Ekstrakti i akmelës. Efektiv për trajtimin e dhimbjeve të dhëmbëve dhe stomatitit

Acmella oleracea është një bimë barishtore e familjes Asteraceae e njohur thjesht për përdorimin e saj dekorativ. Megjithatë, kërkimet moderne shkencore kanë zbuluar disa veti interesante. Njihet nder të tjera si: butoni Sichuan ose bima e dhimbjes së dhëmbëve. Emri i fundit nxjerr në pah përdorimin e saj në mjekësinë tradicionale, ku pikërisht zierja e pjesëve të ndryshme të bimës përdoret për trajtimin e dhimbjeve të dhëmbëve dhe stomatiteve. Këto efekte duket se vijnë për shkak të pranisë së substancave që kanë një pjesë N-izobutilamine si spilantoli (i cili gjithashtu ka shfaqur një efekt sialagogues).

Qetësues kundër dhimbjeve për sëmundjet e zgavrës së gojës

Kjo substancë përthithet transdermalisht përmes mukozës bukale dhe është e aftë të aktivizojë Trpa1, kjo mund të shpjegojë pse është e aftë të gjenerojë një ndjesi të lagësht të gojës, edhe kur përdoret si parfum dhe mund të sugjerojë një përdorim të mundshëm si qetësues dhimbjesh për patologjitë orale. Në një studim brazilian të vitit 2016, ekstrakti i akmelës u përfshi në një xhel hidroksietilcelulozë dhe u testua për efektin e tij antinociceptiv dhe shërues in vivo. Në krahasim me një bar anestetik të përdorur gjerësisht, xheli arriti një efekt analgjezik prej 83 minutash më të gjatë. Analizat histopatologjike kanë treguar gjithashtu një rritje të sintezës së kolagjenit dhe një trashje të epidermës. Ky efekt është zhvilluar më tej deri në pikën e vlerësimit të përdorimit të tij ekskluzivisht në një xhel mukoadeziv për anestezi lokale të zgavrës së gojës.

Akmela, projektuar për përdorime të tjera

Ekstraktet hidroalkoolike të akmelës të marra me macerim janë formuluar në përqendrime prej 10 ose 20%. Është e rëndësishme të theksohet se si autorët theksojnë rëndësinë e përmbajtjes së spilantolos për të theksuar rolin e saj kryesor në veprimtarinë e bimës. Në këtë kuptim, trajtimi të cilit i nënshtrohet bima duket i rëndësishëm: formulimi më efektiv doli të ishte ai 10% nëse bima do të ishte trajtuar paraprakisht me karbon aktiv. Efikasiteti antinociceptiv i bimës është studiuar gjithashtu me sukses në një model miu të inflamacionit të nervit shiatik. Me këtë eksperiment ishte gjithashtu e mundur të vëzhgohej se si mund të gjendet efekti në bllokimin e aktivizimit të sinjalit nociceptiv të induktuar nga kapsaicina dhe për rrjedhojë në receptorin Trpa1. Aktualisht ato janë studime paraprake ose in vivo, por ato paralajmërojnë një përdorim të mundshëm të kësaj bime, duke pasur parasysh edhe ato pak efekte anësore të raportuara në këto studime.