Lezioni palatal difuz në ngjyrë të kaltër. Diagnoza diferenciale (vijim)

Nga Lara Figini

Melanoakantoma orale (MA)
MA është një lezion i rrallë, beninj, i hiperpigmentuar i epitelit ose mukozës së lëkurës. Edhe pse AD-të që ndodhin në lëkurë konsiderohen variante të keratozës seborrheike, etiologjia e Alzheimerit oral ende nuk është kuptuar plotësisht. Është teorizuar të përfaqësojë një proces reaktiv dytësor ndaj burimeve lokale të traumës ose acarimit, të tilla si kafshimet e zakonshme të faqeve. Sëmundja e Alzheimerit oral më së shpeshti shfaqet në mukozën bukale.

Lezionet manifestohen si një njollë mukozale me rritje të shpejtë, kafe në të zezë, që mund të zgjerohet në disa centimetra në madhësi. Pacientët janë shpesh asimptomatikë, por herë pas here raportojnë kruajtje në lidhje me dëmtimin. Për shkak të rritjes së shpejtë të këtij lezioni, zakonisht ekziston një dyshim i lartë klinik për një proces malinj, siç është melanoma, dhe një biopsi është rutinë për të konfirmuar diagnozën.

Ekzaminimi histologjik i sëmundjes orale të Alzheimerit zbulon praninë e melanociteve të holla dendritike të shpërndara në epitelin sipërfaqësor.

Alzheimeri oral është një entitet beninj dhe nuk nevojitet trajtim pas diagnostikimit, kjo në mënyrë spontane regresohet pas biopsisë.

Sëmundja e Addison-it
Sëmundja e Addison-it është një gjendje e pamjaftueshmërisë primare të veshkave që rezulton nga shkatërrimi i korteksit adrenal ose nga një tumor ose nga një proces autoimun. Meqenëse korteksi i veshkave është përgjegjës për prodhimin e kortizolit, pacientët me sëmundjen e Addison-it kanë ulur nivelet e kortizolit.

Në sëmundjen e Addison-it, mungesa e kortizolit çon në një rritje të prodhimit të hormonit adrenokortikotrop nga hipofiza e përparme dhe kjo stimulon melanocitet (nëpërmjet receptorit të hormonit stimulues të melanociteve), duke rezultuar në hiperpigmentim të lëkurës dhe mukozave.

Pacientët me sëmundjen e Addison-it kanë zona multifokale të pigmentimit të melaninës (kafe) në mukozën e gojës. Vendet më të prekura janë mishrat e dhëmbëve, mukoza bukale, qiellza dhe gjuha.

Përveç pigmentimit oral, pacientët me sëmundjen e Addison-it përjetojnë lodhje dhe dëshirë për kripë për shkak të niveleve të reduktuara të prodhimit të kortizolit.
Diagnoza e sëmundjes Addison zakonisht konfirmohet nga testet laboratorike të niveleve të hormoneve të kortizolit dhe adrenokortikotropik.

Konkluzione

Kur dentisti përballet me një lezion të pigmentuar të kaltërosh në qiell, ai duhet të jetë në gjendje të dijë të gjitha diagnozat e mundshme diferenciale dhe të dijë të lëvizë. Në rastet kur diagnoza klinike mbetet e pasigurt, biopsia mbetet një mjet i dobishëm për të dalluar DRMP-në nga proceset e tjera beninje dhe malinje melanocitare.

DRMP, si rasti i përshkruar më sipër, mund të shkaktohet nga një sërë ilaçesh dhe mund të ketë manifestime klinike po aq të ndryshme.

Një histori e saktë mjekësore është një komponent thelbësor i vlerësimit të pacientit dhe mund të ndihmojë për të hedhur dritë mbi etiologjitë e mundshme të lezioneve të pigmentuara që gjenden në praktikën klinike. Imatinib, në veçanti, përfaqëson një ilaç që dokumenton njollat karakteristike blu-gri që prekin kryesisht mukozën e qiellzës.

Njohja me këtë manifestim oral mund t'i lejojë dentistët të bëjnë një diagnozë pa nevojën e procedurave kirurgjikale invazive si biopsia e indeve.

Për më shumë informacion:

Dani Stanbouly, Austin J. Shackelford, Scott M. Peters. Diffuse palatal pigmentation. J Am Dent Assoc 2021 dicembre;152(12):1054-7.