Dhimbja e dhëmbëve. Shkaqet e mundshme dhe trajtimi farmakologjik

Dhimbja e dhëmbëve ndodh zakonisht për shkak të inflamacionit të pulpës. Kjo e fundit shkaktohet nga bakteret e dhëmbëve të prishur ose mbushjet dentare të...

Dhimbja e dhëmbëve ndodh zakonisht për shkak të inflamacionit të pulpës. Kjo e fundit shkaktohet nga bakteret e dhëmbëve të prishur ose mbushjet dentare të gabuara.

Dhimbja e dhëmbëve mund të klasifikohet sipas pesë kategorive të mëposhtme:

1. Dhimbja e lehtë dhe akute, e cila zgjat pak sekonda dhe manifestohet si reagim ndaj një stimuli të ftohtë apo "të ëmbël", me shumë mundësi është pulpit i kthyeshëm.
2. Dhimbja e heshtur, e bezdisshme dhe pulsuese, e cila manifestohet në mënyrë spontane dhe si reagim ndaj stimujve termikë, me shumë mundësi është pulpit i pakthyeshëm.
3. Pulpiti i patrajtuar shkakton nekrozë të pulpës dhe dhimbja mund të lehtësohet përkohësisht. Megjithatë, inflamacioni dhe infeksioni i indeve përreth, i njohur si periodontit apikal, do të ndodhë kur produktet e degradimit të baktereve dhe pulpë largohen nga dhëmbi.
4. Abscesi apikal akut është një manifestim i zakonshëm i periodontitit apikal të patrajtuar dhe shoqërohet me ënjtje, lëvizshmëri të dhëmbëve dhe butësi të theksuar në prekje.
5. Absceset akute mund të përhapen si celulit në hapësirat e indeve të buta deri në hapësirën sublinguale (angina e Ludwig), duke shkaktuar abscese të qafës dhe mediastinit, të cilat mund të prekin rrugët e frymëmarrjes së pacientit.

Përveç kësaj, edhe dhëmbët e pjekurisë (të njohur edhe si tetat, apo molarët e tretë) janë shpesh subjekt inflamacioni, ënjtjeje dhe dhimbjeje, me raste edhe shumë intensive dhe të bezdisshme.

Shkaku kryesor i kësaj simptomatologjie është mungesa e hapësirës për daljen e tyre (e lidhur me reduktimin e përmasave të kockave të nofullës) ose me pozicionin jo normal të tyre.
Zgjedhja e analgjezikëve për trajtimin e dhimbje oro-faciale nociceptive bazohet në anamnezën e pacientit, në profilin farmakologjik të barit, në intensitetin aktual apo të parashikueshëm të dhimbjes, në koston e barit, në lehtësinë e marrjes së barit dhe në pajtueshmërinë e parashikuar të pacientit. Me fjalë të tjera, "bari që funksionon është ai që merr pacienti".

Megjithatë modelimi i dhimbjes mbetet i ndërlikuar, pasi mënyrat e sinjalizimit të dhimbjes ndikohen nga faktorë fiziologjikë dhe psikologjikë specifikë të pacientit, të tilla si gjinia, mosha, predispozitat për të pasur dhimbje, nivelet e ankthit dhe pritshmëritë e dhimbjes.

Barnat kryesore për dhimbjen e dhëmbëve përfshijnë barnat antiinflamatore jo steroide (FANS) dhe paracetamolin, Mekanizmi kryesor i veprimit të këtyre analgjezikëve është ndalimi i enzimave të ciklo-oksigjenazës (COX), përgjegjëse për formimin e prostaglandinave nga acidi arakidonik.

Pra, FANS-at duhet të jenë zgjedhja e parë për lehtësimin dhe reduktimin e dhimbjes së dhëmbëve, pasi nuk shkaktojnë efekte anësore kur merren nga një pacient. Në rastet kur ato nuk janë efikase, rekomandohet kombinimi i FANS me paracetamolin, apo me një bar tjetër me veprim qendror. Ndërsa steroidet, rezultojnë efikase në rastet e pulpitit të pakthyeshëm.