Krahasim i teknikave të ndryshme spliting në gjurmët implantare

Trajtimi me implant dentar është kthyer në një komponent thelbësor në stomatologjinë bashkëkohore dhe saktësia e procedurave protetike në këtë fushë mund të luajë një rol të rëndësishëm në suksesin e përgjithshëm afatgjatë.

Forcat e parregullta dhe të çekuilibruara për shkak të mungesës së përshtatjes së protezës mund të çojnë në komplikime biologjike (humbje kockore peri-implantare), mekanike (prishje ose frakturë të materialit ose strukturës së veshjes) dhe teknikave (thyerje ose lirim të vidës dhe frakturë të implantit).

Faza fillestare vendimtare në realizimin e protezës është gjurma, e cila për arsyet e renditura më lart duhet të jetë sa më e saktë.

Disa studime të literaturës kanë treguar se splinting i transferimeve të implantit rrit saktësinë e gjurmës, megjithatë, nuk ka konsensus në literaturën shkencore se cili material dhe teknikë janë më të përshtatshmet për transferimin e splinting ose komponentëve të tjerë protetikë.

Tipologjia e kërkimit dhe modaliteti i analizës

Në një studim të fundit, që do të publikohet së shpejti në Journal of Dentistry, autorët kanë vlerësuar faktorin kohë në stabilitetin dimensional të strategjive të ndryshme të implanteve të përdorura në rrjedhën konvencionale dhe dixhitale të punës.

Dhjetë palë implante analogë u fiksuan në një shufër çeliku inox.

U vlerësuan tetë strategji splinting (n=10):
1. splinting me suva me impresion tip I (PLA);
2. splinting me rrëshirë akrilike vetë-kuruese, me teknikën e prerjes dhe ribashkimit (PTR);
3. splinting me rrëshirë akrilike të lehtësuar, duke përdorur teknikën e prerjes dhe ribashkimit (ILC);
4. splinting me rrëshirë akrilike të lehtësuar pa prerje dhe ribashkim (ILN);
5. splinting me material për regjistrimin e pickimit VPS (SBR);
6. splinting me material për regjistrimin e pickimit bis-akrilik (LXB);
7. splinting me rrëshirë kompozite bis-akrilike (PTP);
8. splinting me printim 3D (3DP).

Për secilin grup, gjurma e pozicionit të transfertave u skanua me një skaner laboratorik në kohë të ndryshme:
me transferta jo të splintuara (koha bazale);

2 orë pas splinting;
24 orë pas splinting.

Matja dhe krahasimi i distancës, distanca vertikale, devijimet e këndit të rrotullimit midis mbulesave gjurmës u bë nëpërmjet një softueri.

Rezultatet

Të gjitha llojet e materialeve treguan devijime dimensionale. Pas 2 orësh splinting devijimi më i ulët i distancës u regjistrua në grupin PTR (15,4 ± 6,15μm), devijimi vertikal më i ulët në grupin ILC (19,2 ± 27,37μm), devijimi këndor më i ulëti në grupin ILC (0,08 ± 0,1°), rrotullimi më i ulët në grupin LXB (0,2 ± 0,24°).

Duke krahasuar rezultatet 2 dhe 24 orë pas lidhjes së ballafaqimeve të gjurmës, ndryshime statistikisht domethënëse në distancë u regjistruan në PLA (-5,6±5,95µm), PTR (5,5±7,01µm), ILN (19,2±14,26µm), PTP (23,8±12,55µm).

Konkluzionet

Nga të dhënat e këtij studimi, të cilat duhet të vërtetohen edhe në punime të tjera të ngjashme, mund të konstatohet se saktësia më e mirë dimensionale është vërejtur në grupin në të cilin është kryer splinting me rrëshirë akrilike të lehtësuar, me teknikën e prerjes dhe ribashkimit ( ILC), pasuar nga grupi në të cilin splinting është kryer me rrëshirë akrilike vetë-kuruese, me teknikën e prerjes dhe ribashkimit (PTR) dhe në splinting e printuar 3D (3DP).

Implikimet klinike

Zgjedhja e saktë e teknikës së splinting dhe koha e kurimit mund të rrisë saktësinë e gjurmës konvencionale ose dixhitale.

Teknikat e fiksimit të materialit të ngurtë, kurimi i duhur dhe kompensimi i tkurrjes së materialit prodhojnë rezultatet më të mira.

Për më shumë informacion:

Rutkunas V, Bilius V, Simonaitis T, Auskalnis L, Jurgilevicius J, Akulauskas M. The effect of different implant impression splinting techniques and time on the dimensional accuracy: an in vitro study. J Dent 2022;doi: https://doi.org/10.1016/j.jdent.2022.104267.