Riparimi ose ribërja e plotë e restaurimeve me defekt: të dhëna nga një studim i dentistëve amerikanë

Në një studim, të botuar në JADA, autorët vlerësuan pranimin e riparimit të restaurimit dentar nga dentistët dhe përcaktuan variablat kryesore të riparimit në lidhje me zëvendësimin e restaurimeve me defekt.

Nga Lara Figini

"Ripërpunimi" i restaurimeve direkte përbën 50% deri në 70% të procedurave dentare të kryera. Kariesi i përsëritur, defektet margjinale, çngjyrimi, konsumimi dhe humbja e strukturës anatomike janë ndër arsyet më të zakonshme për dështimin e restaurimit.

Zëvendësimi i plotë i restaurimeve me defekt mund të çojë në acarim të pulpës dhe heqje të panevojshme të strukturës së shëndetshme të dhëmbit. Një tjetër dobësi është mundësia për të kryer një procedurë më të shtrenjtë, siç është një restaurim indirekt, për të mbrojtur dhëmbin nga komplikimet ose frakturat e mëtejshme.

Ky problem mund të shmanget duke u ofruar pacientëve alternativa më pak invazive, të tilla si riparimi i restaurimeve me defekt, mbyllja e kufijve ose rivendosja e një restaurimi. Riparimi i restaurimeve mund të jetë më pak stresues për pacientin, sepse shpesh nuk kërkon anestezi, është më pak i kushtueshëm se restaurimi total dhe më pak kërkues për sa i përket kohës.

Tipologjia e kërkimit dhe modaliteti i analizës

Në një studim, të botuar në JADA në nëntor 2021, autorët vlerësuan pranimin e riparimit të restaurimit dentar nga dentistët dhe përcaktuan variablat kryesore të riparimit në lidhje me zëvendësimin e restaurimeve me defekt.

U zhvillua një pyetësor me 15 pyetje dhe iu shpërnda në mënyrë elektronike stomatologëve anëtarë të Shoqatës Dentare Amerikane (# 785) për një periudhë 2 javore në 2019. U kryen analiza përshkruese, bivariate dhe shumëvariare.

Rezultate

Nga 387 të anketuar, 83.7% thanë se riparonin restaurimet me defekt dhe 16% thanë se i zëvendësonin gjithmonë ato.

Arsyet që i shtynë dentistët e intervistuar të hiqnin dorë nga riparimi i restaurimit ishin:
• madhësia e defektit dhe shtrirja e lezionit karioz (42%);
• përvojë negative ose dështim në të kaluarën (37.9%).

Arsyet që lidhen me pacientin dhe gjendjen e dhëmbit në fjalë të përmendura më së shpeshti për zgjedhjen e riparimit të restaurimeve ishin përkatësisht financat e kufizuara të pacientit (67%) dhe defektet margjinale jo-karioze (86%). As gjinia dhe as grupmosha nuk u shoqëruan ndjeshëm me zgjedhjen për të riparuar restaurimin.

Frekuenca e zgjedhjes për të riparuar mbushjet në vend që t'i ribëjnë plotësisht ato ishte më e lartë te dentistët pronare të studiove dentare sesa te punonjësit ose bashkëpunëtorët. Arsyeja kryesore kryesore për heqjen dorë nga riparimi i restaurimit ishte përvoja negative ose mungesa e suksesit që ndodhi në të kaluarën.

Konkluzione

Nga të dhënat e këtij studimi, të cilat duhet të vërtetohen edhe në studime të tjera të ngjashme, mund të konkludohet se riparimi i restaurimit konsiderohet një opsion i vlefshëm trajtimi për menaxhimin e restaurimeve me defekt. Përvoja personale negative ose mungesa e suksesit në rastet e kaluara ndikojnë tek dentistët në vendimin për të riparuar ose zëvendësuar një restaurim me defekt.

Për më shumë informacion:

Kattan W, Urquhart O, Comnick C, McQuistan MR, Guzmán-Armstrong S, Kolker J, Teixeira EC. Repair versus replacement of defective direct restorations. A cross-sectional study among US dentists. JADA novembre 2021:152(11):927-35.