Strategjitë adezive në krahasim. Cila është më e mira?

Sistemet adezive ekzistuese që përdoren për qëllime restauruese për substratet dentare klasifikohen në etch-and-rinse dhe self-etch.

Fillimisht u konceptuar një protokoll me tre hapa etch-and-rinse ku adezivët aplikoheshin pas gravimit të plotë të substrateve dentare me acid fosforik. Që atëherë, janë propozuar sisteme vetë-gdhendjeje me dy hapa dhe teknikat e thjeshtuara të vetë-gdhendjes me një hap janë prezantuar së fundmi si një alternativë me kosto efektive ndaj adezivëve etch-and rinse, duke pasur si qëllim kryesor thjeshtimin e procedurave operative.

Materialet e vetë-gdhëndjes përbëhen nga monomerë hidrofilë dhe hidrofobikë, iniciatorë të polimerizimit, tretës, stabilizues dhe grimca mbushëse, dhe nganjëherë monomerë me grupe acide që funksionojnë si kondicionues për demineralizimin e sipërfaqësor dhe agjentët primer, si monomerët e rrëshirës, që depërtojnë në substrate.

Krahasuar me strategjitë e gdhëndjes dhe shpëlarjes, adezivët vetë-gdhëndës kanë si avantazh lehtësinë në përdorim, procedurat relativisht më të shpejta të aplikimit dhe janë më pak të varur nga operatori.

Megjithatë, për shkak se përbërësit hidrofilë dhe hidrofobikë janë përzier së bashku, disavantazhet kryesore të adezivëve self-etch përfshijnë nanulje dhe forcë të pamjaftueshme të lidhjes me smaltin; prandaj, gravura selektive e smaltit para aplikimit të adezivëve vetë-gdhëndës është konsideruar si një hap i veçantë.

Tipologjia e kërkimit dhe modaliteti i analizës

Në një metaanalizë të botuar në "Journal of Prosthodontics Research", autorët kanë hetuar efikasitetin e protokolleve adezive etch-and-rinse, ato të bazuara në gravimin selektiv të smaltit dhe vetë-gërvishtjen duke i ndjekur për më shumë se 12 muaj.

U zgjodhën provat e kontrolluara me përzgjedhje rastësore (RCT) të publikuara në periudhën 1998-2022 që krahasonin ngjyrosjen margjinale, përshtatjen margjinale, mbajtjen dhe frakturat, ndjeshmërinë postoperative dhe përsëritjen e kariesit gjatë 12 muajve pas ndërhyrjes kirurgjikale.

Performanca e secilit protokoll adeziv u përcaktua nëpërmjet një metaanalize.

Rezultatet

Nga 981 artikuj të identifikuar fillimisht, 16 RCT iu nënshtruan nxjerrjes së të dhënave. Nga këta, 674 pacientë me 2816 restaurime u përfshinë në metaanalizën përfundimtare.

Rreziku i përgjithshëm i çngjyrosjes margjinale pas vetë-gdhëndjes ishte dukshëm më i lartë se pas strategjisë së adezivëve etch-and-rinse për mbi 12, 24 dhe 36 muaj dhe në varësi të kohës.

Përshtatja e dobët margjinale dhe shfaqja e frakturave pas vetë-gërvishtjes ishin dukshëm më të larta se pas strategjisë së gdhendjes dhe shpëlarjes, me norma të pafavorshme të mbajtjes, frakturave dhe lezioneve cervikale jo-karioze duke u rritur në një mënyrë të varur nga koha.

Rreziqet e kombinuara të çngjyrosjes margjinale, përshtatjes së dobët margjinale, mbajtjes dhe frakturave ishin të ngjashme midis protokolleve të gravimit dhe shpëlarjes dhe gdhendjes selektive të smaltit.

Hipersensitiviteti pas operacionit dhe përsëritja e kariesit nuk ishin dukshëm të ndryshme midis protokolleve të lidhjes etch-and-rinse dhe atyre të bazuara në gravurë selektive të smaltit dhe vetë-gdhëndjes.

Konkluzionet

Nga të dhënat e këtij rishikimi, të cilat duhet të konfirmohen në studime dhe rishikime të tjera të ngjashme, mund të konkludohet se për një ndjekje prej më shumë se 12 muajsh, rezultatet estetike dhe funksionale të restaurimeve përfunduan me një etch-and-rinse. Protokollet ngjitëse janë më të larta se ato të marra me një strategji të vetë-gdhendjes pa gravurë selektive të smaltit.

Megjithatë, gravura selektive e smaltit rekomandohet për sistemet e vetë-gdhendjes. Përgjigjet biologjike janë të ngjashme për të tre strategjitë e adezionit.

Për më shumë informacion:

Kevin Sheng-Kai Ma, Li-Tzu Wang, Markus B Blatz. Efficacy of adhesive strategies for restorative dentistry: a systematic review and network meta-analysis of double-blind randomized controlled trials over 12 months of follow-up. J Prosthodont Res gennaio 2023;67(1):35-44.