Implantologji | 1 Korrik 2015 |

Riaftësimi implant-protezë pas shërimit spontan të kisteve të kockës së nofullës: rasti klinik

Kistet intrakockore të nofullës paraqesin një nga patologjitë më të shpeshta në fushën e kirurgjisë orale. Literatura shkencore është unanime në përcaktimin e heqjes kirurgjike të lezioneve të kisteve si trajtim i zgjedhur, por ende sot ekzistojnë opinione të diskutueshme mbi trajtimin e dhëmbëve të

Alessandro Rossi, Andrea Flora, Giuseppe Di Martino, Alberto Clivio

Kistet intrakockore të nofullës paraqesin një nga patologjitë më të shpeshta në fushën e kirurgjisë orale. Literatura shkencore është unanime në përcaktimin e heqjes kirurgjike të lezioneve të kisteve si trajtim i zgjedhur, por ende sot ekzistojnë opinione të diskutueshme mbi trajtimin e dhëmbëve të mbetur në trajtimin kirurgjik. Për lezionet me përmasa të vogla, literatura pajtohet në besimin se organizimi fiziologjik i koagulimit është në gjendje të çojë në një rigjenerim të përshtatshëm kockor të dhëmbëve të mbetur. Ndërsa për lezionet me përmasa të mesme dhe të mëdha, shpesh propozohen teknika të ndryshme rigjeneruese që parashikojnë mbushjen nëpërmjet përdorimit të biomaterialeve me qëllim që të parandalojnë fraktura spontane të kockës së nofullës dhe të përshpejtojë ose të përmirësojë procesin e shërimit të kockës. Ndërsa autorë të tjerë tregojnë që lezionet osteolitike me përmasa të mëdha mund të shkojnë drejt rigjenerimit të plotë spontan kockor pa patur nevojë të pa patur nevojë të marrin ndonjë material shtesë (autolog, homolog, heterolog).
Heqja e lezioneve të kisteve të përmasave mesatare dhe të mëdha shpesh sjell humbjen e elementëve dentar përgjegjës për vetë lezionin ose që rezultojnë të përfshirë në trajtimin kirurgjik të rrënjës së lezioneve të tilla. Një nga problematikat që vijnë si pasojë e trajtimit kirurgjik të lezioneve të kistit është pra riaftësimi i kreshtave alveolare që mbeten bosh(pa dhëmbë) nga vetë ndërhyrja kirurgjike. Rasti klinik në vijim tregon sesi përdorimi i implanteve të integruara në kockë të rigjeneruara spontanisht rezulton të jetë një procedurë e parashikueshme dhe e gjitha i nënshtrohet pozicionimit të implanteve në kockë.
(Testi vijon në galerinë fotografike)


