Efektet anësore në praktikën stomatologjike. Si t'i parandalojmë dhe si t'i kurojmë

Anna Maria Melica

Shpresa e çdo stomatologu është që të mos ketë të bëjë me një urgjencë. Një eventualitet për të cilin duhet të jesh i përgatitur për ta përballuar me vetëdije në ndryshimet e vazhdueshme që investon në praktikën stomatologjike në të gjitha specialitetet e saj, teknikat dhe njohuritë bazë.

Kirurgjia e ekstraksioneve të elementëve dentarë mund të sjellë shfaqjen e komplikacioneve intra dhe post-operatore që stomatologu duhet të jetë në gjendje t'i përballojë dhe kur është e mundur t'i parandalojë.
Implantologjia e osteointegruar ka revolucionuar mundësitë rehabilituese të pacientëve pjesërisht ose plotësisht pa dhëmbë; megjithatë thjeshtësimi i dukshëm i procedurave kirurgjiko-protetike ka sjellë edhe një rritje të komplikacioneve, që lidhen për shembull me një planifikim implanto-protetik pre-operator të pamjaftueshëm ose me një njohuri jo të përshtatshme të anatomisë së nofullave dhe të zgavrës orale. Një vlerësim i kujdesshëm anamnestik dhe një planifikim i ndërhyrjes kirurgjike bëhen themelore dhe duhet të jenë sa më të kujdesshme të jetë e mundur.

Edhe nëse efektet negative që lidhen me ortodoncinë janë me shkallë të moderuar ashpërsie, mund të verifikohen sidoqoftë dhe në shumë raste mund të shmangen. Problemet kryesore të marra në ekzaminim janë përthithja radikolare, dëmtimi pulpar, dëmtimi parodontal, inalacioni ose gëlltitja e aparaturave ortodontike, hiperndjeshmëria ndaj nikelit dhe materialeve të tjera ortodontike, hiperndjeshmëria ndaj paracetamolit, bllokimi i lëvizjes dentale dhe çrregullimet kranio-mandibulare.

Persa i përket parodontologjisë komplikacionet kryesore intra dhe post-operatore janë si pasojë e procedurave kirurgjike dhe jo kirurgjike. Pasi janë analizuar mënyrat e parandalimit dhe menaxhimit të fenomeneve negative, vëmendje e veçantë i është kushtuar instruksioneve që profesionisti duhet të ndajë me pacientin në trajtimin parodontal dhe me zgjidhjet e mundshme dhe shkathtësinë për t'u përshtatur, për të shmangur ose të paktën për të reduktuar shpeshtësinë e ngjarjeve të padëshiruara.

Në endodonci efektet anësore mund të verifikohen qoftë gjatë terapisë ortograde, trajtimeve ose ritrajtimeve kanalare, qoftë në atë të kirurgjisë retrograde. Duke ju referuar terapisë endodontike ortograde, kujdes i veçantë i duhet kushtuar të gjitha fazave të trajtimit nga faza intraoperatore në të cilën është themelore të ndiqet një hapje e duhur e dhomës pulpare, instrumenteve të përdorura, dezinfektimit dhe silantëve tridimensionalë deri te faza post-operatore. Në rastin e ritrajtimeve, faza e heqjes së kunjave dhe të materialit intrakanalar paraqet pa dyshim fazën më të prirur ndaj riskut.

Ashtu siç theksohet në shumë artikuj, efekti negativ paraqet një nga aspektet më delikatë dhe impenjues që duhet përballuar në praktikën klinike. Është një efekt i padëshirueshëm, i paqëllimshëm, i dëmshëm për pacientin dhe mund të rrjedhë nga një gabim që përkufizohet si i "parandalueshëm", ndërsa nëse shkaktohet nga një komplikacion, përkufizohet si "i parashikueshëm dhe jo gjithmonë i parandalueshëm"; në çdo rast një njohje e thellë e këtyre eventualiteteve lejon mjekun të gjejë zgjidhjen e duhur të problemit.
Duke qenë se eliminimi i komplikacioneve është i pamundur, rezulton themelore të menaxhohen këto eventualitete në mënyrë racionale dhe efikase: ky është objektivi kryesor që propozohet nga shumë studiues.

Nën kujdesin e: Anna Maria Melica, Konsulente Shkencore e Dental Cadmos

Përktheu: Valbona Spahia