Ekzaminimi dhe monitorimi i periodontitit përmes analizës së nivelit të proteinave në pështymë

Nga Lara Figini

Periodontiti është një sëmundje kronike shumë e përhapur, e karakterizuar nga inflamacioni i indeve mbështetëse të dhëmbit të shkaktuar nga mikrobiota dhe gjithashtu mund të çojë, nëse neglizhohet, në humbjen e dhëmbëve si dhe të kontribuojë në ngarkesën inflamatore sistemike.

Në rastet e periodontitit, qelizat imune infiltrojnë indet periodontale duke prodhuar përqendrime të larta të citokinave dhe enzimave proteolitike, të tilla si metaloproteinaza matricore (MMP), të cilat ndërmjetësojnë dëmtimin e indeve që çojnë në humbje të funksionit dhe sëmundje klinike.

Midis qelizave imune, qelizat mieloide, të cilat prodhojnë enzima që dëmtojnë integritetin e mukozës së gojës dhe ndërmjetësojnë resorbimin e kockave alveolare, luajnë një rol të rëndësishëm në patogjenezën e periodontitit.

Prandaj, molekulat që reflektojnë qelizat mieloide janë biomarkues të mundshëm për shqyrtimin e periodontitit dhe për vlerësimin e përgjigjes ndaj terapisë.

Tipologjia e kërkimit dhe modaliteti i analizës

Në një studim klinik, të botuar në Journal of Clinical Periodontology, autorët vlerësuan nivelet e pështymës së shënuesve mieloide që lidhen me sëmundjen periodontale dhe kapacitetin e tyre të mundshëm të depistimit, si dhe efektet e trajtimit periodontal mbi këta shënues në pacientët me periodontitit.
U rekrutuan pjesëmarrës me periodontium të shëndetshëm (n = 60) dhe me gingivit (n = 63) dhe periodontit (n = 72).

Pacientët me periodontitit morën trajtim jo-kirurgjikal dhe u riekzaminuan pas 3 dhe 6 muajsh. Pështyma e pastimuluar u mblodh në kohën fillestare 0 dhe në 1, 3 dhe 6 muaj pas terapive periodontale.
Nivelet e faktorit-1 (CSF-1), interleukinës-34 (IL-34), S100A8 / A9, S100A12, faktorit të rritjes së hepatociteve (HGF), IL-1β dhe matricës metalloproteinazë-8 (MMP-8) u analizuan me anë të analizave imunologjike.

Rezultate

CSF-1, S100A8 / A9, S100A12, IL-1β, MMP-8 dhe HGF ishin dukshëm më të larta në pështymën e pacientëve me periodontitit dhe gengivit sesa në subjektet e shëndetshme. IL-34 ishte dukshëm më i ulët te pacientët me periodontit sesa tek individët e shëndetshëm dhe ata me gengivit.
IL-34 u rrit ndjeshëm 3 muaj pas trajtimit, ndërsa IL-1β dhe MMP-8 u ulën 1 muaj pas terapisë. Më pas, pacientët u ndanë në subjekte me periodontit të nivelit të lartë dhe të ulët S100A8 / A9, dhe subjektet me nivele të larta kishin më shumë gjakderdhje, xhepa më të thellë dhe S100A12 më të lartë.

Konkluzione

Nga të dhënat e këtij studimi, të cilat duhen konfirmuar edhe në studime të tjera të ngjashme, mund të konkludohet se nivelet e pështymës së markerëve mieloide janë të ndryshuara në periodontitit dhe modulohen pjesërisht nga trajtimi periodontal. Matja e S100A8 / A9 në pështymë mund të identifikojë grupe të veçanta pacientësh me periodontit (të nivelit të lartë dhe të ulët).

Implikimet klinike

Qelizat mieloide janë thelbësore për procesin inflamator në periodontitis. Prandaj, matja e molekulave që pasqyrojnë funksionet e tyre në pështymë ka potencialin për të përmirësuar kontrollin dhe monitorimin e inflamacionit periodontal.

Matja e shënuesve mieloid në pështymë mund të jetë e dobishme në vlerësimin e sëmundjes periodontale. Vlerësimi i S100A8 / A9 në pështymë mund të ndihmojë në identifikimin e grupeve të veçanta të pacientëve me periodontitis, duke ndihmuar potencialisht monitorimin dhe trajtimin e pacientit.

Për më shumë informacion:

Ronaldo Lira-Junior, Susan M. Bissett, Philip M. Preshaw, John J. Taylor, Elisabeth A. Boström. Levels of myeloid-related proteins in saliva for screening and monitoring of periodontal disease. J Clin Periodontol novembre 2021;48(11):1430-40.