Profili inflamator i pacientëve me sëmundje kardiovaskulare që vuajnë nga peri-implantiti

Sëmundjet kardiovaskulare (CVD), shkaku kryesor i vdekshmërisë në mbarë botën, është një term i përgjithshëm që përshkruan një sërë sëmundjesh klinike të zemrës dhe të qarkullimit të gjakut.

"Sëmundja totale kardiovaskulare" siç është emërtuar nga Shoqata Amerikane e Zemrës (AHA) përfshin sëmundjet koronare (CHD), insuficiencën kardiake, iktusin dhe hipertensionin, shfaqet me një prevalencë prej rreth 48% te të rriturit.

Ekzistojnë disa studime në literaturë që mbështesin lidhjen e pavarur ndërmjet infeksionit kronik oral dhe sëmundjeve të ndryshme kronike jo të transmetueshme, duke përfshirë edhe CVD-të.

Tipologjia e kërkimit dhe modaliteti i analizës

Në një studim të botuar së fundmi në Journal of Periodontology, autorët studiuan profilet e citokinës pro-inflamatore te pacientët me ose pa sëmundje kardiovaskulare (CVD) dhe me ose pa peri-implantit.Serumi, lëngu krevikular peri-implantar (PICF) dhe lëngu krevikular gengival (GCF) u mblodhën nga pacientët me (n=82) ose pa (n=46) CVD në vendin më të rëndë të peri-implantitit, duke përfshirë edhe vendet me periodontit.

U analizuan molekulat proinflamatore ndër të cilat: proteina C-reaktive shumë e ndjeshme (hsCRP), fibrinogjeni, interleukin-1 beta (IL-1β), IL-6, faktori i nekrozës së tumorit plazmatik-alfa (TNF-α), matrica metallo-proteinazë 8 (MMP-8). ), osteoprotegerina (OPG), faktori i rritjes endoteliale vaskulare (VEGF), IL-17, IL-8, inhibitori indor i metalloproteinazës-2 (TIMP-2), mieloperoksidaza (MPO) dhe prostaglandina E2 (PGE2).

Për të bërë krahasimin e grupeve u përdor testi Krunskal-Wallis. Kapaciteti diagnostik i secilit bioshënjues u vlerësua duke përdorur testin chi-squared dhe analizën ROC.

Rezultatet

IL-1β, TNF-α dhe fibrinogjeni i serumit ishin dukshëm më të larta te pacientët me sëmundje kardiovaskulare sesa te ata pa këto sëmundje. Fibrinogjeni në serum tregoi tendencë për përqendrim më të lartë te pacientët me humbje kockore radiografike (RBL) ≥2 mm (P = 0.08).

TNF-α në lëngun krevikular peri-implant PICF tregoi një nivel dukshëm më të lartë të zbulimit te pacientët me CVD dhe kjo përkoi me inflamacion lokal peri-implantar. Për më tepër, MMP8 në PICF ishte dukshëm më i lartë në vendet me humbje kockore radiografike RBL ≥2 mm sesa në zonat me implante të shëndetshme, ndërsa IL-1β, IL-8, MMP-8 dhe TIMP-2 ishin parashikues të rënësishëm për sëmundjen peri-implantare.

TNF-α i mbledhur në lëngun krevikular gengival nga pacientët me periodontit u shoqërua ndjeshëm me rastet e CVD-ve.

Konkluzionet

Nga të dhënat e këtij studimi, të cilat duhet të konfirmohen edhe në punime të tjera të ngjashme, mund të konkludohet se rritja e shprehjes së citokinave proinflamatore lokale dhe sistemike të gjetura në këtë studim mbështet lidhjen e mundshme midis peri-implantitit kronik me ashpërsi në rritje dhe CVD-ve. Megjithatë, provat përfundimtare janë të dobëta.

Implikimet klinike

Ky studim nënvizon rëndësinë e mirëmbajtjes së implanteve për të kontrolluar ose ulur inflamacionin brenda indeve të buta peri-implantare që në fazën fillestare të sëmundjes dhe për të shmangur rrezikun e rritjes së ngarkesës inflamatore sistemike.

Studimet e ardhshme gjatësore të ndërmjetësve të rëndësishëm pro-inflamatorë sistematikë dhe lokalë - në veçanti fibrinogjeni, TNF-α, MMP-8, IL-1β dhe IL-6 - me popullata më të mëdha pacientësh dhe me kontroll me shumë variabla janë të nevojshme për të kuptuar dhe konfirmuar lidhjen inflamatore ndërmjet CVD-ve dhe peri-implantitit edhe në lidhje me ashpërsinë e sëmundjes.

Për më shumë informacion:

I-Ching Wang, Jim V. Sugai, Jad Majzoub, Jeffery Johnston, William V. Giannobile, Hom-Lay Wang. Pro-inflammatory profiles in cardiovascular disease patients with peri-implantitis. J Periodontol giugno 2022;93(6):824-36.