Profilaksia me antibiotikë dhe incidenca e endokarditit pas procedurave dentare invazive

Endokarditi infektiv është një sëmundje e rrallë, por e rrezikshme për jetën dhe me incidencë gjithnjë e më të lartë. Incidenca rezulton e lartë te...

Endokarditi infektiv është një sëmundje e rrallë, por e rrezikshme për jetën dhe me incidencë gjithnjë e më të lartë. Incidenca rezulton e lartë te individët me patologji kardiake bazë, të tilla si protezat e valvulave të zemrës dhe sëmundjet kardiake kongjenitale, apo te ata me patologji jo kardiake, si prania e kateterave venoze qendrore te individët me hemodializë për pamjaftueshmëri renale dhe që marrin barna në rrugë intravenoze në mënyrë kronike.

Pavarësisht trajtimit optimal, endokarditi infektiv lidhet me sëmundshmëri të lartë dhe ka një normë vdekshmërie prej 1 viti në 30-40%. Për këto arsye, është thelbësore të identifikohen strategji parandalimi efikase.

Debatet e vazhdueshme mbi efektivitetin e profilaksisë me antibiotikë për të parandaluar endokarditin infektiv pas procedurave invazive dentare vazhdojnë për shkak të mungesës së mjeteve dhe të dhënave të qëndrueshme, si dhe për shkak të mungesës së studimeve klinike të randomizuara cilësore. Në këtë kontekst, nevojitet një analizë e plotë e evidencave ekzistuese në lidhje me të.

Në një analizë sistematike, të publikuar në JAMA Cardiology, autorët kanë analizuar sistematikisht evidencat ekzistuese mbi lidhjen ndërmjet profilaksisë me antibiotikë dhe endokarditit infektiv pas procedurave dentare invazive.

U përzgjodhën të gjitha studimet që kishin të bënin me lidhjen ndërmjet profilaksisë me antibiotikë dhe infeksionet e endokarditit pas procedurave dentare invazive, ose studimet që lidheshin me analizën e tendencave të kohëzgjatjes të infeksioneve.

Të dhënat u nxorrën nga vëzhgues të pavarur. Një rrezik relativ (RR) agregat për zhvillimin e endokarditit infektiv pas procedurave dentare invazive në individë që merrnin profilaksi me antibiotikë, krahasuar me ata që nuk trajtoheshin me të, u përllogarit përmes një metaanalize me efekte rastësore.

Nga 11.217 regjistrime të identifikuara fillimisht, 30 studime u përfshinë në analizën përfundimtare. Nga këta të fundit, 8 (të përbërë nga 12 nën-studime) ishin raste kontrolli/të kryqëzuara, ose studime grupi, apo një sërë rastesh të auto-kontrolluara, ndërsa 22 ishin studime mbi tendencat e kohëzgjatjes. Të gjitha këto rezultuan cilësore.

Në bazë të metaanalizës, profilaksia me antibiotikë rezultoi se lidhej me rrezik shumë më të ulët për endokardit infektiv pas procedurave dentare invazive te individët më të rrezikuar. Në 19 nga 22 studime mbi tendencat e kohëzgjatjes është kryer një analizë formale para-post: 9 nuk kanë pësuar ndryshime të dukshme, përsa i përket incidencës së endokarditit infektiv, 7 treguan një rritje të dukshme për popullatën e përfshirë, apo nën popullatat (individë me rrezik të lartë dhe mesatar, endokardit infektiv nga streptokoku dhe endokardit infektiv nga streptokokët e grupit viridans), ndërsa 3 shfaqën një rënie të konsiderueshme në popullsinë e përgjithshme dhe në endokarditin infektiv nga streptokoku oral.

Nga të dhënat e kësaj analize, mund të arrihet në përfundimin se përdorimi i profilaksisë me antibiotikë lidhet me një rrezik më të ulët për të zhvilluar endokardit infektiv pas procedurave dentare invazive te individët shumë të rrezikuar. Nga ana tjetër nuk është konstatuar asnjë lidhje ndërmjet individëve me rrezik të ulët/të panjohur dhe nuk ka të dhëna të mjaftueshme për mbështetjen e çfarëdolloj përfitimi që sjell profilaksia me antibiotikë te individët me rrezik mesatar për endokardit bakterial.