Njolla të bardha apo leukoplakia? Kur duhet të shqetësohemi

Përkufizimi i leukoplakisë, term i përdorur për herë të parë nga Schwimmer në 1887, ka pësuar ndryshime të shumta gjatë shekullit të fundit. Aktualisht termi leukoplakia përdoret për të identifikuar një lezion kryesisht të bardhë në zgavrën e gojës që e vendos pacientin në një shkallë të ndryshueshme risku për tu sëmurë me kancer oral dhe diagnoza e të cilit mund të kryhet vetëm pasi janë përjashtuar të gjitha patologjitë e tjera apo kushtet që shfaqen me lezione orale në ngjyrë të bardhë.
Etiologjia e leukoplakisë nuk është akoma e njohur mirë dhe faktorë të ndryshëm risku (tymi i cigares, alkooli, traumatizmi kronik, infeksione orale nga candida apo papillomavirus human) janë hetuar me qëllimin për të vendosur marrëdhënie të mundshme me shfaqjen e këtyre lezioneve. Klinikisht leukoplakia shfaqet si një njollë apo pllakë e bardhë, përgjithësisht simptomatike dhe e lokalizuar në zona çfarëdo të kavitetit oral. Mbi bazën e aspektit mikroskopik është e mundur të klasifikojmë këto lezione në dy lloje të ndryshme, të përcaktuara "leukoplaki homogjene" dhe "leukoplaki jo homogjene".

Monografia ka objektivin për të propozuar një algoritëm vendimtar të dobishëm për diagnozën diferenciale të kësaj tipologjie me lezione dhe për të mundësuar elemente të dobishëm për menaxhimin e pacientit që është infektuar. Një diagnozë provizore e leukoplakia mund të propozohet vetëm pas eliminimit të të gjitha kushteve të mundshme me natyrë të përcaktuar. Diagnoza e përcaktuar mund të përftohet në mënyrë unike në vijim të integrimit të të dhënës klinike me atë histopatologjike.

Është e rëndësishme të interpretohet leukoplakia si një lezion dinamik, në bazë të ndryshimeve që mund të manifestohen gjatë rrjedhës klinike të kësaj gjendjeje. Frekuenca e evoluimit të leukoplakias në kancerin oral, e raportuar nga literatura shkencore, rezulton ekstremist e ndryshueshme, mundësisht për shkak të ndryshimeve në kampionet demografike, karakteristike të lezioneve dhe kritereve diagnostikuese të marra si referencë në studime të ndryshme. Për tu nënvizuar është fakti se sipas provave të fundit shkencore, pacienti i prekur nga leukoplakia paraqet një risk më të madh për tu prekur nga kanceri jo vetëm në korrespondencë të vetë lezionit, por në çdo njësi të kavitetit oral.

Aktualisht, protokolli i këshillueshëm është një testim i kujdesshëm klinik i mukozave orale i zhvilluar në poltron, i ndjekur nga një konsultë eventuale me specialistin në mjekësi orale, që do të parashikojë nëse është e nevojshme për të kryer marrjen për biopsinë.
Komunikimi i duhur dhe informacioni korrekt janë elementet thelbësor për të vendosur një aleancë terapeutike me pacientin, i domosdoshëm në menaxhimin e pacientëve të prekur nga kushte për të cilat nuk ekzistojnë trajtime, efikasiteti i të cilëve është provuar, si leukoplakia.

Nën kujdesin e: Anna Maria Melica, Konsulente Shkencore Dental Cadmos

Përktheu: Erjola Taga