Si mund të reduktohet resorbimi i kockave pas heqjes së dhëmbëve me dëmtime të rënda periodontale

Nga Lara Figini

Dhëmbët, hiqen kryesisht për shkak të patologjive kronike të indeve të tyre mbështetëse, të tilla si periodontiti i vetëm ose i kombinuar me një lezion endodontik.

Këto kushte kompromisi periodontal çojnë në ndryshime të indeve të buta dhe humbje të kockave, që sjell kufizimin e mundësive për pozicionimin e implantit në bazë pas ekstraksionit. Duke miratuar protokolle specifike të ruajtjes së kreshtës alveolare, të përbërë nga një qepje e përpiktë e plagës, në një heqje të plotë të burimit infektiv të ndjekur nga aplikimi në alveolin pas ekstraktimit të një biomateriali kockor të kombinuar ose jo me një membranë, siguron që shartimi i menjëhershëm mund të luajë një rolin e skelave për formimin e kockave, duke ruajtur konturin e kreshtës dhe duke siguruar vendosjen e implanteve, duke zvogëluar humbjen e kockave alveolare.

Tipologjia e kërkimit dhe modaliteti i analizës

Në një studim klinik, botuar në "Journal of Clinical Periodontology" në mars 2021, autorët hetuan nëse ruajtja e kreshtës gjatë heqjes mund të zvogëlojë humbjen dimensionale dhe të përmirësojë formimin pasues të kockave krahasuar me shërimin në mënyrë spontane në heqjen e dhëmbëve të kompromentuar në mënyrë periodontale.

26 subjekte që kërkuan heqjen e një dhëmbi në fazën III / IV të periodontitit u caktuan rastësisht në një nga dy grupet:

• Grupi 1 ose eksperimental, përfshinte ruajtjen e kreshtës alveolare duke përdorur mineralin e kockave të kolagjenizuara të gjedhit dhe një membranë kolagjeni të resorbueshme (grupi i provës, RP);

• Grupi 2 ose kontrolli, në të cilin pritej vetëm shërimi spontan pas ekstraktimit (grupi i kontrollit, SH).

6 muaj më vonë, u kryen ekzaminimet e Kone Beam (CBCT) të alveolës pas ekstraktimit për të matur nivelin e kockave të kreshtës alveolare lineare dhe volumetrike dhe u krahasuan me skanimet e referencës para-operacionale. Biopsitë u rikuperuan në vendin e implantit për llogaritjet histomorfometrike. Testet jo-parametrike u aplikuan për analiza statistikore.

Rezultate

Sipas rezultateve të këtij studimi, rezorbimi i kockave duket se ka ndodhur më pak në grupin 1 ose RP eksperimental krahasuar me grupin 2 ose SH të kontrollit, kryesisht në zonën kreshtë.

Dallimi në humbjen e gjerësisë midis 2 grupeve ishte 3.3 mm dhe 2.2 mm në 1 mm dhe 3 mm poshtë kreshtës, përkatësisht (p <.05). RP prodhoi një fitim në lartësinë e kockave prej 0.25 mm, ndërsa një humbje prej -0.39 mm u vu re në grupin SH (p <.05). Përqindja e humbjes së vëllimit të regjistruar në RP ishte gjithashtu më e ulët se ajo e regjistruar në SH (-26.53% kundrejt -50.34, p <0.05).

Një përqindje dukshëm më e ulët e kockave u zbulua në biopsitë e marra nga grupi RP (30.1%) krahasuar me grupin SH (53.9%). Një shoqatë pozitive midis humbjes së kockave në kohën fillestare dhe ngushtimit të kreshtës u gjet në SH por jo në RP.

Konkluzione

Nga të dhënat e këtij studimi, të cilat duhet të konfirmohen në studime të tjera të ngjashme, mund të konkludohet se metodat për ruajtjen e kreshtës alveolare pas-ekstraksionit të dhëmbëve me kompromis të lartë periodontal janë efektive në zvogëlimin e sasisë së resorbimit të kreshtës kockore.

Implikimet klinike

Shërimi i bazave të pas-nxjerrjes së dhëmbëve të prekur nga periodontiti i fazës III / IV është dukshëm i ndryshëm nga ai i dhëmbëve jo-periodontal. Në alveolat pas ekstraktimit me të paktën një mur kockor me humbje >50%, ka një humbje të madhe të sipërfaqes lineare dhe vëllimore 6 muaj pas nxjerrjes së dhëmbit. Miratimi i metodave për të ndihmuar në ruajtjen e kreshtës alveolare zvogëlon ndjeshëm humbjen dimensionale.

Për më shumë informacion:

Heithem Ben Amara, Jung-Ju Kim, Hae-Young Kim, Jungwon Lee, Hyun-Young Song, Ki-Tae Koo. Is ridge preservation effective in the extraction sockets of periodontally compromised teeth? A randomized controlled trial. J Clin Periodontol 2021 Mar;48(3):464-77.