelanda e Re, Fiji dhe Papua Guinea e Re). Në pyetësor pyetej nëse riparimi i RCD mësohej në brendësi të programit universitar; cilat ishin udhëzimet për riparimin, teknikat operative, materialet e përdorura, si ishte kënaqësia e pacientit dhe sa ishte kohëzgjatja e këtij programi.

Të gjitha, 16 shkollat kanë marrë pjesë në studim. 13 (81%) kanë raportuar se mësojnë metodën e riparimit kompozitë si alternativë ndaj zëvendësimit. Pjesa më e madhe e shkollave kanë raportuar se mësojnë aspektet teorike dhe praktike të riparimit vetëm në nivel klinik. Të gjitha, 13 shkollat (100%) kanë rënë dakord rreth faktit se ruajtja e substancës dentare është arsyeja kryesore për të mësuar metodikën e riparimit. Udhëzimet kryesore për riparimin kanë rezultuar të jenë: defekte margjinale (100%), karies sekondar (69%). Të gjithë përgjegjësit e 13 shkollave kanë raportuar një kënaqësi të lartë të pacientëve për sa i përket riparimeve, aq sa t'i konsiderojnë një masë përfundimtare. Vetëm 3 shkolla (23%) kanë afirmuar se kanë në veprim një sistem rikthimi, në vijim të riparimeve të RCD për kontrollin e tyre në distancë.

Nga ky hetim mund të përmbyllim se riparimi i restaurimeve direkte në kompozitë duket se është një alternativë e vlefshme ndaj zëvendësimit integral, si në terma të kohëzgjatjes si në kënaqësinë e pacientit, Avantazhet rezultojnë të jenë si më poshtë:

• metodika është minimalisht invazive, duke konsideruar plotësisht strukturën e dhëmbit
• kursim në kohë
• kursim në para

Megjithatë është e nevojshme të zhvillojmë disa udhëzime të standardizuara dhe duhet të zhvillohen studime klinike afatgjatë për të konfirmuar këto të dhëna.

Nën kujdesin e: Lara Figini, Koordinatore Shkencore Odontoiatria33

Për më tepër:

J Dent. 2017 Apr;59:62-67. Repair vs replacement of direct composite restorations: a survey of teaching and operative techniques in Oceania. Brunton PA, Ghazali A, Tarif ZH, Loch C, Lynch C, Wilson N, Blum IR.