Vendosja e implanteve pas ekstraksioneve për shkak të traumave dentare

Pas ekstraksioneve për shkak të traumave dentare, muri labial i nënshtrohet shkallës më të lartë të resorbimit dhe vetë natyra e ndikimit mund të shkaktojë trauma të mëtejshme në kockën alveolare dhe indin e butë, duke rezultuar në atrofi të kockave horizontale dhe vertikale jo të papërfillshme.

Prandaj, përpara vendosjes së implantit, mund të indikohet kryerja e një trajtimi për zmadhimin/trashjen e indeve të buta për të kompensuar resorbimin e theksuar të kockës dhe indin mbresë që mund të zhvillohet pas lezionit të traumës dentare.

Vendosja e menjëhershme e implantit në vendet e ekstraksioneve mund të ofrojë shumë përparësi, ku kryesoret janë numri më i vogël i ndërhyrjeve kirurgjikale që duhen ndërmarrë, reduktimi i kohës së përgjithshme të trajtimit dhe mirëmbajtja e indeve të buta.

Megjithëse në teori vendosja e menjëhershme mund të parandalojë resorbimin e indit të fortë oral që mund të pasojë ekstraksionin e dhëmbit, studimet e literaturës kanë demonstruar se ndryshimet në morfologjinë e kreshtës alveolare mund të ndodhin ende pavarësisht protokolleve të vendosjes.

Tipologjia e kërkimit dhe modaliteti i analizës

Në një studim retrospektiv të botuar në "British Dental Journal", autorët kanë vlerësuar rezultatet klinike të implanteve të vendosura menjëherë në vendet e ekstraksioneve në maksilën e përparme pas traumës dentare.

Në studim u përfshinë 60 pacientë, të paktën 19 vjeç, të shëndetshëm dhe pa sëmundje orale dhe periodontale.

Pas një protokolli ngarkimi të vonuar, implantet u rivendosën me kurora ose ura përfundimtare të vetme.
Implantet e menjëhershme u lanë të shërohen për katër muaj, dhe më pas u kontrollua qëndrueshmëria e tyre me sondë dhe presion të lehtë dixhital, pa anestezi lokale, nëse pacienti i kishte mbajtur indet gengivale të pastra, të shëndetshme dhe pa inflamacion.

Nëse kishte një rritje të tepërt të gengivës që kishte shkuar për të mbuluar abutmentin shërues, kjo hiqej me anestezi lokale përpara se të merrej mbresa për pajisjen protetike.

Gjatë ndjekjes, u regjistruan mbijetesa e implantit dhe protezës, ndërlikimet dhe shëndeti periodontal.

Rezultatet

Shtatëdhjetë implante u vendosën në maksilën e përparme. U raportuan tre dështime, me një shkallë mbijetese prej 95.7% gjatë një periudhe trevjeçare pasuese. Nuk u ndërmor asnjë transplant kockor shtesë dhe mbijetesa protetike e regjistruar ishte 100%, me rezultate të favorshme periodontale të arritura në përgjithësi.

Konkluzionet

Nga të dhënat e këtij studimi, të cilat duhet të konfirmohen edhe në punime të tjera të ngjashme, mund të konkludohet se implantet e vendosura menjëherë në vendet e ekstraksionit pas një traume dentare përbëjnë një strategji të parashikueshme trajtimi, duke paraqitur norma të larta mbijetese të implantit në 3 vitet pasardhës.

Implikimet klinike

Protokolli aktual ofron shumë përparësi në lidhje me reduktimin e kohës kirurgjikale dhe shërimin e indeve të buta. Nevojiten më shumë studime krahasuese afatgjata për të përfshirë një analizë më të detajuar të humbjes margjinale të kockës dhe rezultateve kozmetike për të vërtetuar këtë qasje.

Për më shumë informacion:

Murtaza Hirani, Zahra Moshtofar, Maria Devine, George Paolinelis, Serpil Djemal. Survival of immediate implants replacing traumatised teeth in the anterior maxilla. Br Dent J 2023 Febbraio 3. doi:10.1038/s41415-023-5504-7.