T'i ngjitësh implantet apo t'i vendosësh të ndarë? Një studim italian është përpjekur të japë indikacione

Paolo Vigolo

Në një artikull të publikuar te The International Journal of Oral & Maxillofacial Implants janë prezantuar rezultatet e 10 viteve në lidhje me një studim të rastësishëm në të cilin janë analizuar ndryshimet e mundshme të përthithjes kockore për implantet e vendosura si protezë duke i ngjitur njëri me tjetrin ose duke i mbajtur të ndarë nga njëri - tjetri.

Komuniteti shkencor ka favorizuar gjithmonë ngjitjen dhe fiksimin e implanteve afër në mënyrë që të shpërndahet sa më mirë ngarkesa e përtypjes; megjithatë rezultate të shkëlqyera klinike afat mesme dhe afat gjata të implanteve të vendosur veç e veç kanë bërë që të merret në konsideratë mundësia për të mos bashkuar në formën e një proteze implantet që janë ngjitur njëri - tjetrit: nga njëra anë kjo lehtëson punën e teknikut të dhëmbëve duke lejuar që të arrihen restaurime më të sakta dhe më estetike te implantet e vendosura të ndara nga njëri - tjetri; nga ana tjetër mund t'i bëjë më të lehta manovrat e higjienës së pacientit.

Të gjithë pacientët e trajtuar me tre implante në periudhën 2002 dhe 2003 qoftë në një klinikë private qoftë në një klinikë universitare, pa kundraindikacione të veçanta në terapinë implantare, kanë qenë të rekrutuar për kërkimin; implantet janë vënë të gjitha në zonën e premolarëve dhe molarëve dhe pacientët nuk kishin ndonjë dhëmb natyral në anën distale te vetë implantet. Tek implantet janë vendosur shtylla UCLA floriri dhe mbi to janë cementuar tre kurora të ngjitura njëra me tjetrën ose tre kurora të ndara në metal-qeramikë.

Studimi radiografik i përthithjes kockore ka vënë në dukje që nuk ka ndryshime statistikore të rëndësishme përsa i përket përthithjes kockore midis dy mënyrave të trajtimit të protezës. Përfundimi është që mund t'i vëmë implantet që janë afër njëri tjetrit edhe pa i ngjitur bashkë. Sigurisht protokolli i kërkimit të këtij artikulli ka kufizime: është përdorur një teknikë matjeje radiologjike që sjell pasaktësi të vogla të pashmangshme; janë përfshirë vetëm ura ose kurora të cementuara dhe jo të vidhosura; pacientët kishin skema okluzale të "pakomplikuara".

Mund të thuhet se ngjitja e implanteve është e nevojshme kur mendohet se ka një rrezik për mbivendosje të implanteve: në rast, për shembull, të vënies së menjëhershme, të implanteve të shkurtra, kur ka prani të bruksizmit, etj. Në rastet e tjera mund të marrim në konsideratë mundësinë e vendosjes së implanteve të veçuar nga njëri-tjetri.

Nën kujdesin e: Dr. Paolo Vigolo, President i AIOP

Përktheu: Valbona Spahia