Denosumab, risk për osteonekrozë të nofullës së sipërme ndaj bisfosfonatëve. Dëshmohet rëndësia nëse kombinohet me faktorë të tjerë risku

Kombinuar me faktorë të tjerë risku si heqja e dhëmbëve, një higjienë jo e mirë orale, përdorimi i aparateve të lëvizshëm apo kimioterapia, denosumab mund të favorizojë zhvillimin e osteonekrozës së nofullave. Është konkluzioni i një rishikimi sistematik të literaturës drejtuar nga një grup kërkuesish spanjollë dhe i publikuar në "Clinical Oral Implant Research."

Denosumab është një antitrup monoklonal plotësisht për njerëzit dhe përdoret për trajtimin e osteoporozës pas menopauzës, për përpunimin nga humbja e masës kockore shkaktuar nga artriti reumatoid dhe nga metastazat kockore. Është përfaqësuesi i parë i një klase të re barnash me dhuntinë e aktivitetit anti-osteoklastik, është në fakt në gjendje të inhibojë formimin, funksionalitetin dhe mbijetesën e osteoklasteve, duke reduktuar në mënyrë të tillë ripërthithjen kockore si në nivel kortikal si në trabekolar.

Studime klinike kanë treguar se denosumab zotëron një profil sigurie të ngjashëm me bisfosfonatet dhe që gjithashtu mund të jetë më efikas në parandalimin e humbjes së kockës shkaktuar nga osteoporoza pas menopauzës ose nga artriti reumatoid siç ndodh edhe në trajtimin e metastazave kockore. Megjithatë që nga fillimi i përdorimit të denosumab, kërkuesit dhe mjekët kanë sjellë raste të osteonekrozës të nofullave, efekt i vërejtur edhe me marrjen e bisfosfonateve.

Për të thelluar këtë çështje, kërkuesit spanjollë kanë kryer kërkime në literatura dhe kanë identifikuar shtatë studime në mënyrë të rastësishme të kontrolluar me një total prej 8.963 pacientë të prekur nga lloje të ndryshëm tumoresh të ngurtë. Marrja e denosumab lidhet me një incidencë 1,7% të osteonekrozës, në mënyrë domethënëse më e lartë se sa ata që kanë marrë substanca placebo por edhe të bisfosfonateve. Më pas janë vërejtur rezultate analoge që kanë të bëjnë me tumorin e prostatës.

Para se të filloni një trajtim me bazë denosumab, autorët këshillojnë që të identifikoni pacientët që paraqesin faktorë të tjerë risku dhe të merrni masa parandaluese që mund të limitojnë shfaqjen e osteonekrozës. Për më tepër të njëjtat udhëzime rekomandojnë që marrja përsipër e pacientit të kryet edhe nga një stomatolog dhe nëse pacienti duhet të kryejë ndërhyrje kirurgjikale intraorale, është e volitshme që terapia të shtyhet të paktën një muaj dhe deri në restaurimin e plotë të vijueshmërisë së mukozës gingivale që mbulon çarjen kirurgjikale; nuk këshillohen ndërhyrje të implantologjisë orale; është e nevojshme gjithashtu që të bëhen më pak traumatike punimet protetike të lëvizshme të punuara me dorë.

Adelmo Calatroni

Për më tepër: Boquete-Castro A, Gómez-Moreno G, Calvo-Guirado JL, Aguilar-Salvatierra A, Delgado-Ruiz RA. Denosumab and osteonecrosis of the jaw. A systematic analysis of events reported in clinical trials. Clin Oral Implants Res. 2016 Mar;27(3):367-75.

Përktheu: Erjola Taga