Mospërputhjet margjinale, restaurimet direkte më të mira se ato indirekte

Restaurimet direkte paraqesin më pak mospërputhje margjinale në krahasim me ato indirekte: ky është përfundimi i një studimi të kryer nga kërkuesit e Universitetit të Smirne, në Turqi dhe që është publikuar në Journal of applied oral science(*).

Përshtatja margjinale është një faktor i rëndësishëm në përcaktimin e jetëgjatësisë së restaurimeve. Një ngjitje e pamjaftueshme mund të sjellë filtrime margjinale, që paraqesin shkakun madhor të një dështimi dhe të një recidive te restaurimet në kompozitë.
Përshtatja margjinale e restaurimeve është vlerësuar nga autorë të ndryshëm dhe me metoda të ndryshme, duke përdorur për shembull mikroskopin elektronik me skanim (SEM), mikro-tomografinë e kompjuterizuar (mikro-CT) ose mikroskopin elektronik me transmetim (TEM).

Së fundmi, otomografia optike me rrezatim koherent (OCT) e propozuar si teknikë për imazhet për të analizuar lloje të ndryshme të indeve biologjike; e bazuar në përdorimin e një sonde laser, nuk kërkon mënyra të kontrastit dhe ka një karakteristikë të çmuar që të mos jetë invazive, duke qenë pa rrezatim të dëmshëm.
Pikërisht OCT-ja ka qenë zgjedhja e kërkuesve turq për të krahasuar përshtatjen margjinale të kompozitave inlay të bëra me teknika direkte dhe indirekte. Me këtë objektiv, janë përgatitur kavitetet e klasës II në 34 molarë që i janë hequr njerëzve. Kavitetet janë ndarë në dy grupe dhe më pas janë trajtuar ndryshe, me restaurime direkte ose indirekte por me të njëjtën kompozitë.

Përshtatja margjinale është skanerizuar përpara aplikimit të cementit me një rreze infra të kuqe të OCT që lejonte matjet në shkallën 200 µm (një e pesta e milimetrit). Restaurimet janë cementuar me një rezinë autoadezive dhe janë kryer më pas matje të reja me të njëjtën teknikë.
Mospërputhja margjinale mesatare në elementët që i janë nënshtruar restaurimit direkt është rritur nga një mesatare prej 56,88 µm në një mesatare prej 91,88 µm ndërsa në grupin e restaurimeve indirekte rritja ka qenë nga 107,54 µm në 170,29 µm.

Vlerat e mospërputhjes margjinale janë rritur për të gjitha restaurimet, për shkak të trashësisë së cementit, por për restaurimet direkte kanë qenë dukshëm më të ulëta.

Adelmo Calatroni

(*) Türk AG, Sabuncu M, Ünal S, Önal B, Ulusoy M. Comparison of the marginal adaptation of direct and indirect composite inlay restorations with opticalcoherence tomography. J Appl Oral Sci. 2016 Jul-Aug;24(4):383-90.

Përktheu: Valbona Spahia