Një lezion i gjerë radiopak i mandibulës posteriore

Një pacient mashkull 32 vjeçar u dërgua për një lezion mandibular në të djathtë, te mjeku i tij në Shërbimin e Patologjisë dhe Kirurgjisë Orale të Njësisë Operative të Odontostomatologjisë II të ASST, Santi Paolo e Carlo në Milano. Anamneza mjekësore është negative për çdo lloj patologjie, nuk vlerësohen deformime të fytyrës, nuk referohet asnjë simptomatologji dhe në nivel intraoral nuk vlerësohen lezione të mukozës. Radiografia panoramike (fig. 1) dhe tomografia e kompjuterizuar (fig. 2), që zotëronte pacienti në momentin e vizitës së parë, tregonin një radiopacitet të gjerë të çrregullt që dominonte elementin 4.8. Molari i tretë inferior në të djathtë është i retinuar totalisht në kockë me të tretin e mesëm dhe apikalen e rrënjëve në kontakt të ngushtë me fashën vaskulare-nervore inferiore. Kanali mandibular rezulton forcërisht i shtypur dhe i devijuar në sensin apikal në korrespondencë të elementit në fjalë, duke kaluar midis dy rrënjëve meziale. Masa radiopake që është mbi kurorë, shtrihet në mënyrë superiore për rreth 1 cm deri në marzhin e kurorës së kortikales kockore dhe në mënyrë distale zë hapësirën midis kurorës dhe molarit të tretë dhe kortikales së kanalit mandibular. Përreth lezionit është e pranishme një zonë e hollë radiotransparente që krijon një ndarje neto nga indi kockor përreth. Pacienti nuk ka teste radiografike me pamje që mund të na lejojnë të vlerësojmë në kohë shkallën e rritjes së lezionit.
Testi histologjik konfirmon diagnozën klinike të odontomës komplekse.

Në rastin e përshkruar shenjat klinike dhe radiografike na bëjnë të mendojmë për një diagnozë të odontomës komplekse. Masa e lezionit ka penguar daljen normale të molarit të tretë. Megjithëse dyshimi klinik është i fortë është e nevojshme të konsiderojmë mundësinë e të qenit përballë patologjive të tjera si osteomieliti sklerotizues, displazia periapikale e cementit, fibroma kockëzuese dhe cementoblastoma. Në akord me pacientin u vendos kryerja e biopsisë incizionale (fig. 3). Kryhet një lembo në formë zarfi me incizion shkarkues disto-vestibular në kurorën e elementit 4.7 dhe në vijim të shkëputjes së një lemboje mukoperiosteale kryhet marrja e një mostre të lezionit (fig. 4) për dërgimin e materialit të nevojshëm te anatomopatologu. Konsistenca e lezionit është e fortë, e krahasueshme me atë të dentinës së një elementi të shëndetshëm dentar. Testi histologjik konfirmon diagnozën klinike të odontomës komplekse. Ky lloj lezioni klasifikohet si tumor beninj me origjinë odontogjene. Konsiderohet një hamartomë dentare e përbërë nga inde të mineralizuara që derivojnë nga epiteli odontogjen dhe ektomezenkima, smalti, dentina dhe cementi janë të pranishëm dhe të zhvilluar mirë por ndjekin një skemë nga ana makroskopike të çrregullt pa çuar në formimin e elementeve dentare të përcaktuara.

Lezioni ka karakteristika beninje dhe nuk ka tendenca për përsëritje. Në rastin e përshkruar nuk ka udhëzime absolute për trajtimin e lezionit por duke konsideruar përmasat dhe raportin me sipërfaqen distale të rrënjës së elementit 4.7 vendoset që të hiqet lezioni duke lënë njësinë e molarit të tretë. Ekstraktimi i dhëmbit të pjekurisë nuk është një ndërhyrje e justifikuar, invaziviteti dhe risqet e ndryshimit të përçueshmërisë nervore na çojnë drejt një qasje të tipit konservativ. Parashikimi është se mbyllja për qëllim të parë dhe sasia e kortikales kockore vestibulare dhe linguale do të lejojnë një shërim të mirë të plagës edhe para plotësimit të fazës së rimineralizimit, një ekstruzion natyral i elementit dentar. Plani i trajtimit është diskutuar me pacientin që jep miratimin për ndërhyrjen. Lembo për heqjen e lezionit është e ngjashme me atë të kryer gjatë biopsisë incizionale. Me ngritjen e lembos mukoperiosteale dhe të një ostektomie modeste vestibulare është e mundur të kemi akses në të gjithë lezionin. Duke konsideruar konsistencën e fortë të lezionit, kryhen disa vija ndarëse nëpërmjet frezave me dhëmbëza; fragmentet e përftuara hiqen pa sakrifikuar kështu më tej indin kockor. Sutura kryhet nëpërmjet polifilamentit të riasorbueshëm 4/0. Testi i ri histologjik i kryer në të gjithë lezionin konfirmon diagnozën e parë. Në distancë prej 6 muajsh është e mundur që në radiografinë endorale (fig. 4) të vlerësojmë se si në akord me parashikimet e formuluara, është riformuar plotësisht kortikalja sipër elementit të retinuar dhe se si kjo rezulton në pozicion më koronal krahasuar me atë përpara ndërhyrjes.

Artikullin origjinal e gjeni duke klikuar këtu.

Perktheu: Erjola Taga