Matja e defekteve kockore peri-implantare rreth implanteve prej zirkoni

Zirkoni është një material që kohët e fundit ka fituar vëmendje edhe në implantologji falë ngjyrës së tij më estetike se titaniumi dhe avantazhit të tij të mundshëm biologjik.

Ndërsa demonstron ngjitje të kënaqshme dhe osteointegrim të indeve të buta, zirkoni tregon një kolonizim bakterial in vivo dukshëm më të ulët se titani, duke dhënë shpresë për një reduktim të incidencës së patologjive peri-implantare.

Për më tepër, falë kohërave të mira paraprake të mbijetesës të raportuara në literaturë dhe vetive të tij të favorshme mekanike dhe hipoalergjike, oksidi i zirkonit mund të shohë rritjen e përdorimit të tij në të ardhmen.

Aktualisht, për fat të keq, peri-implantiti rreth implanteve të zirkonit dhe titanit është ende një ndërlikim i zakonshëm dhe serioz, për të cilin nevojiten të dhëna klinike të sakta dhe të besueshme, të arritshme përmes diagnostikimeve të bazuara në imazhe për diagnozën e hershme, klasifikimin dhe monitorimin e saktë.

Imazhi dentar përdoret zakonisht në rutinën klinike si një shtesë e ekzaminimit klinik dhe përfaqësohet kryesisht nga radiografia intraorale (IR). Megjithatë, IR nuk arrin të vlerësojë drejtimet bukolinguale dhe vendet mbizotëruese të përhapjes së sëmundjes: rrjedhimisht, IR është treguar se nënvlerëson humbjen aktuale të kockave peri-implantare.

Përdorimi i tomografisë kompjuterike me rreze konike tredimensionale (3D) (CBCT) e trajton këtë çështje duke lejuar vlerësimin e të gjitha anëve të implantit. Aplikimi i tij, megjithatë, ka kufizimin kryesor të ofrimit të ekspozimit të lartë ndaj rrezatimit dhe për vlerësimin e kockave peri-implantare rreth implanteve të zirkonit mund të kufizohet rëndë për shkak të ngarkesës së rritur të artefakteve në krahasim me implantet e titanit.

Në të kundërt, imazhi i rezonancës magnetike së optimizuar dentare (dMRI) përfaqëson një modalitet imazherie jojonizues dhe megjithëse nuk është në gjendje të imazhojë kockat dhe indet e dhëmbëve, për shkak të përmbajtjes së tyre të ulët të ujit që mundëson sinjale, është shumë i ndjeshëm ndaj ndryshimeve inflamatore dhe ndryshimeve të tjera që rritja e fraksionit lokal të ujit. Për më tepër, duke qenë pa rrezatim dhe si rrjedhim i disponueshëm për administrim të përsëritur, dMRI-ja mund të ofrojë avantazhe shtesë në zbulimin e ndryshimeve delikate të indeve, përndryshe nuk janë të dukshme në modalitetet e imazhit me rreze X.
dMRI-ja gjithashtu është raportuar tashmë të jetë veçanërisht e përshtatshme për imazhin e ndryshimeve të kockave rreth implanteve të zirkonisë për shkak të një numri shumë të kufizuar të artefakteve imazherike.

Rrjedhimisht, rezultatet e para premtuese për zbulimin e humbjes së kockës në peri-implantit rreth implanteve të zirkonisë janë raportuar ex vivo duke përdorur dMRI.

Tipologjia e kërkimit dhe modaliteti i analizës

Në një studim laboratorik të publikuar në Journal of Dentistry, autorët kanë përcaktuar besueshmërinë dhe saktësinë e radiografisë intraorale (IR), tomografisë kompjuterike me rreze konike (CBCT) dhe imazhit të rezonancës magnetike dentare (dMRI) në matjen e defekte kockore peri-implantare rreth implanteve të vetme të zirkonit.

Njëzet e katër implante të oksidit të zirkonit u vendosën në brinjë gjedhi me defekte peri-implantare të madhësive dhe morfologjive të ndryshme. Shtrirja e vërtetë e defektit u mat pa implant me CBCT. Defektet u matën dy herë nga tre ekspertë duke përdorur IR-në, CBCT-në dhe dMRI-ja me implantin e vendosur.
Besueshmëria u vlerësua nga koeficienti ICC, saktësia nga testi i Friedman dhe testi post-hoc i Tukey.

Rezultatet

Besueshmëria e krahasueshme brenda dhe ndërekzaminuese u vu re te të gjitha metodat e imazherisë (gama intra-/ndër-vlerësuese-CC për IR; CBCT; dMRI: 0,81-0,91/0, 79; 0,87-0,97/0,96; 0,87- 0,95/0,94).

Saktësia ishte përgjithësisht e lartë, me gabime mesatare më pak se 1 mm në të gjitha drejtimet. Megjithatë, matja e thellësisë së defektit në drejtimin mesiodistal ishte dukshëm më e saktë me dMRI (0,65 ± 0,38 mm) sesa IR (2,71 ± 1,91 mm) dhe CBCT (1,98 ± 1, 97 mm).

Konkluzionet

Nga të dhënat e këtij studimi, të cilat duhet të konfirmohen në studime të tjera të ngjashme in vitro dhe klinike, mund të konkludohet se defektet e kockave rreth implanteve të zirkonisë mund të maten me besueshmëri me anë të IR/CBCT/dMRI në drejtim meziodistal.

Për më tepër, CBCT-ja dhe dMRI-ja lejojnë vlerësimin bukolingual. dMRI-ja siguron saktësi të krahasueshme në të gjitha drejtimet e thellësisë së defektit, përveç mesiodistalit, ku ajo tejkalon IR-në dhe CBCT-në.

Implikimet klinike

Peri-implantiti është një ndërlikim i zakonshëm në implantologji. Besueshmëria dhe saktësia e lartë diagnostike janë thelbësore për diagnostikimin e hershëm, planifikimin dhe monitorimin e trajtimit. Deri më tani, nuk ka të dhëna të mjaftueshme për implantet e zirkonisë.

Sipas rezultateve të studimit aktual, IR-ja mund të rekomandohet si imazh fillestar dhe dMRI-ja e re duket të jetë një shtesë premtuese.

Për më shumë informacion:

Nikolai Miotk, Franz Sebastian Schwindling, Moussa Zidan, Alexander Juerchott, Peter Rammelsberg, Zahra Hosseini, Mathias Nittka, Sabine Heiland, Martin Bendszus, Tim Hilgenfeld. Reliability and accuracy of intraoral radiography, Cone Beam CT, and Dental MRI for evaluation of peri-implant bone lesions at zirconia implants − an ex vivo feasibility study. J Dent (2023), doi: https://doi.org/10.1016/j.jdent.2023.104422.