Overdentura mandibulare në implantet e pacientëve diabetikë

Pozicioni i implantit dhe ndikimi i tij në parametrat peri-implantues

Nga Lara Figini

Falë terapive të ndryshme në ditët e sotme, jetëgjatësia e njerëzve me diabet të tipit 2 po rritet gjithnjë e më shumë, për shkak të diabetit është vënë re një incidencë dhe progresion më i madh i periodontitit me humbjen e hershme, në shumë raste, të elementeve dentare, për të cilat rehabilitimet e mëdha bazuar kryesisht në protezat e mbështetura nga implantet janë të nevojshme.

Sidoqoftë, individët diabetikë gjithashtu dihet se kanë një rrezik më të lartë të sëmundjes peri-implantare dhe rritje të normave të dështimit të implantit.

Ndërfaqja implant-kockë mund të ndërhyjë në shkallën e inflamacionit lokal, me intensifikim më të madh të akumulimit peri-implant të neutrofileve, kur është më e thellë, pasi kontribuon në humbjen e kockave alveolare të shoqëruara me implantin.

Tipologjia e kërkimit dhe modaliteti i analizës

Në një studim të rastësishëm, botuar në "International Journal of Oral and Maxillofacial Surgery", në mars 2021, autorët vlerësuan ndikimin e implanteve të vendosura në nivelin krestal ose suprakrestal tek pacientët me diabet të tipit 2 (T2DM), të rehabilituar me overdentura në implant, si nga pikëpamja klinike dhe mikrobiologjike, tomografike dhe imuno-inflamatore.

Në këtë studim u përfshinë 22 pacientë me diabet të tipit 2, mandibulat pa dhëmbë të indikuara për terapi implantare dhe për një mbitension. Dy implantime u vendosën rastësisht në nivelin e supres-kreshtës (SL) ose në nivelin krestal (CL). Testet klinike, tomografike, mikrobiologjike dhe imuno-enzimatike janë kryer në instalimin e protezës (koha 0 ose fillimi) dhe në 6, 12 dhe 24 muaj pas vendosjes së implanteve.

Rezultate

Vlerat më të larta të PPD në thellësinë e xhepit peri-implant dhe humbja e lidhjes klinike CAL u vunë re në implantet CL kreshtë krahasuar me implantet SL në të gjithë periudhën kohore (P <0,05). Implantet CL shfaqën nivele më të larta të shënjuesve imuno-inflamatorë si interleukina 6 (IL-6) në 6 muaj dhe sasi të rritura të interleukinës 21 (IL-21), interleukinës 17 (IL-17) dhe faktorëve të nekrozës tumorale (TNF-a) në 24 muaj krahasuar me grupin SL (P <0,05).Implantet CL treguan humbje më të madhe të kockave nga koha fillestare në 6, 12 dhe 24 muaj krahasuar me SL (P <0,05).

Konkluzione

Nga të dhënat e këtij studimi, i cili duhet të konfirmohet edhe në studime të tjera të ngjashme, mund të konkludohet se implantet e vendosura suprakrestalisht në subjektet T2DM të rehabilituara me overdentura tregojnë një humbje më të ulët të kockave dhe parametra më të mirë klinikë me një modulim të favorshëm të imunitetit peri-implantar ndërmjetësuesit inflamatorë në krahasim me implantet e vendosura në nivelin krestal.

Implikimet klinike

Rezultatet e këtij studimi mbështesin që pacientët T2DM mund të trajtohen me sukses me overdenture mandibulare me të dy implantet CL dhe SL, sepse të dy pozicionet apiko-koronale të implanteve ishin klinikisht në përputhje me shëndetin gjatë gjithë periudhës së vlerësimit të këtij studimi.

Për më shumë informacion:

• Conte A, Ghiraldini B, Denófrio PHF, Ribeiro FV, Pimentel SP, Casati MZ, Corrêa MG, Cirano FR. Could implant position influence the peri-implant parameters in edentulous mandibles of diabetics rehabilitated with overdentures? A split-mouth randomized study. Int J Oral Maxillofac Surg 2021 Mar 11;article in press.
• Ghiraldini B, Conte A, Denófrio PHF et al. Could the apico‐coronal position of the implant influence the peri‐implant parameters in type 2 diabetics? Clin Oral Impl Res 2019;30.S19:18-19.