Përshkrimi i rastit
Një paciente, e gjinisë femërore me moshë 41 vjeçare, paraqitet në vizitë nga dyshimi i lezionit osteolitike i lokalizuar në hemimandibolën e djathtë. Ekzaminimi radiografik vë në dukje praninë e një lezioni radiotransparent, me kufij të përcaktuar mirë, që shtrihet nga paradhëmballa e parë djathtas inferiore deri tek dhëmballa e dytë homolaterale (fig. 1a) (fig. 1b). tomografia e kompjuterizuar lejon vënien në dukje të raportit të vazhdueshëm ndërmjet lezionit dhe nervit alveolar inferior (fig. 1c) (fig. 1d); nervi alveolar duket i zhvendosur në drejtimin caudal.  Pasi vlerësohet kuadri klinik dhe radiografik vendoset pra të proçedohet në regjimin e anestezisë loko-rajonale, në heqjen e lezionit osteolitik njëherësh me shkëputjen e elementit 46. Pacientja i nënshtrohet profilaksisë antibiotike (2 g të amoksicilinës dhe acidit klavulanik një orë para ndërhyrjes) dhe antiseptike (kloreksidina diglukonat 0,12%, 3 herë në ditë duke filluar nga 3 ditë para ndërhyrjes).
Trajtimi
Pasi përfundon faza e gdhendjes dhe përgatitjes së një bordure trapezoidale me trashësi të plotë (fig.2), vijohet me osteoktominë nëpërmjet frezës që nxjerr ujë fiziologjik në mënyrë të vazhueshme (fig.3). gjatë kësaj proçedure një kujdes i veçantë tregohet në ruajtjen e mureve të kockave, për të promovuar rigjenerimin e kockave në zgavrën e gojës që mbetet. Me mjetet e nevojshme, ndahet lezioni osteolitik nga muret rrethuese të kockës; shkëputja e lezionit nga nervi alveolar inferior kërkon kujdes të veçantë dhe sapo hiqet nga lezioni nervi alveolar duket i plotë dhe i ruajtur mirë në brendësi të kavitetit të mbetur (fig. 4). Lezioni, sapo hiqet, fiksohet me formalinë zbutëse 4% dhe më pas dërgohet në repartin e Anatomisë dhe Histologjisë Patologjike për analizën histologjike. Hiqet pra elementi 46 dhe kryhen larje të përsëritura të gojës me solucion fiziologjik steril i alternuar me curettage kirurgjik i mureve kockore. Qepja bëhet me penj tek 4/0.
Pas operacionit pacienti i nënshtrohet terapisë antibiotike (1 g amoksicilina dhe acidi clavulanik çdo 12 orë për 6 ditë) dhe antyiseptike (shpëlarje me bazë kloreksidinës diglukonat 0,12% 3 herë/ditë për 10 ditë). Kontrolli i dhimbjes së lokalizuar kryhet nëpërmjet administrimit të nimesulide e grimcuar 100 mg për dozë maksimumi 300 mg/ditë për 5 ditë.
Heqja e penjve, pas 7 ditësh, tregon një shërim të mirë të plagës kirurgjike, pa komplikime të tipit septik dhe neurologjik. Kryhen radiografi panoramike të kontrollit 0, 6, 12 dhe 24 muaj pas ndërhyrjes që tregojnë një mbushje të shpejtë të kavitetit të mbetur fillestar, me një shkallë patejdukshmërie në faqen e mëparshme të kistit mjaft të krahasueshme tek zonat limitrofe (fig. 5 dhe 6). Për të përcaktuar gjendjen e shërimit të kavitetit të mbetur vendoset që të analizohet në mënyrë dixhitale radiografia e kryer gjatë follow-up.
Pas 24 muajsh nga ndërhyrja dhe heqja e lezionit, vendoset të programohet zëvendësimi i elementit 46 nëpërmjet protezës së implanto-mbështetur. Me anë të anestezinë lokale, futet pra, një implant i integruar me kockën  (Bone Level, Straumann, Waldenburg, CH) me diametër 4.1 mm dhe gjatësi 10 mm (fig. 7 - 12). Pas ndërhyrjes për implantin përshtatet i njëjti protokoll antiseptik dhe antalgjik që përdoret në ndërhyrjen e kistektomisë. Rrjedha pas operacionit rregullohet për 7 ditë nga ndërhyrja hiqen penjt. 3 muaj pas futjes së implantit kompletohet riaftësimi nëpërmjet protezës fikse të cementuar (fig. 13). Kontrollet klinike dhe radiografike vënë në dukje suksesin e terapisë së implanteve dhe mbajtjen e një trofismi të mirë qoftë tek indet e forta qoftë tek indet e buta perimplantare (fig. 14 - 18 a,b).
(Teksti vazhdon me galerinë fotografike)

Konsiderime klinike
Pas ndërhyrjes kirurgjike (heqja e kistit) dhe vënies së implantit nuk është verifikuar ndonjë komplikim qoftë afatshkurtër qoftë afatgjatë. Proçesi fiziologjik i organizimit të koagulimit mund të jetë i mjaftueshëm për të garantuar një rigjenerim spontan kockor pa qënë nevoja për materiale shtesë. Duke ju referuar rezultateve të marra, rigjenerimi spontan i kockës duket pra sistemi më ekonomik, i thjeshtë dhe fitimprurës edhe në prani të kavitetit të mbetur me përmasa të mëdha. Për riaftësimin e mëvonshëm funksional dhe estetik të zonës pa dhëmbë, në disa raste, përdorimi i implanteve që integrohen me kockën tregon një raport kosto - përfitim favorizuese në krahasim me riaftësimin e protezës tradicionale, fikse dhe e lëvizsshme.

Përktheu: Valbona Spahia